'α ou ος, ον :
   I volontaire :
      1 en parl. de pers. qui agit volontairement, SOPH. Tr. 1123 ; ἑκούσιον ἀποθανεῖν, THC. 1, 138, mourir volontairement ;
      2 en parl. de choses, qu’on fait volontairement, volontaire (action, faute, injustice, etc.) SOPH. Ph. 1318 ; EUR. Suppl. 151 ; PLAT. Rsp. 603 c, Leg. 860 e ; τὰ ἑκούσια (s.-e. δῶρα) offrandes volontaires, SPT. Lev. 23, 38 ; 2Esdr. 1, 4 ; Judith 4, 14 ; 16, 18 ; τὸ ἑκούσιον, PLAT. Leg. 860 e, le libre arbitre ; τὰ ἑκούσια, les actes volontaires, p. opp. à τὰ ἀκούσια, XÉN. Mem. 2, 1, 18 ; ARSTT. Nic. 3, 1 ; ἐξ ἑκουσίας (s.-e. γνώμης), SOPH. Tr. 727 ; ἑκουσίᾳ (s.-e. γνώμῃ) DÉM. 527, 27 dout. ; καθ' ἑκουσίαν, THC. 8, 27 ; ἑκουσίῳ τρόπῳ, EUR. Med. 751, volontairement ;
   II qui agit volontiers : ἑκούσιόν ἐστί μοι, inf. DH. 10, 27, je suis prêt à.

➳ Fém. -ος, SOPH. Ph. 1318 ; EUR. Suppl. 151 ; THC. 6, 44, etc.

Étym. ἑκών.

'

α, ον S. Tr. 727, 1123, etc. ; also ος, ον Id. Ph. 1318, E. Supp. 151, Antipho 2.2.3, Th. 6.44, etc.
(< ἑκών): — of actions, voluntary, πόνοι Democr. 240 ; βλάβαι S. Ph. l.c. ; φυγή E. l.c. ; ἁμάρτημα Antipho 5.92, etc. ; συμβόλαια Pl. R. 556b; πράξεις ib. 603c, al. ; ἀδικήματα Id. Lg. 860e, al., etc. ; γυμνασιαρχία undertaken voluntarily, POxy. 473.3 (ii AD); τὰ ἑ.
voluntary acts, opp. τὰ ἀκούσια, IG 1.1, X. Mem. 2.1.18, Arist. EN 1109b31. rarely of persons, willing, acting of free will, ἥμαρτεν οὐχ ἑκουσία S. Tr. 1123 ; ἑ. ἀποθανεῖν Th. 1.138. Adv. -ίως E. Tr. 1037, etc. ; also ἑκουσίῳ τρόπῳ Id. Med. 751 ; ἐξ ἑκουσίας (sc. γνώμης) S. Tr. 727 ; καθ’ ἑκουσίαν Th. 8.27.

α, ον, auch 2 End., Thuc. 6.44 u. sonst, freiwillig ; von Menschen, ἥμαρτεν οὐχ ἑκουσία Soph. Tr. 1113, wie Phil. 613 ; παῖς ἑκουσία Plat. Legg. XI.925a ; ἑκούσιος ἀπέθανε Thuc. 1.138 ; von Handlungen, die freiwillig getan werden ; τὰ ἑκούσια Xen. Mem. 2.1.18 ; ἑκούσιοι βλάβαι Soph. Phil. 1302 ; φυγή Eur. Suppl. 151 ; ἡ στρατεία Thuc. 7.57 ; βίαιοι ἢ ἑκούσιαι πράξεις Plat. Rep. X.603c ; ἀκούσιά τε καὶ ἑκούσια ἀδικήματα Legg. IX.860e ; τὸ ἑκούσιον, der freie Wille, ibd.; – ἐξ ἑκουσίας (sc. γνώμης) σφαλείς, freiwillig, Soph. Tr. 724 ; so ἑκουσίᾳ πλημμελεῖν Dem. 21.42, wo Bekker ἑκουσίως schreibt ; καθ' ἑκουσίαν ἢ πάνυ γε ἀνάγκῃ Thuc. 8.27 ; ἑκουσίῳ τρόπῳ Eur. Med. 751 ; – ἑκούσιόν ἐστί μοι, c. inf., ich bin bereit zu, Dion.Hal. 10.27.
• Adv. ἑκουσίως, Eur. Tr. 1037 u. A.

ἐκούσιος, -ον
(< έκών), [in LXX chiefly for נְדָבָה, as Num.15:3 (κατ᾽ ἑ) ;]
usually of actions, voluntary: κατὰ ἑ., of free will (Lft., in l), Phm 14.†
(AS)