ἐχ·έγγυος, ος, ον :
      1 act. qui fournit une garantie, garant, répondant, en parl. de choses (maison, famille, EUR. Med. 388, etc.) ; ἐχ. τινος, PLUT. Popl. 4 ; ANTH. 10, 56 ; πρός τι, PLUT. Per. 37, M. 595 f ; εἴς τι, PLUT. M. 1055 b, qui répond de qqe ch. ; avec un inf. qui offre toute garantie pour faire qqe ch. PLUT. Æmil. 8 ; δόσιν ἐχέγγυον ποιεῖν, EUR. Ph. 759 (lat. ratum facere) ratifier une promesse ; τὸ ἐχέγγυον, HDT. 2, 13, sûreté ; p. suite, abs. digne de foi (parole, EUR. Andr. 192 ; témoin, ATH. 398 f, etc.) ;
      2 pass. qui reçoit une garantie : ἔχ. ἱκέτης SOPH. O.C. 284, suppliant, protégé par une promesse.

• Cp. -ώτερος, THÉM. 321, 465 ; • Sup. -ώτατος, ATH. 398 f.

Étym. ἔχω, ἐγγύη.

ον, having given or able to give security, trustworthy, secure, δόμοι E. Med. 387; λόγος Id. Andr. 192; ποιεῖν δόσιν ἐ. Id. Ph. 759; ζημία ἐ. a penalty to be relied on (for the prevention of crime), Th. 3.46; φρουρά D.H. 2.37; Comp. -ώτερος Them. Or. 26.321d; Sup. -ώτατος, μάρτυς Ath. 9.398f; τὸ τῆς φρουρᾶς ἐ.
security, Hdn. 2.13.8; ἐ. πρὸς ἀσφάλειαν, εἰς σωτηρίαν, Plu. 2.595 f, 1055b; c. gen., σωφροσύνης τρόπος οὗτος ἐ. AP 10.56.11 (Pall.); ἀπορρήτων ἐ.
safe to be entrusted with secrets, Plu. Publ. 4; ἀξίωμα ἐ. πρὸς ἡγεμονίαν equal to command, Id. Per. 37, cf. Hdn. 3.13.4; c. inf., sufficiently strong to…, Plu. Aem. 8, 2.923c; οὐκ ἐ. πρὸς τὸ ἀριθμεῖν not sufficient justification for counting…, Longin. ap. Porph. Plot. 20. Pass., having received a pledge, secured against danger, ἱκέτης S. OC 284.

1) Bürgschaft leistend, zuverlässig, sicher, von Menschen, ἀπορρήτων τηλικούτων, dem man so wichtige Geheimnisse anvertrauen kann, Plut. Popl. 4 ; οὐκ ὢν c. inf., der nicht verbürgt, verheißt Etwas zu tun, einer Sache nicht gewachsen ist, Aem. 8 ; ἐχεγγυώτατος μάρτυς Ath. IX.398f ; gewöhnlicher von Sachen, worauf man trauen darf, δόμοι Eur. Med. 397, λόγος Andr. 192 ; τὴν δόσιν ἐχέγγυον ποιεῖν, bestätigen, Phoen. 759 ; τοῦ θανάτου τῇ ζημίᾳ ὡς ἐχεγγύῳ πιστεύειν, Schol. βεβαίῳ, ἰσχυρᾷ, Thuc. 3.46 ; so oft bei Sp.; πρός τι, für Etwas bürgend, Plut. Pericl. 37 u. sonst ; πίστις τῆς σωτηρίας ἐχέγγυος, die Rettung verbürgend, D.Cass.; Pallad. 5 (X.56) σωφροσύνης τρόπος οὗτος ἐχέγγυος ; Hdn. 2.13.16.
2) dem eine Bürgschaft geleistet wird, daß ihm Nichts widerfahren soll, ἱκέτης Soph. O.C. 285.
• Adv. ἐχεγγύως, Schol. Aesch. Pers. 237.