ή, όν :
      1 hostile à, dat. SOPH. Aj. 932 ;
      2 odieux à, dat. SOPH. Ph. 1136 ; PLAT. Leg. 810 d ; ὄμμασιν, A.RH. 4, 1670, à la vue.

➳ En prose seul. PLAT. l. c.

Étym. ἔχθος, suff. -δοπος, cf. ἀλλοδαπός.

όν, hateful, φώς S. Ph. 1137 (lyr.); πόλεμος Ar. Ach. 226 (lyr.); τοῖα… ἀνεστέναζες… ἐχθοδόπ’ Ἀτρείδαις S. Aj. 931 (lyr.); τῆς ὁδοῦ ἐχθοδοποῦ γεγονυίας πολλοῖς, ἴσως δὲ… ἑτέροις προσφιλοῦς Pl. Lg. 810d; of a drug, Pl.Com. 196; ἐ. ὄμματα A.R. 4.1669. (Perh. by assimilation fr. ἐχθοδαπός ΄foreign΄, ΄hostile΄.)

όν (von ἔχθος, man vgl. das Suffixum -δαπος in ἀλλοδαπός, Buttmann leitet es ab von ὄπτομαι, feindselig blickend, Lexilog. I p. 124 ff., Andere von ὄψ od. gar von ἔδαφος), feindselig, VLL ἐχθροποιός ; Soph. στυγνόν τε φῶτ' ἐχθοδοπόν, Phil. 1122 ; τοῖά μοι ἀνεστέναζες ὠμόφρων ἐχθοδόπ' Ἀτρείδαις Aj. 913 ; πόλεμος Ar. Ach. 226 ; sp.D ; ὄμματα, feindselig blickend, Ap.Rh. 4.1669 ; χρίσμα Opp. Hal. 4.663 ; ὕδωρ ibd. 690. – In Prosa Plat., τῆς αὐτῆς ὁδοῦ ἐχθοδοποῦ γεγονυίας πολλοῖς Legg. VII.810d, verhaßt, oder nach Schol., der ἐχθροποιός erkl., verfeindend.