ἐφ·ορμίζω (f. ίσω, att. ιῶ) se pousser au rivage, aborder à, dat. ANTH. 9, 254 ; d’où p. ext. pénétrer dans, chercher un refuge dans, dat. ANTH. 9, 244 ;

Moy. (f. -ιοῦμαι) :
   I tr. pousser vers le rivage, faire aborder, ANTH. 7, 636 ;
   II intr.
      1 aborder : ἐς λιμένα, THC. 4, 8, à un port ;
      2 croiser devant, bloquer, dat. APP. Civ. 5, 108.

Étym. ἐπί, ὁ.

(< ὅρμος) bring a ship to her moorings, bring to shore, in Med., ἀμφὶ ταύτην θῖνα AP 7.636 (Crin.); — Med. and Pass., come to anchor, ἐς [λιμένα] Th. 4.8; — in Med. also, = ἐφορμέω, ἐφορμιούμενος τοῖς πολεμίοις App. BC 5.108. intr. in Act., seek refuge in, [ἔλαφοι] ποταμοῖσιν ἐφώρμισαν AP 9.244 (Apollonid.), cf. 254 (Phil.).

das Schiff in die Bucht einlaufen lassen, u. med. in den Hafen einlaufen, ἐς λιμένα, Thuc. 4.8 ; bei App. B.C. 5.108, ὡς ἐφορμιούμενος τοῖς πολεμίοις, blokierend, = ἐφορμέω, auch wie das act., ἀμφὶ δὲ ταύτην θῖνά με ῥοιβδήσας Εὖρος ἐφωρμίσατο Crinag. 39 (VII.636). – Intr., ποταμοῖσιν ἐφώρμισαν, sie gingen zu den Flüssen, Apolldns. 15 (IX.244); ἀλλοτρίαις ὠδῖσιν ἐφώρμισα Philp. 65 (IX.254), ich nehme zu fremden Kindern meine Zuflucht.