ῆς (ἡ) :
      1 fête, OD. 20, 156 ; 21, 258 ; HDT. 1, 31, etc. ; ἑορτὴν ἄγειν, THC. 4, 5 ; ou ἑορτάζειν, XÉN. Ath. 32, célébrer une fête ; ἑορτὴν θεῷ ποιεῖν, THC. 2, 15, célébrer une fête en l’honneur d’un dieu ; ἐν ἑορταῖς, PLAT. Conv. 197 d ; ἐν ταῖς ἑορταῖς, PLAT. Leg. 653 d ; ταῖς ἑορταῖς, ATH. 137 e, pendant la fête ; κατόπιν ἑορτῆς ἥκειν, PLAT. Gorg. 447 a, arriver après la fête, càd. trop tard ; avec le gén. du n. de fête : ἡ τῶν Παναθηναίων καὶ ἡ τῶν Διονυσίων ἑορτή, DÉM. 50, 5, la fête des Panathénées et celle des Dionysies ; p. suite, jour de fête, THCR. Idyl. 15, 26 ; dans les Livres saints : ἡ ἑ. τοῦ Πάσχα, SPT. Ex. 34, 25 ; NT. Luc. 2, 41 ; Joh. 13, 1 ; 2, 23 ; ou abs. ἡ ἑορτή, SPT. Ex. 12, 14 ; NT. Matth. 26, 5, la fête de Pâques ; ἡ ἑ. τῶν ἀζύμων, SPT. Ex. 23, 15 ; 34, 17 ; Deut. 16, 6 ; NT. Luc. 22, 1, la fête des pains sans levain ; ἡ ἑ. τῆς σκηνοπηγίας, SPT. Deut. 16, 16 ; 31, 11 ; NT. Joh. 7, 2 ; PLUT. M. 671 d, la fête des Tabernacles ;
      2 p. ext. réjouissance, amusement en gén. ESCHL. Eum. 191 ; THC. 1, 70 ; παιδίας καὶ ἑορτῆς χάριν, PLAT. Phædr. 276 b, en guise d’amusement et de passe-temps ; ἑ. ὄψεως, EL. V.H. 13, 1, charme pour la vue.

➳ Ion. ὁρτή, HDT. l. c. etc. ; dor. ἑορτά, THCR. Idyl. 15, 26.

Étym. inconnue.

in Ion. Prose ὁρτή (so Schwyzer 726.21 (Milet., v BC), prob. in Ion Trag. 21, but ἑορτή Schwyzer 725.12 (Milet., vi BC)), ἡ, feast, festival, holiday, ἐπεὶ καὶ πᾶσιν ἑ. Od. 20.156; ἑ. τοῖο θεοῖο 21.258; ἐούσης ὁρτῆς τῇ Ἥρῃ τοῖσι Ἀργείοισι Hdt. 1.31; ὁρτὴν ἄγειν keep a feast, ib. 147, cf. Th. 4.5, etc. ; ἄξεις τότ’ ἀμελιτῖτιν ὁρτὴν ἐξ ὁρτῆς Herod. 5.85; ὁρτὴν ποιευμένους Hdt. 1.150; ὁρτὴν ἀνάγειν Id. 2.40, 48, al. ; ἑορτὰς ἑορτάσαι X. Ath. 3.2; ἑορτὴν τῇ θεῷ ποιεῖν Th. 2.15; ἡ τῶν Παναθηναίων ἑ. D. 4.35; metaph, οἵας ἑορτῆς ἔστ’ ἀπόπτυστοι θεοῖς στέργηθρ’ ἔχουσαι, of the Eumenides, A. Eu. 191; ἑορτὴ ὄψεως Ael. VH 13.1. generally, holiday-making, amusement, pastime, παιδιᾶς καὶ ἑορτῆς χάριν Pl. Phdr. 276b, etc. ; so ἑορτὴν ἡγεῖσθαι τὸ τὰ δέοντα πρᾶξαι Th. 1.70.
prov., κατόπιν ἑορτῆς ἥκειν to have come the day after the fair, Pl. Grg. 447a; ἀεργοῖς αἰὲν ἑορτά every day΄s a holiday to those who don΄t work, Theoc. 15.26, cf. Herod. 6.17; ἄγουσιν ἑ. οἱ κλέπται Suid.
assembled multitude at a festival, ὄχλος καὶ ἑ. καὶ στρατὸς καὶ πλῆθος Plot. 6.6.12.

ἡ, ion. ὁρτή, das Fest, der Festtag ; Od. 20.156 ; θεοῖο 21.258 ; Folgde : nach Plat. defin. 415a χρόνος ἱερὸς κατὰ νόμους ; der plur. ist häufiger als der sing.; ἑορτὴν u. ἑορτὰς ἄγειν u. ἑορτάζειν, ein Fest feiern ; πορσύνειν Eur. El. 625 ; ποιεῖν τινί Thuc. 2.15 u. A. Uebh. Vergnügung, Ergötzlichkeit, Aesch. Eum. 182 ; καὶ ἡδοναί Plat. Rep. II.364c ; καὶ παιδιά Phaedr. 236b ; ὄψεως Ael. V.H. 13.1.

ἑορτή, -ῆς, ἡ
[in LXX for חַג (chiefly), מוֹעֵד ;]
a feast, festival: Luk.2:42, Jhn.5:1, Jhn.6:4 Jhn.7:37, Col.2:10; ἡ ἑ. τοῦ πάσχα, Luk.2:41, Jhn.13:1; τ. ἀζύμων, Luk.22:1; ἡ σκηνοπηγία, Jhn.7:2 (Deiss., LAE, 116); ἐν τ. ἑ., Mat.26:5, Mrk.14:2, Jhn.4:45 7:11 12:20 (εἶναι ἐν ἑ.), Jhn.2:23; εἰς τ. ἑ. (for the feast), Jhn.13:29; ἀναβαίνειν, ἔρχεσθαι εἰς τ. ἑ., Jhn.4:45 7:8-10 11:56 12:12; τῆς ἐ μεσούσης, Jhn.7:14; κατὰ ἑ. (at each feast), Mat.27:15, Mrk.15:6, Luk.23:17, R, mg.; τ. ἑ. ποιεῖν, Act.18:21; κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἑ., Luk.2:42.†
(AS)