'εος-ους (τὸ) objet de honte ou de reproche, opprobre, IL. 11, 314 ; OD. 21, 329 ; PD. N. 3, 15 ; en parl. de pers. κάκ' ἐλέγχεα, IL. 2, 235, etc. ; HÉS. Th. 26 ; ou simpl. ἐλέγχεα, IL. 24, 260, êtres qui sont un opprobre pour qqn.'

ου (ὁ) propr. preuve, motif de conviction, d’où :
   I argument pour réfuter, moyen de réfutation, t. de dialect. PARMÉN. (DL. 9, 22) ; ARSTT. Rhet. 3, 9, 8 ; Soph. el. 1, 4, etc. ;
   II p. suite :
      1 argument pour réfuter, en gén., preuve qu’on oppose à une accusation : τὰ ψευδῆ ἔλεγχον ἔχει, THC. 3, 53, les mensonges portent en eux-mêmes leur réfutation ; οὐκ ἔχει ἔλεγχον, HDT. 2, 23, cela n’admet pas de réfutation ;
      2 p. ext. preuve, en gén. οἱ περὶ Παυσανίαν ἔλ. THC. 1, 135, les preuves de la culpabilité de Pausanias ; ἔλεγχον διδόναι, AND. 19, 30 ; DÉM. 44, 15 ; PLAT. Ap. 39 c, fournir, donner une preuve ; ἔλεγχον ποιεῖν, AR. Ran. 786 ; ποιεῖσθαι, ANT. 112, 17, faire la preuve de qqe ch. ; ἔλεγχον λαμϐάνειν, ANT. 112, 40 ; ἐλέγχους ἀποδέχεσθαι, LYS. 152, 26, recueillir une preuve, des preuves ; εἰς ἔλεγχον ἐξιέναι, SOPH. Ph. 98, ou ἰέναι, PLAT. Phædr. 278 c, ou μολεῖν, SOPH. O.C. 1297, en venir à la preuve ; εἰς ἔλεγχον πίπτειν, EUR. Hipp. 1310, litt. tomber contre une preuve, càd. être convaincu d’une faute ;
      3 moyen ou occasion de prouver : ἔλεγχον παραδοῦναί τινι, PLAT. Phædr. 273 c, fournir à qqn une occasion de réfuter, de produire des preuves.

εος, τό, reproach, disgrace, dishonour, δὴ γὰρ ἔλεγχος ἔσσεται εἴ κεν νῆας ἕλῃ κορυθαίολος Ἕκτωρ Il. 11.314; ἡμῖν δ’ ἂν ἐλέγχεα ταῦτα γένοιτο Od. 21.329, cf. Pi. N. 3.15; of men, the abstr. being put for the concrete, κάκ’ ἐλέγχεα base reproaches to your name, Il. 5.787, al., Hes. Th. 26; ἐλέγχεα alone, Il. 24.260.

ὁ, argument of disproof or refutation, πολύδηρις ἔ. Parm. 1.36, cf. Pl. Phdr. 276a; ὁ ἔ. συναγωγὴ τῶν ἀντικειμένων ἐστίν Arist. Rh. 1410a22, cf. 1396b26; ἔ. δὲ συλλογισμὸς μετ’ ἀντιφάσεως τοῦ συμπεράσματος Id. SE 165a2, cf. APr. 66b11; ἐλέγχου ἄγνοια, ignoratio elenchi, Id. SE 168a18; ὅταν ὑπὸ τῶν ἐ. πιέζωνται Phld. D. 3.8. generally, cross-examining, testing, scrutiny, esp. for purposes of refutation, οὐκ ἔχει ἔλεγχον does not admit of disproof, Hdt. 2.23; τῶνδ’ ἔλεγχον, abs., as a test of this, S. OT 603; τὰ ψευδῆ ἔλεγχον ἔχει Th. 3.53; ἔ. παραδοῦναί τινι to give him an opportunity of refuting, Pl. Phdr. 273c; δόμεν τι βασάνῳ ἐς ἔ. to submit it to scrutiny, Pi. N. 8.21; χρυσὸς νόθου ἀρετῆς ἔ. Com.Adesp. 195; ἀρετῆς ἔ. δοῦναι a proof or test of it, And. 1.150; ἔ. διδόναι τοῦ βίου to give an account of one΄s life, Pl. Ap. 39c; οἱ ἔ. περὶ ὀρφανῶν Is. 4.22; τὸ πρᾶγμα τὸν ἔ. δώσει D. 4.15; ἔ. ποιεῖν τινός to test it, Ar. Ra. 786; ἔ. ποιήσασθαι τῶν πεπραγμένων Antipho 1.7; ἔ. λαβεῖν τινός make trial of it, ib. 12; ἐλέγχους ἀποδέχεσθαι to admit tests, Lys. 19.6; ἐλέγχους προσφέρειν to allege them, Ar. Lys. 484; διάπειρα βροτῶν ἔ. Pi. O. 4.20; οὐδὲ ἔ. παρασχὼν οὐδὲ βάσανον Antipho 2.4.7; ἔ. διδόναι And. 2.4; εἰς ἔ. πεσεῖν to be convicted, E. Hipp. 1310, cf. HF 73; δεικνυμένων ἐ. Id. Heracl. 905 (lyr.); οὔτ’ εἰς ἔ. χειρὸς οὐδ’ ἔργου μολών S. OC 1297; εἰς ἔ. ἐξιέναι to proceed to the proof, put to the test, Id. Ph. 98; or, to be put to the proof, Id. Fr. 105; ἐξελθεῖν E. Alc. 640; εἰς ἔ. ἰέναι περί τινος Pl. Phdr. 278c; εἰς ἔ. ἔρχεσθαί τινος Philem. 93.3; καταστῆναι εἰς ἔ. καὶ λόγον Isoc. 12.150; ἔ. φεύγειν Antipho 5.38; οἱ περὶ Παυσανίαν ἔ.
the evidence on which he was convicted, Th. 1.135; πίστις πραγμάτων ἔ. οὐ βλεπομένων Ep. Hebr. 11.1. Ἔλεγχος personified, Men. 545, Luc. Pseudol. 4. applied to Conscience, τὸ συνειδὸς ἔ. ἀδέκαστος Ph. 1.236; ἔ. κατάλογον ποιεῖται τῶν ἁμαρτημάτων [τῆς ψυχῆς] ib. 291.
catalogue, inventory, Gloss., Suet. Gramm. 8 (pl.).
drop-pearl, Plin. HN 9.113, Juv. 6.459.

