ἐφ·έπω (impf. ἐφεῖπον, épq. ἔφεπον ; f. ἐφέψω ; ao.2 ἐπέσπον, d’où inf. ἐπισπεῖν, part. ἐπισπών) litt. s’occuper de (un ennemi, un cheval, un endroit, etc.) d’où :
      1 suivre à la piste, suivre de très près, poursuivre : τινά, IL. 11, 117, qqn ;
      2 pousser en avant, pousser devant soi : ἵππους μάστιγι, IL. 24, 326, des chevaux avec le fouet ; τινὶ ἵππους, IL. 16, 732, pousser des chevaux contre qqn ; ἔγχος, PD. P. 6, 33, lancer une javeline ;
      3 poursuivre, explorer : κορυφὰς ὀρέων, OD. 9, 121, parcourir les sommets des montagnes ; πεδίον, IL. 11, 496 ; γαῖαν, HÉS. Th. 365, s’élancer à travers une plaine, une contrée ; d’où hanter, fréquenter, PD. P. 1, 30 ;
      4 fig. poursuivre : πόλεμον, SIM. fr. 109, une guerre ; fig. régir, administrer, gouverner, régner sur, acc. PD. P. 1, 57 ; ἐφ. Θήϐας, ESCHL. Pers. 38, gouverner Thèbes ; ἐφ. δίκαν Φιλοκτήταο, PD. P. 1, 97, suivre la même voie que Philoctète ; p. suite, exécuter, accomplir : πότμον, IL. 6, 412, etc. ; οἶτον, OD. 3, 134 ; ὀλέθριον ἦμαρ, IL. 19, 294, accomplir son sort, achever son destin.

➳ Impf. itér. épq. ἐφέπεσκον, OD. 12, 330 ; ao.2 ἐπέσπον, ESCHL. Pers. 552.

Étym. ἐπί, ἕπω, cf. ἐπέπω.

Ep. impf. ἔφεπον, iterat. ἐφέπεσκον, Il. 16.732, Od. 12.330; fut. ἐφέψω Il. 21.588; aor.2 ἐπέσπον A. Pers. 552 (lyr.) (the only place in Trag.), inf. ἐπισπεῖν, part. ἐπισπών (v. infr. III): — ply, wield, ἔγχος Pi. P. 6.33. c. dat. pers., apply, direct towards or against, Πατρόκλῳ ἔφεπε κρατερώνυχας ἵππους Il. 16.732, cf. 724.
ply, belabour, lay on to, [ἵππους] μάστιγι 24.326; of warriors, belabour, harass the enemy, 11.177, 22.188; σφεδανὸν ἔφεπ’ ἔγχεϊ 21.542; c. acc. loci, ὣς ἔφεπε κλονέων πεδίον 11.496; of hunters, beat, drive, κορυφὰς ὀρέων Od. 9.121 (but ἄγρην ἐφέπεσκον,… ἰχθῦς ὄρνιθάς τε plied (ἐνήργουν Sch.) the chase, (hunting) fish and birds, 12.330); abs. metaph, punish, παραιβασίας Hes. Th. 220.
ply or practise a pursuit, ἄλλοι δ’ ἐπὶ ἔργον ἕποιεν Od. 14.195; πόλεμον ἐ. Simon. 142.2 (codd. AP); τερπωλὰς καὶ θαλίας Archil. 13; συμποσίας Pi. P. 4.294; ὅσια καὶ νόμιμα Ar. Th. 675; πολλὰ ἐπέπουσι (v.l. ἐφ-) Hdt. 7.8. αʹ; τὰν Φιλοκτήταο δίκαν ἐ.
practising his way, Pi. P. 1.50.
