att. ἕρκειος, ος ou α, ον, qui concerne l’enceinte d’une clôture : ἕ. πύλαι, θύρα, ESCHL. Ch. 561, 653, porte de la cour ; ἕ. στέγη, SOPH. Aj. 108, toit d’une tente ; particul. Ζεὺς ἕ. OD. 22, 335 ; HDT. 6, 68 ; Ζὴν ἕ. SOPH. Ant. 487, Zeus, protecteur de la maison et dont l’autel était placé dans la cour ; ἕ. θεοί, DH. 1, 67 (var. ἕρκιοι) les dieux pénates, à Rome.

➳ Fém. -α, ESCHL. Ch. 653.

Étym. ἕρκος.

(freq. written ἕρκειος in codd.), ον, also α, ον A. Ch. 653: — of or in the ἕρκος or front court, Ζεὺς Ἑ., as the household god, Od. 22.335, Hdt. 6.68, S. Ant. 487, E. Tr. 17, Cratin.Jun. 9, Pl. Euthd. 302d, Arist. Mu. 401a20 ; abs., Ἑρκεῖος, ὁ, Paus. 4.17.4 ; also βωμὸς ἑ. Pi. Pae. 6.114. Ἑρκεῖοι, οἱ, = Lat. Penates, D.H. 1.67. πύλαι, θύρα ἑ., the gates, door of the court, A. Ch. 561, 571, 653 ; πρὸς κίον’ ἑρκείου στέγης S. Aj. 108 ; ἐφ’ ἑρκείῳ πυρᾷ E. Tr. 483.

ον, att. ἕρκειος, auch 3 Endgn, Aesch. Ch. 642, zur Umzäunung, zum Gehöft u. überhaupt zum Hause gehörig, πύλαι ἕρκειοι 554, θύρας ἄκουσον ἑρκείας κτύπον 642 ; δεθεὶς πρὸς κίον' ἑρ κείου στέγης, v.l. ἑρκίου, Soph. Aj. 108. Bes. Beiwort des Zeus, der als Schutzgott des Hauses einen Altar im Vorhofe, ἕρκος, hat, Od. 22.335 ; Soph. Ant. 483 ; Eur. Tr. 17 ; Her. 6.68 ; Plat. Euthyd. 302d. Daher die penates ἑρκεῖοι heißen, Dion.Hal. 1.67.