τό, Vorwurf, Schimpf ; Pind. N. 3.15 ; bes. schimpfliche Feigheit ; δὴ γὰρ ἔλ. ἔσσεται, εἴ κεν νῆας ἕλῃ Ἕκτωρ Il. 11.314 ; ἡμῖν δ' ἂν ἐλέγχεα ταῦτα γένοιτο Od. 21.329. Auch in der Anrede an Personen, ὦ πέπονες, κάκ' ἐλέγχέ, Ἀχαιΐδες, οὐκέτ' Ἀχαιοί, feige Memmen, Il. 2.235 ; Hes. Th. 26 ; vgl. bes. Il. 24.260.

ὁ, Beweis, Beweismittel, bes. um Einen zu überführen, Etwas zu widerlegen ; δεικνυμένων ἐλέγχων τῶνδε Eur. Hec. 905 ; Hipp. 1337 ; οὗτος ὁ ἔλεγχος οὐδενὸς ἄξιός ἐστι πρὸς τὴν ἀλήθειαν Plat. Gorg. 471d ; ἔλεγχον ἀρετῆς ἔδοσαν Andoc. 1.150 ; οὔτ' εἰς ἔλεγχον χειρὸς οὐδ' ἔργου μολών Soph. O.C. 1297, wie sonst εἰς πεῖραν (Entscheidung durch Zweikampf); τὸ πρᾶγμα ἤδη τὸν ἔλεγχον δώσει, wird den Beweis geben, Dem. 4.15 ; vgl. τοὺς ἐλέγχους ἀποδέχεσθαι Lys. 19.6, als gültig anerkennen. Dah. Widerlegung, τινός, Plat. Prot. 344b ; τάχ' ἂν ἔλεγχόν πη παραδοίη τῷ ἀντιδίκῳ, Gelegenheit zu widerlegen, Phaedr. 273c. Vgl. noch Arist. anal. post. 2.20. – Prüfung, Untersuchung, bes. vor Gericht, συνεπῃτιῶντο καὶ τὸν Θεμιστοκλέα, ὡς εὕρισκον ἐκ τῶν περὶ Παυσανίαν ἐλέγχων Thuc. 1.135 ; ἔλεγχον ποιεῖν τινος, Ar. Ran. 786 ; ποιεῖσθαι τῶν πεπραγμένων, Antiph. 1.7 ; λαβεῖν τοῦ πράγματος, ibd. 12 ; ἔλεγχον δοῦναι περί τινος ist Isae. 8.10 βάσανος τῶν δούλων ; übh. Etwas untersuchen, prüfen lassen, Rechenschaft geben, ἔλεγχον διδόναι τοῦ βίου Plat. Apol. 39c ; εἰς ἔλεγχον ἰὼν περὶ ὧν ἔγραψε Phaedr. 278c, vgl. Soph. 242b ; aber εἰς ἔλεγχον ἐξιών, Soph. Phil. 98, = um zu erfahren. – Bei Sp. auch = Verzeichnis, Register.