govern, administer, Θήβας A. Pers. 38 (anap.), cf. 552; πόλιας θνητῶν v.l. in Simon. 142.2; Ζεὺς ὥρην ἐφέπων Man. 3.32; face (ply, cope with) a task, οὐδέ κ’ Ἀθήνη τοσσῆσδ’ ὑσμίνης ἐφέποι στόμα Il. 20.359; τοσσούσδ’ ἀνθρώπους ἐφέπειν καὶ πᾶσι μάχεσθαι ib. 357; μαιμώων ἔφεπ’ ἔγχεϊ faced (plied) them with his spear, 15.742. c. acc. loci, haunt, frequent, of gods, nymphs, etc., γαῖαν καὶ βένθεα λίμνης Hes. Th. 366, cf. Pi. P. 1.30, Pae.Delph. 7; of birds, A.R. 2.384; γῆν καὶ θάλασσαν Luc. Trag. 267; visit, σῴζων ἐφέποις ἡμᾶς Aristonous 1.47.
molest, follow a woman, Herod. 2.47; cf. ἐφέπειν (-έπτειν cod.)· ἐπακολουθεῖν, Hsch.
come upon, encounter, face, πότμον ἐπίσπῃς, etc. Il. 6.412, etc. ; θάνατον καὶ πότμον ἐ. Od. 24.31; θανεῖν καὶ πότμον ἐ. Il. 7.52, Od. 4.562, etc. ; κακὸν οἶτον ἐ. 3.134; ὀλέθριον ἦμαρ ἐ. Il. 19.294; ἐ. αἴσιμον ἦμαρ 21.100; reversely, αἰὼν ἔφεπε μόρσιμος Pi. O. 2.10. — The Act. is rare in Att. (v. supr.).
B. Med., ἐφέπομαι (in later Poets ἐφέσπομαι Maiist. 46, Naumach. ap. Stob. 4.23.7, Nonn. D. 16.401, ἐπιέσπομαι Opp. C. 3.272); impf. ἐφειπόμην ; fut. ἐφέψομαι S. Ant. 636, ἐπιέψομαι A.R. 2.18; aor.2 ἐφεσπόμην (but 3 pl. ἐπέσποντ (< ο) Pi. P. 4.133), imper. ἐπίσπου, inf. ἐπισπέσθαι ; also aor.1 imper. ἐφεψάσθω (v.l. ἐφαψ-) Theoc. 9.2: — follow, pursue, once in Hom. in hostile sense, ληϊστῆρσιν ἐπισπόμενος Ταφίοισιν Od. 16.426, cf. Hdt. 1.103, 3.54, Th. 4.96, etc.
follow, attend, λαῶν ἔθνος ἐπισπόμενον ἑοῖ αὐτῷ Il. 13.495; ἐπισπέσθαι ποσίν attend on foot, i.e. keep up with, 14.521, cf. Hdt. 3.14, 31, al. ; εἰ μή οἱ τύχη ἐπίσποιτο if fortune attend him not, Id. 1.32, etc. ; ᾧ χάρις ἐφέσπετο Ar. V. 1278; abs., opp. ἡγεῖσθαι, Th. 3.45.
obey, attend to, ἐπισπόμενοι θεοῦ ὀμφῇ Od. 3.215; ἐπισπόμενοι μένεϊ σφῷ giving the reins to their passion, 14.262; τῇ γνώμῃ τινὸς ἐ. Hdt. 7.10. γ’ ; βουλῇ… ἐπισπέσθαι πατρός A. Eu. 620; [γνώμαις], βουλεύμασι, τῷ δικαίῳ, S. Ant. 636, El. 967, 1037; abs., ὁ ἐπισπόμενος, opp. ὁ πείσας, Th. 3.43; also, agree, approve, εἰ δὲ… ἐπὶ δ’ ἕσπωνται θεοὶ ἄλλοι Od. 12.349, cf. Pi. P. 4.133.
follow an argument, μόγις πως ἐ. Pl. Lg. 644d, cf. Tht. 192e, etc.

