εος-ους (τὸ) propr. toute classe d’êtres d’origine ou de condition commune, d’où :
   I peuple, nation, tribu, en gén. :
      1 en parl. de pers. βρότεον ἔθνος, PD. N. 3, 71 ; θνατὸν ἔ. PD. N. 11, 42, etc. la race des mortels ; ἔθνεα νεκρῶν, OD. 10, 526, le peuple des morts ; ἔθνος ἀνέρων, PD. O. 1, 36 ; γυναικῶν, PD. P. 4, 252, la race des hommes, des femmes ; ἔθνεα λαῶν, IL. 13, 495, les races des peuples ;
      2 en parl. d’animaux : θηρῶν ἔθνη, SOPH. Ant. 345, les races des bêtes sauvages ; ἔθνος μελισσάων, ὀρνίθων, IL. 2, 87, 459 ; ἰχθύων, PLAT. Tim. 92 c, la race des abeilles, des oiseaux, des poissons ;
      3 p. anal. classe, corporation, selon la profession : en parl. de la caste des Brahmanes indous, DS. 17, 102 ; δημιουργικὸν ἔθνος, PLAT. Gorg. 455 b, la race des artisans ; ῥαψῳδῶν ἔθνος, XÉN. Conv. 3, 6, la race des rhapsodes (cf. lat. genus vatum) ; ἢ κλέπτας ἢ ἄλλο τι ἔθνος, PLAT. Rsp. 351 c, les voleurs ou qqe autre race semblable ; selon le rang ou la fortune, PLAT. Rsp. 420 b, etc. ;
      4 sexe : τὸ θῆλυ ἔθνος, XÉN. Œc. 7, 26, le sexe féminin ;
   II abs. nation, HDT. 1, 101 ; THC. 1, 3 ; XÉN. Cyr. 1, 1, 4 ; κατὰ ἔθνη, THC. 2, 68 ; XÉN. An. 1, 8, 9, etc. par nations ; p. opp. à γένος (subdiv. de ἔθνος) HDT. 1, 56 ; postér., à Rome, τὰ ἔθνη :
      1 peuples des provinces, DC. 36, 24 ; 37, 50 ;
      2 les Gentils (cf. ἐθνικός) par rapport aux Hébreux, SPT. 1Esdr. 7, 13 ; 8, 67 ; Ps. 2, 1, etc. ; NT. Matth. 10, 5 ; Rom. 11, 13.

Étym. incert.

εος, τό ; (Ϝέθνος, cf. Il. 2.87, 7.115, al.); - number of people living together, company, body of men, ἑτάρων ἔ., ἔ. ἑταίρων, band of comrades, Il. 3.32, 7.115, etc. ; ἔθνος λαῶν host of men, 13.495; of particular tribes, Λυκίων μέγα ἔ. 12.330; Ἀχαιῶν ἔ. 17.552; pl., ἔθνεα πεζῶν 11.724, cf. 2.91; ἔ. νεκρῶν Od. 10.526; of animals, ἔ. μελισσάων, ὀρνίθων, μυιάων, swarms, flocks, etc., Il. 2.87, 459, 469; ἔθνη θηρῶν S. Ph. 1147 (lyr.), Ant. 344; ἔ. ἀνέρων, γυναικῶν, Pi. O. 1.66, P. 4.252; ἔ. βρότεον, θνατόν, Id. N. 3.74, 11.42; ἔ. τόδε, of the Erinyes, A. Eu. 366 (lyr.). after Hom., nation, people, τὸ Μηδικὸν ἔ. (γένος being a subdivision of ἔθνος) Hdt. 1.101; ἔ. ἠπειρογενές, μαχαιροφόρον, A. Pers. 43, 56 (anap.), etc. ; τῶν μηδισάντων ἐθνέων τῶν Ἑλληνικῶν Hdt. 9.106. later, τὰ ἔ.
foreign, barbarous nations, opp. Ἕλληνες, Arist. Pol. 1324b10; ἔ. νομάδων, of Bedawîn, LW 2203 (Syria); at Athens, athletic clubs of non-Athenians, IG 2.444, al. ; in LXX, non-Jews, Ps. 2.1, al., cf. Act. Ap. 7.45; Gentiles, τῶν ἐθνῶν τε καὶ Ἰουδαίων ib. 14.5, etc. ; used of Gentile Christians, Ep. Rom. 15.27. at Rome, = provinciae, App. BC 2.13, Hdn. 1.2.1, PStrassb. 22.19 (iii AD), D.C. 36.41, etc. ; so in sg., province, ὁ τυραννήσας τοῦ ἔθνους D.Chr. 43.11; ὁ ἡγούμενος τοῦ ἔθνους the governor of the province, POxy. 1020.5 (iii AD).
class of men, caste, tribe, τὸ Θετταλῶν… πενεστικὸν ἔ. Pl. Lg. 776d; ἔθνος κηρυκικόν Id. Plt. 290b; οἶσθά τι ἔ. ἠλιθιώτερον ῥαψῳδῶν ; X. Smp. 3.6; δημιουργικὸν ἔ. Pl. Grg. 455b, cf. Arist. Ath. 3; ἔ. βραχμάνων D.S. 17.102; τὰ ἱερὰ ἔ. the orders of priests, OGI 90.17 (ii BC); trade-associations or guilds, ἔθνη καὶ ἐργαστήρια PPetr. 3 p. 67 (iii BC), al. ; class in respect to rank or station, οὐ πρὸς τοῦτο βλέποντες… ὅπως… ἕν τι ἔ. ἔσται διαφερόντως εὔδαιμον Pl. R. 420b, cf. 421c, D. 21.131.
sex, θῆλυ, ἄρρεν ἔ., X. Oec. 7.26.
part, member, Hp. Loc. Hom. 1. of a single person, a relation, Pi. N. 5.43.

