'οῦσα, όν, gén. -όντος, -ούσης, -όντος :
      1 qui agit de son plein gré, spontanément, en parl. de pers. IL. 6, 523 ; 10, 372 ; 13, 234 ; 23, 434, 585 ; OD. 4, 372 ; οἳ ἑκόντες κακὰ ποιοῦσιν, PLAT. Prot. 345 d, ceux qui font le mal de propos délibéré ; souv. avec εἶναι explétif : εἴ τις ἑκὼν εἶναι ἐπὶ τὸ τοιοῦτον ἀφικνεῖται, PLAT. Rsp. 646 b, si qqn vient volontairement à une telle extrémité ; en parl. de choses, de soi-même, SOPH. O.R. 1230 ;
      2 qui consent, d’ord. avec une nég. οὐχ ἑκ. qui fait qqe ch. non volontairement, malgré soi : βίᾳ τε κοὐχ ἑκών, SOPH. O.C. 935, de force et malgré moi ; ἐμοῦ μὲν οὐχ ἑκόντος, SOPH. Aj. 450 ; EUR. I.A. 1361, malgré moi ; ἠνάγκακεν ἡμᾶς οὐχ ἑκόντας ὁμολογεῖν, PLAT. Soph. 240 c, il nous a forcés malgré nous à convenir de cela ; rar. sans nég. HDT. 7, 164 ; PLAT. Leg. 646 c ; p. opp. à ἄκων (épq. ἀέκων) IL. 4, 43 ; 7, 197 ; SOPH. Ph. 771 ; à côté d’un autre ἑκών : ἑκὼν παρ' ἑκόντος ἔλαϐον, DÉM. 528, 15, je l’ai pris de notre consentement mutuel (litt. moi le voulant de lui voulant).

Étym. pour *ϝεκών, vieux part. de la R. indo-europ. *ueḱ-, souhaiter, vouloir ; cf. ἕκατι.

'

ἑκοῦσα, ἑκόν ; (Ϝέκ- IG 9(1).334.12 (Locr.), GDI 5131b (Crete), cf. γεκαθά ; cf. Skt. váśmi ΄wish΄): — readily, Od. 4.649, etc. ; freq. contrasted with ἄκων, ἑ. ἀέκοντί γε θυμῷ Il. 4.43; οὐ γάρ τίς με βίῃ γε ἑ. ἀέκοντα δίηται 7.197; ἑκόνθ’ ἑκόντι Ζηνὶ συμπαραστατεῖν A. Pr. 220; πάρειμι δ’ ἄκων οὐχ ἑκοῦσιν S. Ant. 276; ἑκόντα μήτ’ ἄκοντα Id. Ph. 771; βίᾳ τε κοὐχ ἑκών Id. OC 935; ἑ. παρ’ ἑκόντος λαμβάνειν, i.e. by mutual consent, D. 21.44; τὴν φύσιν ἑκοῦσαν καὶ οὐ παθοῦσαν τὰ δέοντα ποιεῖν Gal. 19.171.
wittingly, purposely, ἑκὼν δ’ ἡμάρτανε φωτός Il. 10.372, etc. ; σφόδρ’ ἑκὼν… ἀγνοεῖν προσποιούμενος D. 29.13. in Att. Prose (cf. Phryn. 241), ἑ. εἶναι as far as depends on one΄s will, as far as concerns one, with a neg., Hdt. 7.104, 8.116, Pl. Ap. 37a, al. ; also in oblique cases, ὑπὸ σοῦ ἑκόντος εἶναι Id. Grg. 499c; or in a sentence implying a neg., θαυμάζοιμεν ἂν εἰ… τις ἑκὼν εἶναι (fort. delendum)… ἀφικνεῖται ; Id. Lg. 646b; once affirm., ἑκὼν εἶναι… οἴχετο Hdt. 7.164. rarely of things, κακὰ ἑ. κοὐκ ἄκοντα S. OT 1230. for Adv. see ἑκοντήν, ἑκοντί ; regul. Adv. ἑκόντως is dub. in Aristid. 2.187, 226J.

οῦσα, όν, gen. όντος (ἕκητι), freiwillig, aus eigenem Antriebe, gern ; ἑκὼν μεθιεῖς τε καὶ οὐκ ἐθέλεις Il. 6.523 ; ἑκὼν δ' ἡμάρτανε φωτός 10.372 ; Aesch. Prom. 266 u. sonst ; διδόναι Soph. Phil. 1325 ; βίᾳ τε κοὐχ ἑκών O.C. 939 ; von Sachen, O.R. 1230 ; οἳ ἑκόντες κακὰ ποιοῦσιν Plat. Prot. 345d ; oft im Ggstz von ἄκων ; ἠνάγκασεν ἡμᾶς οὐχ ἑκόντας ὁμολογεῖν, wider unsern Willen, Soph. 240c. Oft mit εἶναι, s. εἰμί, – Ἐμοῦ μὲν οὐχ ἑκόντος, wider meinen Willen, Soph. Aj. 450 ; οὐκ ἐμοῦ γ' ἑκόντος Eur. I.A. 1361 ; ἐξ ἑκόντων Pol. 5.66.6.

ἑκών, -οῦσα, -όν
[in LXX: Exo.21:13, Job.36:19 * ;]
willing, of one's own free will: Rom.8:20, 1Co.9:17 (Cremer, 246).†
(AS)