(ἕπω), impft. ἐφεῖπον, ep. ἔφεπον u. ἐφέπεσκον, fut. ἐφέψω, Il. 21.588, aor. ἐπέσπον, inf. ἐπισπεῖν, partic. ἐπισπών (ἐφεψάσθω bei Theocr. 9.2 ist in ἐφαψάσθω geändert); nachgehen, verfolgen, nachsetzen ; ἃς τοὺς Ἀτρείδης ἔφεπε – αἰὲν ἀποκτείνων τὸν ὀπίστατον Il. 11.177, 496 ; ἦ καὶ μαιμώων ἔφεπ' ἔγχεϊ 15.742, 21.542 ; ἄγρην ἐφέπεσκον, sie gingen der Beute nach, Od. 12.330 ; bedrängen, in die Enge treiben, angreifen, τοσσούσδ' ἀνθρώπους ἐφέπειν καὶ πᾶσι μάχεσθαι Il. 20.357, vgl. 494 ; vor sich hertreiben, ἵππους 24.326 ; Πατρόκλῳ ἔφεπε ἵππους, er trieb die Rosse vor sich hin auf den Patroklos los, 16.732 ; ἔγχος, den Speer auf Einen schleudern, Pind. P. 6.33 ; κορυφὰς ὀρέων, vom Jäger, die Gipfel der Berge besuchen, durchstreifen, Od. 9.121 ; πεδίον, durchlaufen, Il. 11.496 ; γαῖαν καὶ βένθεα λίμνης Hes. Th. 365 ; ὄρος Pind. P. 1.30 ; sp.D., νῆσον Ap.Rh. 2.384. – Uebertr., einem Geschäfte nachgehen, es eifrig betreiben, ὑσμίνης στόμα, den Kampf in den vordersten Reihen betreiben, eigtl. wie vorher, die ersten Schlachtreihen durchstreifen, Il. 20.359 ; in tmesi, ἄλλοι δ' ἐπὶ ἔργον ἕποιεν Od. 14.195 ; πόλεμον Ἄρης ἐφέπει Simonds. 40 (VII.296); so auch συμποσίας Pind. P. 4.294 ; ὅσια Ar. Th. 675 ; τερπωλὰς καὶ θαλίας Archil. bei Plut. aud. poet. 11 ; ähnlich Θήβας Aesch. Pers. 38 ; Ξέρξης δὲ πάντ' ἐπέσπε δυσφρόνως 544 ; sp.D. in der Anth.; auch Her., πολλὰ ἐπέπουσι 7.8.1. Aber παραιβασίας = bestrafen, Hes. Th. 220. – Bes. πότμον ἐπισπεῖν, sein Geschick betreiben, beschleunigen, sein Geschick, seinen Tod durch eigene Schuld sich zuziehen, oder wie mortem obire, sein Schicksal vollenden, oft bei Hom.; auch θάνατον καὶ πότμον ἐπισπεῖν, θανέειν καὶ πότμον ἐπισπεῖν, u. ähnl. κακὸν οἶτον, ὀλέθριον ἦμαρ, μόρσιμον ἦμαρ ἐπισπεῖν, Od. 3.134, Il. 19.294, 21.100 ; vgl. αἰὼν ἔφεπε μόρσιμος Pind. Ol. 2.10 ; – folgen, nacheifern, δίκαν Φιλοκτήταο Pind. P. 1.50.
Med. nachgehen, folgen, τινί, Il. 13.495, Od. 16.426 ; ποσίν τινι, mit den Füßen folgen können, Il. 14.521 ; ἐπέσποντο Pind. P. 4.133 ; in Prosa, Her. u. Folgde ; auch im feindlichen Sinne, verfolgen, u. übertr., εἰ μή οἱ τύχη ἐπίσποιτο, wenn ihn das Glück nicht begleite, Her. 1.32 ; 7.10.4 ; ᾧ χάρις ἐφέσπετο Ar. Vesp. 1278 ; μόγις μέν πως ἐφέπομαι, d.i. mit der Einsicht folgen, Plat. Legg. I.644d ; ἀδυνατήσασα ἐπισπέσθαι Phaedr. 248c ; – Folge geben, gehorsam sein, θεοῦ ὀμφῇ Od. 3.215, 16.96 ; ἐπισπόμενοι μένεϊ σφῷ, ihrer Leidenschaft folgend, sich durch sie verleiten lassend, 14.262, 17.431 ; βουλῇ πατρός Aesch. Eum. 590 ; γνῶμαι, αἷς ἔγωγ' ἐφέψομαι Soph. Ant. 632 ; τῷ δικαίῳ El. 1026, vgl. 955 ; ὅ τε πείσας καὶ ὁ ἐπισπόμενος Thuc. 3.43. – Vgl. ἐφέσπομαι.