(impf. εἵρπυζον, ao. εἵρπυσα ; fut. et pf. inus.) :
      1 ramper, en parl. de plantes, ANTH. 7, 22 ;
      2 d’ord. se traîner, en parl. d’animaux et d’enfants, NIC. Al. 555 ; particul. se traîner péniblement, avancer en se traînant, OD. 1, 193 ; 13, 220 ; AR. Vesp. 272 ; A.RH. 4, 1289 ; en parl. de rats, DL. 6, 40 ; fig. en parl. du temps, ANTH. 6, 19.

Étym. ἕρπω.

impf. εἵρπυζον Q.S. 13.93 ; pres. only in Hom. ; aor.1 ἑρπύσαι in Att. (v. ἕρπω): — creep, crawl, in Hom. always of persons weighed down by age or deep distress, ἑρπύζοντ’ ἀνὰ γουνόν Od. 1.193 ; ἑρπύζων παρὰ θῖνα 13.220, cf. Il. 23.225, A.R. 4.1289 ; of quadrupeds and children, Nic. Al. 542 ; χρόνος ἑρπύζων AP 6.19 (Jul.); of ivy, ib. 7.22 (Simm. Theb.).

(ἕρπω), impf. εἵρπυζον, Qu.Sm. 13.93, s. ἕρπω, kriechen, schleichen ; bei Hom. von Menschen, die aus Betrübnis oder vor hohem Alter langsam einhergehen, Il. 23.225, Od. 1.193, 13.220 ; Ar. Vesp. 272 ; sp.D., wie Ap.Rh. 4.1289 ; vom Epheu, Simm. Theb. 2 (VII.22); von der Zeit, Leon.Alex. 1 (XII.20); vgl. Iul. Aeg. (VI.19); auch von Mäusen, τοὺς ἑρπύσαντας ἐπὶ τὴν τράπεζαν μῦς DL. 6.40 ; – übertr., νόος ἑρπύζων πεπότητο μετ' ἴχνια νισσομένοιο Ap.Rh. 3.447.