ας (ἡ) :
   I expression d’une pensée, d’où élocution, faculté de s’exprimer, XÉN. Mem. 4, 3, 12 ; ARSTT. P.A. 3, 17, 5 ; au plur. Πλατωνικαὶ ἑρμ. DH. Pomp. 1, 2, manières de parler propres à Platon ;
   II interprétation d’une pensée, d’où :
      1 éclaircissement, explication, PLAT. Rsp. 524 b, Theæt. 209 a ;
      2 interprétation, traduction, PHIL. 2, 141 ; JOS. A.J. 12, 2, 4.

Étym. ἑρμηνεύς.

ἡ, (< ἑρμηνεύω) interpretation, explanation, Pl. R. 524b (pl.), Tht. 209a, Epicur. Nat. 28.1; esp. of thoughts by words, expression, Diog. Apoll. 1, X. Mem. 4.3.12; χρῆσθαι τῇ γλώσσῃ πρὸς ἑρμηνείαν Arist. PA 660a35, cf. de An. 420b19, Resp. 476a19, Hermog. Inv. 1.1, etc. ; mediation, Pl. Epin. 984e; style, D.H. Comp. 1, al., Demetr. Eloc. 1, etc. ; an expression, ἡ ἀκόλουθος ἑ. Sch. Pi. O. 3.1 ; also in pl., αἱ Πλατωνικαὶ ἑ. Plato΄s gifts of style, D.H. Pomp. 1.2. in Music, expression, Plu. 2.1138a, 1144d.
translation, Aristeas 3, Ph. 2.141; ἑ. τῶν Ῥωμαϊκῶν POxy. 1201.12 (iii AD); ἑ. ἔχειν to mean when translated, Ph. 1.232, Porph. Plot. 17.

ἡ, Auslegung, Erklärung, Plat. Rep. VII.524b, λόγος ἦν ἡ τῆς σῆς διαφορότητος ἑρμ. Theaet. 209a ; Sp. – Der Ausdruck, die Fähigkeit, sich auszudrücken, die Sprache, Xen. Mem. 4.3.12 ; τῇ γλώττῃ χρῆται πρὸς τὴν ἑρμηνείαν Arist. respir. 11 ; part.anim. 3.17 ; Rhett.; – die Fähigkeit zu erklären, das Dollmetschen, Sp.

ἑρμηνεία, see: ἑρμηνία.
ἑρμηνία (T, cl., -εία), -ας, ἡ,
(< ἑρμηνεύω), [in LXX (-εία), Sir, prol. 14 Sir.47:17, from LXX Sir.5:1 * ;]
interpretation: 1Co.12:10 14:26.†
(AS)