'ἐφ·άπτω (f. άψω, ao. ἐφῆψα, pf. pass. ἐφῆμμαι) :
      1 attacher à, PD. O. 9, 91 ;
      2 nouer, d’où exécuter, accomplir : τί δ' ἐγὼ λύουσ' ἂν ἢ 'φάπτουσα προσθείμην πλέον ; SOPH. Ant. 40, que gagnerais-je à négliger plutôt qu’à exécuter (litt. à délier plutôt qu’à nouer) les ordres de Créon ? ;

Moy. (f. ἐφάψομαι, ao. ἐφηψάμην, pf. ἐφῆμμαι) :
   I s’attacher à, dat. :
      1 d’ord. en mauv. part, càd. fondre sur : Τρώεσσι κήδε' ἐφῆπται, IL. 2, 15, etc. les soucis se sont attachés au cœur des Troyens ; ἀθανάτοισιν ἔρις καὶ νεῖκος ἐφῆπται, IL. 21, 513, les disputes et les querelles se sont emparées des immortels ;
      2 p. suite, se saisir de : χείρεσσιν ἐφ. ἠπείροιο, OD. 5, 348, saisir de ses mains la terre ferme ; ἐφ. τόπου, EUR. Hel. 556, litt. se saisir d’un lieu, càd. l’atteindre ; fig. atteindre par l’intelligence : ἐφ. τοῦ ἀληθοῦς, PLAT. Conv. 212 a, atteindre la vérité ; ἐφ. τινὸς μνήμῃ, PLAT. Phædr. 253 a ; αἰσθήσει, PLAT. Phæd. 65 d, saisir qqe ch. par le souvenir, par un des sens ;
      3 fig. s’attacher à, s’appliquer à (à l’éloquence, à un art, etc.) dat. PD. O. 1, 86 ; P. 8, 63 ; N. 8, 36 ;
   II se rattacher à, avoir un lien avec : τινός, PLAT. Leg. 728 e, avec qqe ch. ; d’où avoir sa part de : εἴδεος ἐπαμμένοι, HDT. 8, 105 (cf. 1, 199) doués de beaux traits ; p. ext. participer de, ressembler à, avoir qqe ch. de, gén. DH. Comp. 14 ;
   III toucher à, d’où :
      1 venir à la suite de (qqn) THCR. Idyl. 9, 2 ;
      2 être la conséquence immédiate de, gén. PLAT. Leg. 728.

➳ Moy. prés. opt. 1 sg. dor. ἐφαπτοίμαν, PD. N. 8, 36. Fut. 2 sg. poét. ἐφάψεαι, OD. 5, 348 ; PD. O. 9, 13. Ao. 1 sg. dor. ἐφηψάμαν [ᾰᾱ] EUR. El. 1225 ; 3 sg. dor. ἐφάψατο, PD. P. 8, 63 ; O. 1, 86. Pf. part. ion. plur. ἐπαμμένοι, HDT. 1, 199 ; 8, 105.

Étym. ἐπί, ἅπτω¹, cf. ἐπάπτω.

'

ἐφ·άπτω, allumer, EUR. Bacch. 777 dout.

Étym. ἐπί, ἅπτω².

Ion. ἐπάπτω, bind on or to, πότμον ἐφάψαις ὀρφανόν having fixed it as his doom, Pi. O. 9.60; τί δ’… ἐγὼ λύουσ’ ἂν ἢ ΄φάπτουσα προσθείμην πλέον ; what should I gain by undoing or by making fast [Creon΄s command]? v.l. in S. Ant. 40; ἔγνω… τοὔργον κατ’ ὀργὴν ὡς ἐφάψειεν τόδε he knew that she had made fast (i.e. perpetrated) the deed, Id. Tr. 933; — Pass., 3 sg. pf. and plpf. ἐφῆπται, το, is or was hung over one, fixed as one΄s fate or doom, c. dat. pers., Τρώεσσι κήδε’ ἐφῆπται Il. 2.15, cf. 6.241; Τρώεσσιν ὀλέθρου πείρατ’ ἐφῆπται 7.402, cf. Od. 22.41; ἐφῆπτο ib. 33; ἀθανάτοισιν ἔρις καὶ νεῖκος ἐφῆπται Il. 21.513. Med., aor.1 ἐφηψάμην, 3 sg. ἐφάψατο Pi. P. 8.63; lay hold of, once in Hom., ἐπὴν χείρεσσιν ἐφάψεαι ἠπείροιο Od. 5.348, cf. Thgn. 6, A. Supp. 412, etc. ; ἱκέτης ἔφαψαι πατρός S. Aj. 1172, etc. ; ξίφους E. El. 1225 (lyr.); partake of food, Iamb. VP 3.17; treat, ἰατρῶν δίκην ἐ. Philostr. VA 8.7; ἐπεί γε τοῦδ’ ἐφάπτομαι τόπου reach it, E. Hel. 556; σκοπιᾶς ἐφάψασθαι ποδοῖν Pi. N. 9.47. Geom., touch, Euc. 3 Def. 3, etc. ; in Arist., of a circle, pass through angular points, Mete. 376b9; of a point, lie on a circle as locus, ib. 376a6. as lawterm, c. gen., claim as one΄s property, S. OC 859, Pl. Lg. 915c, GDI 1883.17 (Delph.), Milet. 3 No.140.29; c. dat., GDI 1780.8 (Delph.). generally, lay violent hands upon, τοίχου, ἱματίου, Pl. R. 574d.
lay hold of or reach with the mind, attain to, τοῦ ἀληθοῦς Id. Smp. 212a; ἐ. τινὸς μνήμῃ, αἰσθήσει, Id. Phdr. 253a, Phd. 65d; ἐ. ἀμφοῖν τῇ ψυχῇ Id. Tht. 190c (c. acc., dub. in Lg. 664e); ἐ. λόγων touch upon, meddle with, Pi. O. 9.12; ζητημάτων Pl. Lg. 891c; apply oneself to, ἐξηγήσεως Gal. 16.558. c. dat. rei, apply oneself to, ἔπεσι, τέχναις, κελεύθοις ζωᾶς, Pi. O. 1.86, P. 8.63, N. 8.36. c. gen. rei, εἴδεος ἐπαμμένος possessing a certain degree of beauty, Hdt. 1.199, 8.105; τὰ ἐν τῷ μέσῳ ἁπάσης ταύτης τῆς ἕξεως ἐφαπτόμενα [σώματα] bodies possessing all these qualities in moderation, Pl. Lg. 728e; θηριώδους καὶ ἀλόγου μᾶλλον ἢ λογικῆς ἐφάπτεσθαι δοκεῖ φωνῆς, of the sibilant s, D.H. Comp. 14.
follow, come next, f.l. for ἐφεψάσθω, Theoc. 9.2. Pass., to be kindled; hence, blush, Id. 14.23.

