ῆς (ἡ) :
      1 ordre, prescription, recommandation, IL. 14, 249 ; 19, 299, etc. ; au plur. IL. 1, 495 ; 5, 508 ; 18, 216 ; OD. 3, 11, etc. ; PD. P. 2, 21 ; ESCHL. Ch. 300, 685 ; Eum. 241 ; EUR. I.A. 634 ;
      2 prière, PD. I. 5, 16.

Étym. ἐφίημι.

ἡ, (< ἐφίημι) poet. word, command, behest, Il. 14.249; θεῶν ὤτρυνεν ἐφετμή 21.299; freq. in pl., behests, esp. of the gods or one΄s parents, 5.508, Pi. O. 3.11, etc. ; Θέτις δ’ οὐ λήθετ’ ἐφετμέων παιδὸς ἑοῦ Il. 1.495, cf. Pi. P. 2.21, A. Ch. 300, E. IA 634; demands, prayers, Pi. I. 6 (5).18.

ἡ (ἐφίημι), Auftrag, Befehl, Ermahnung, bes. von den Göttern u. Eltern, μητρός Il. 18.216, ἐκραίαινεν ἐφετμὰς Φοίβου Ἀπόλλωνος 5.508 ; θεῶν Pind. P. 2.21 ; Ἡρακλέος ἐφετμὰς κραίνω Ol. 3.11, u. oft, immer im plur.; θεοῦ σῴζων ἐφετμὰς Λοξίου χρηστηρίους Aesch. Ch. 298 ; Eum. 232 u. öfter ; Eur. I.A. 634 u. sp.D., wie Coluth. 98 ; aber auch Θέτις δ' οὐ λήθετ' ἐφετμῶν παιδὸς ἑοῦ, Il. 1.495, woran sich Pind. I. 5.18 μοίρας προσεννέπω ἕσπεσθαι κλυταῖς ἀνδρὸς φίλου ἐφετμαῖς schließt, dem Flehen, Gebete des Freundes Folge geben.