τό, wahrscheinlich von ἔθος, die durch Gewohnheit verbundene Menge, Schar, Haufen ; ἑταίρων, πεζῶν, Ἀχαιῶν u. ä. Hom.; ἔθνος λαῶν, die Schar der Kriegsmannen, Il. 13.495 ; βροτόν u. βρότεον, Menschenvolk, Pind. P. 10.28, N. 3.71 ; γυναικῶν P. 4.252 ; ἀνέρων Ol. 1.66. So Tragg. u. Prosa, wo es dann bestimmter Volk, Volksstamm, Nation bedeutet ; κατ' ἔθνη καὶ καθ' ἕκαστον ἄστυ Thuc. 1.1 ; πομπὰς ἐποίησαν κατὰ ἔθνος ἕκαστοι τῶν Ἑλλήνων, stammweise, Xen. An. 5.5.5 ; ἔθνη βάρβαρα Plat. Critia. 109a ; τὸ Θετταλῶν πενεστικὸν ἔθνος Legg. VI.776d. Aber auch Menschenklasse, ἢ κλάπτας ἢ ἄλλο τι ἔθνος Plat. Rep. I.351c ; δημιουργικόν Gorg. 455b ; τὸ κηρυκικόν Polit. 290b, die Herolde ; οἶσθά τι ἔθνος ἠλιθιώτερον ῥαψῳδῶν Xen. Symp. 3.6. – Von Tieren, = Scharen, Herden, Schwärme ; χηνῶν Il. 2.459 ; μελισσῶν 2.87 ; χοίρων Od. 14.73 ; θηρῶν ἀγρίων Soph. Ant. 344, wie Phil. 1132 ; ἰχθύων Plat. Tim. 92c ; sp.D., wie Theocr. 95.114.
Bei Xen. Oec. 7.26 θῆλυ – ἄρρεν, Geschlecht.
Bei Sp., wie DC. 36.24, die unterworfenen Völker in den Provinzen.
Bei K.S. = Heiden.

ἔθνος, -ους, τό,
[in LXX chiefly for עַם ,גּוֹי ;]
__1. a multitude, a company, whether of beasts or men (Hom.).
__2. a nation, people: Mat.21:43 24:7, Mrk.13:8, Luk.22:25, Act.10:35, al.; in sing., of the Jewish people, Luk.7:5 23:2, Jhn.11:48, 50-53 18:35, Act.10:22 24:3, 10 26:4 28:19.
__3. In pl., as in OT, τὰ ἔ. (like Heb. הַגּוֹיִם), the nations, as distinct from Israel, Gentiles: Mat.4:15 6:32, Act.26:17, Rom.3:29 11:11 15:10, Gal.2:8, al.; of Gentile Christians, Rom.11:13 15:27 16:4, Gal.2:12, 14, Eph.3:1.
SYN.: λαός (see DCG, ii, 229; Cremer, 226). (AS)