anzünden, pass. entbrennen, ὥστε πῦρ ἐφάπτεται ὕβρισμα Βακχῶν Eur. Bacch. 777.

ion. ἐπάπτω,
1) daran heften, knüpfen (nach Phot. eigtl. ἐπὶ τοῦ δῆσαι λελυμένον τὸν ἱμάντα τοῦ ὑποδήματος, zubinden); μὴ καθέλοι μιν αἰὼν πότμον ἐφάψαις ὀρφανόν, ein kinderloses Geschick verhängend, Pind. Ol. 9.64 ; so pass., Τρώεσσι δὲ κήδε' ἐφῆπται, Il. 2.15, es ist über sie verhängt, u. öfter, gew. vom bevorstehenden Unglück, wie Il. 6.241, ὡς ἤδη Τρώεσσιν ὀλέθρου πείρατ' ἐφῆπται 7.402 ; ähnlich ἐξ ἧς ἀθανάτοισιν ἔρις καὶ νεῖκος ἐφῆπται 21.513 ; τοὔργον ὡς ἐφάψειεν τόδε, d.i. unternehmen, Soph. Trach. 929, vgl. λύουσα ἢ 'φάπτουσα Ant. 40, l.d.
2) med., Etwas berühren, anfassen, ergreifen, gew. τινός τινι, Etwas womit, ἐπὴν χείρεσσιν ἐφάψεαι ἠπείροιο, wenn du erfaßt haben wirst, Od. 5.348 ; ὀχέων χερί Pind. P. 9.11 ; σκοπιᾶς ἄλλας ποδοῖν, eine andere Warte betreten, d.i. höhern Ruhm erlangen, N. 9.47 ; δῆρις ῥυσίων ἐφάψεται Aesch. Suppl. 407 ; ἐφάψομαι γὰρ οὐ ταύταιν μόναιν Soph. O.C. 863, Hand anlegen ; ἱκέτης ἔφαψαι πατρός Aj. 1151 ; vgl. Eur. Ion 1057, El. 1225 ; τῆς κεφαλῆς ἐφήψατο Ar. Plut. 728 ; in Prosa nicht selten, im eigtl. Sinne u. übertr., ὁπόσοι τῶν περὶ φύσεως ἐφήψαντο ζητημάτων Plat. Legg. X.891c ; λόγων Pind. Ol. 9.13, μαντευμάτων τέχναις P. 8.63, sich an Etwas machen, es unternehmen ; ἐπιτηδευμάτων, Plat. Rep. III.394e ; geistig Etwas erfassen, τοῦ ἀληθοῦς Crat. 212a ; ἀληθείας Tim. 90c ; mit dem Zusatz ἐπιστήμῃ Rep. VII.534c, wie μνήμῃ Phaedr. 253a ; αἰσθήσει τινός Phaed. 65d ; öfter Plut. – Eigentümlich εἴδεος ἐπαμμένος, mit Schönheit ausgestattet, begabt, Her. 1.199, 8.105 ; in Verbindung mit Etwas stehen, Anteil haben an Etwas, καθαροῦ ἐφάπτεσθαι Plat. Phaed. 67b. – Pind. vrbdt es auch mit dat., οὐδ' ἀκράντοις ἐφάψατ' ἔπεσιν Ol. 1.86 ; κελεύθοις ἁπλόαις ζωᾶς ἐφαπτοίμαν N. 8.36. Bei Theocr. 9.2 ἐφαψάσθω absol., er soll folgen, v.l. ἐφεψάσθω.

1. to bind on or to , λύουσα ἢ ' φάπτουσα undoing or making fast , (Sophocles Tragicus); τοὖργον ὡς ἐφάψειεν τόδε that she had made fast (i. e. perpetrated) the deed, (Sophocles Tragicus):—;Pass., 3rd singular perfect and pluperfect ἐφῆπται, -το, is or was hung over one, impends over, is fixed as one's doom , with dative, Τρώεσσι κήδεe ἐφῆπται (Iliad by Homer)
2. Mid. to lay hold of, grasp, reach , with genitive, (Odyssey by Homer)
3. to lay hold of with the mind, attain to , Lat. assequi, with genitive, (Plato Philosophus)
4. in (Pindar) also with dative (like θιγγάνω, ψαύω); to apply oneself to.
5. (Herdotus Historicus) uses participle perfect passive with genitive, εἴδεος ἐπαμμένος possessed of a certain degree of beauty.
6. to follow, come next , (Theocritus Poeta Bucolicus) (ML)