*ἐφ·έζω (seul. ao. inf. ἐφέσσαι) asseoir, poser sur, OD. 13, 274 ;

Moy. ἐφέζομαι (impf. ἐφεζόμην ; fut. inf. épq. ἐφέσσεσθαι ; ao. ἐφεισάμην, épq. ἐφεσσάμην (d’où impér. ἔφεσσαι, part. ἐφεσσάμενος) :
      1 tr. asseoir sur : ἐφ. τινα γούνασιν, IL. 9, 455 ; OD. 16, 443, asseoir qqn sur ses genoux ;
      2 intr. s’asseoir sur, se poser sur, dat. (sur un arbre, sur les genoux de qqn, sur un char, etc.) IL. 3, 152 ; 21, 506, etc. ; OD. 4, 717, etc. ; AR. Av. 774 ; gén. PD. N. 4, 67 ; A.RH. 3, 1001 ; acc. ESCHL. Ag. 664 ; EUR. Hel. 1492 ; avec ἐπί et le dat. MOSCH. 2, 121 ; ou εἰς et l’acc. ANTH. 5, 237.

➳ Prés. impér. poét. ἐφέζεο, ANTH. 15, 13.

Étym. ἐπί, ἕζω.

(ἕζω), daraufsetzen, act. nur aor. inf. ἐφέσσαι Od. 13.274, ans Land setzen.
Med. ἐφεζόμενος, ἐφέζετο, aoristisch gebr., ἐφέζεσθαι, Od. 4.509 ; ἐφέζεο, Anth. XV.13 ; – sich darauf setzen, darauf sitzen, δενδρέῳ Il. 3.152 ; πατρὸς ἐφέζετο γούνασι κούρη 21.506 ; δίφρῳ Od. 4.747 ; δένδρεσι Ar. Av. 1066 ; τινός, Pind. N. 4.67, wie νηός Ap.Rh. 3.1000 ; – c. acc., τύχη δὲ σωτὴρ ναῦν ἐφέζετο Aesch. Ag. 650 ; βρέτας, an dem Bilde, Eum. 424 ; πταναὶ Εὐρώταν ἐφεζόμεναι Eur. Hel. 1492 ; ohne Casus, sich daneben, dazu niedersetzen, Od. 17.334 ; – εἰς αὖλιν Agath. 12 (V.237); – aor. ἐφεσσάμμενος ἐμὲ γούνασιν οἷσιν, indem er mich auf seine Knie setzte, Od. 16.443, wie fut., μήποτε γούνασιν οἷσιν ἐφέσσεσθαι φίλον υἱόν Il. 9.455, u. imperat., ἔφεσσαί με νηός, setze mich zu dir auf dein Schiff, Od. 15.277, vgl. 14.295 ἐς Λιβύην μ' ἐπὶ νηὸς ἐέσσατο. Vgl. noch ἔφημαι.