ἔμ·πορος, ου (ὁ) :
   I subst. :
      1 tout homme qui chemine sur (une route) ou dans (un pays) : οἱ ἔμπ. EUR. Alc. 999, les passants ;
      2 passager sur un vaisseau, d’où voyageur, OD. 2, 319 ; 24, 300 ; fig. ESCHL. Ch. 661 ;
      3 tout voyageur par terre ou par mer, SOPH. O.R. 456 ; O.C. 25, 303 ;
      4 particul. voyageur pour affaires de commerce, HDT. 2, 39 ; THC. 6, 31 ; d’où marchand en gros (p. opp. à κάπηλος) PLAT. Prot. 313 d, Rsp. 371 d ; fig. PLAT. Soph. 231 d ; ANTH. 9, 416 ; ἔμπ. βίου, EUR. Hipp. 964, qui trafique de sa vie ;
   II adj. ναῦς ἔ. DS. 5, 12, navire de commerce pour l’exportation.

Étym. ἐν, πορεύομαι.

ον, one who goes on ship-board as a passenger, Od. 2.319, 24.300. = ὁ ἐν πόρῳ ὤν, wayfarer, traveller, B. 17.36, A. Ch. 661, S. OC 25, 303, E. Alc. 999 (lyr.).
merchant, trader, Semon. 16, Hdt. 2.39, Th. 6.31, etc. ; distd. from the retail-dealer (< κάπηλος) by his making voyages and importing goods himself, Pl. Prt. 313d, R. 371a, Arist. Pol. 1291a16, Sch. Ar. Pl. 1156; metaph, ἔ. κακῶν A. Pers. 598; ἔ. βίου a trafficker in life, E. Hipp. 964; ἔ. περὶ τὰ τῆς ψυχῆς μαθήματα Pl. Sph. 231d; ὥρης ἔ.
a dealer in beauty, AP 9.416 (Phil.); ἔ. γυναικῶν IG 14.2000. as Adj., = ἐμπορικός, ναῦς ἔ. D.S. 5.12.

ὁ,
1) wer auf einem fremden Schiffe als Passagier mitfährt, Od. 2.319, 24.300. Uebh. wer auf der Reise ist, auch zu Lande vom Wanderer ; ὥρα δ' ἐμπόρους μεθιέναι ἄγκυραν Aesch. Ch. 650 ; Soph. O.C. 304, 905 ; Eur. Alc. 100.
2) Bes. der Großhändler, der Handel über das Meer ins Ausland treibt, nach Schol. Ar. Plut. 1155, der ihn mit αὐτοπώλης, κάπηλος, παλιγκάπηλος, μεταβολεύς zusammenstellt, ὁ ἀγοράζων καὶ ἐπὶ ξένης πωλῶν ἢ ἀπὸ τοῦ αὐτοπώλου ἢ ἀπὸ τοῦ καπήλου – vgl. κάπηλος ; Plat. Prot. 313d, Polit. 290a u. öfter, wie Folgde. Uebertr., κακὴ ἔμπορος βίου, die gleichsam ihr Leben verkauft, Eur. Hipp. 934 ; κακῶν, d.i. der Unglück eingehandelt hat, mit Unglück belastet ist, Aesch. Pers. 590, l.d., besser ἔαπειρος, wie auch τῆς τῶν Ἀθηναίων πολιτείας ἔμποροι Dem. 12.19 von Bekker in ἔμπειρος geändert ist. – Adj., = ἐμπορικός, ναῦς, ein Kauffahrteischiff, DS. 5.12.

ἔμ-πορος, -ου, ὁ
(< πόρος, a journey), [in LXX chiefly for סָחַר, רָכַל ;]
__1. a passenger on shipboard, one on a journey.
__2. a merchant: Mat.13:45, Rev.18:3, 11 18:15, 23.†
(AS)