ατος (τὸ) :
      1 chef d’accusation, grief, accusation, SOPH. Ph. 323, etc. ; PLAT. Phil. 22 c ; ὑπέρ τινος, LYS. 3, 1 Baiter-Sauppe, au sujet de qqe ch. ; ποιεῖν, THC. 3, 43, ou ποιεῖσθαι, THC. 1, 126, porter une accusation ; ἔς τινα, THC. 1, 79 ; πρός τινα, PLAT. Leg. 685 c, contre qqn ; ἐν ἐγκλήματι γίγνεσθαι, DÉM. 311, 2 ; ARSTT. Nic. 9, 1, être l’objet d’une accusation ; avec le gén. de la pers. : τὰ ἀλλήλων ἐγκλήματα διαιρεῖν, PLAT. Pol. 305 c, trancher les griefs mutuels, ou réciproques ; ou avec le gén. du grief : πάντων τούτων ἐγκλήματα ἔχοντες, THC. 1, 26, ayant sur tout cela des griefs ; γίγνεται παισὶ πρὸς ἀλλήλους ἐγκλήματα, XÉN. Cyr. 1, 2, 6, il arrive que les enfants s’accusent les uns les autres ; ἐγκλήματα διαλύεσθαι, THC. 1, 140 ou λύειν ἔγκλημα, POL. 2, 52, 4, détruire (litt. dissoudre) des accusations ; ἀπολῦσαί τινα τῶν ἐγκλημάτων, DS. 16, 52 ; 17, 15, décharger qqn des accusations portées contre lui ;
      2 particul. plainte écrite remise par le plaignant aux magistrats, DÉM. 912, 2 ; 950, 21, etc. ;
      3 sujet de reproche, motif de honte, PALÆPH. 49, 1.

Étym. ἐγκαλέω.

ατος, τό, (< ἐγκαλέω) accusation, charge, ἔ. τινι ἔχειν S. Ph. 323, cf. Tr. 361, Antipho 3.2.9, etc. ; ἐγκλήματα ἔχειν τινός, = ἐγκαλεῖν τι, Th. 1.26; ἔ. ποιεῖν τι make a thing matter of complaint, Id. 3.53; ἐγκλήματα ποιεῖσθαι bring accusations, Id. 1.126; τὰ ἐ. τὰ ἔς τινας complaints respecting…, ib. 79; ἐν ἐγκλήματι γίγνεσθαι D. 18.251; γίγνεται or ἐστὶ ἔγκλημά μοι πρός τινα I have ground of complaint respecting him, X. Cyr. 1.2.6, Lys. 10.23; λύειν ἔ.
clear away a charge, Plb. 2.52.4; λόγοις τὰ ἐ. διαλύεσθαι Th. 1.140. in Law, written complaint; generally, of complaints which were to lead to private suits, ἔ. λαγχάνειν τινί file a complaint against…, D. 34.16, al., cf. PTeb. 616 (ii AD). concrete, a standing reproach, τῆς τύχης καὶ τῶν θεῶν Plu Dio 58.
defect, Gal. 14.20.

τό, die Beschuldigung, der Vorwurf ; Soph. Phil. 523 ; ἔγκλημα καὶ αἰτίαν ἑτοιμάσας Trach. 360 ; vgl. Plat. Phil. 22c ; εἴς τινα, gegen Jemand, Thuc. 4.79 ; τινὸς ἔγκλημα ἔχειν, worüber, 1.26 ; ἐγκλήματα ποιεῖν, = ἐγκαλεῖν, Thuc. 3.43 ; ποιεῖσθαι 1.126 ; ὑπέρ τινος Lys. 3.1 ; γράφειν Plat. Legg. X.910b u. oft bei Rednern ; τὰ πρός τινα ἐγκλήματα Dem. 1.7, wie Plat. Legg. III.685c ; ἔγκλημα γίγνεταί μοι, ich werde beschuldigt, Lys. 16.10, wie ἐν ἐγκλήματι γίγνεσθαι, Dem. 18.251 ; Arist. Nic. 9.1 ; der Schimpf, Xen. Oec. 11.3. – Die Anklageschrift selbst, Oratt.

ἔγκλημα -τος, τό
(< ἐγκαλέω),
an accusation, charge: Act.23:29 25:16 (Cremer, 743).†
(AS)