ἔκ·τοπος, ος, ον :
      1 ôté de sa place, déplacé, éloigné de, gén. SOPH. O.C. 233 ; d’où éloigné, distant, SOPH. Tr. 32 ;
      2 étranger, SOPH. Tr. 1132 ;
      3 étrange, extraordinaire, en parl. de choses, AR. Av. 1474 ; PLAT. Leg. 799 c ; PLUT. M. 977 e ; en parl. de pers. ARSTT. Probl. 30, 1, 20.

• Cp. -ώτερος, ARSTT. Metaph. 1, 8, 17.

Étym. ἐκ, τόπος ; cf. ἄτοπος.

ον, away from a place, c. gen., τῶνδ’ ἑδράνων πάλιν ἔ. ἔκθορε S. OC 233 (lyr.); distant, ἄρουρα Id. Tr. 32; ἔ. ἔστω let him leave the place, E. Ba. 69 (anap.).
foreign, strange, [τέθνηκεν] αὐτὴ πρὸς αὐτῆς, οὐδενὸς πρὸς ἐκτόπου by no strange hand, S. Tr. 1132.
out of the way, strange, extraordinary, δένδρον Ar. Av. 1474 (lyr.); ὁτιοῦν τῶν ἐ. Pl. Lg. 799c; χειμών Thphr. CP 6.18.12; ἱστορία ἔ. Plu. 2.977e; of persons, eccentric, Arist. Pr. 954b2. Adv. -πως extraordinarily, Id. Mir. 833a14, PPetr. 3 p. 150, Plb. 32.3.8; Comp. -ωτέρως Arist. Metaph. 989b30 codd. ἔκτοπον· ἔξοδον, Hsch.

1) wie ἐκτόπιος, entfernt von seinem Orte, entfernt ; ἄρουρα Soph. Tr. 32 ; τῶνδ' ἑδράνων ἔκτοπος ἔκθορε O.C. 232, entferne dich von diesem Sitze ; dah. ein Fremder, ein Anderer, αὐτὴ πρὸς αὑτῆς, οὐδενὸς πρὸς ἐκτόπου τέθνηκεν Tr. 1122.
2) ungewöhnlich, außerordentlich, dem συνήθης entgeggstzt ; Plat. Legg. VII.799e ; δένδρον Ar. Av. 1474 ; bes. bei Arist. u. Sp., wie Plut. u. Luc. häufig auch in der Bdtg des Abenteuerlichen u. Abgeschmackten.
• Adv. ἐκτόπως, außerordentlich ; Pol. 32.7.8 Luc. Tox. 13 u. a.Sp.