ος, ον [ῠ]
      1 vrai, p. opp. à faux, mensonger : ἐτ. μῦθος, OD. 23, 62 ; ἄγγελος, IL. 22, 438, parole, nouvelle vraie ; ἐτήτυμον ἀγορεύειν, OD. 1, 174 ; λέγειν ἐτήτυμα, SOPH. Ph. 1290, dire la vérité ; τὸ ἐτήτυμον, AR. Pax 119, en vérité, vrai ;
      2 véritable, réel, p. opp. à fictif : νόστος ἐτ. OD. 3, 241, retour véritable ; ἐτ. φέγγος, PD. O. 2, 101, lumière réelle, etc. ; adv. ἐτήτυμον, IL. 13, 111, etc. ; OD. 4, 157, en vérité, réellement ;
      3 qui dit la vérité, véridique, sincère, EUR. Or. 1667, I.T. 1085.

Étym. ἔτυμος, avec redoubl.

ον, poet. redupl. for ἔτυμος, true, οὐκ ἔσθ’ ὅδε μῦθος ἐ. Od. 23.62; ἐ. ἄγγελος ἐλθών Il. 22.438; ἐτήτυμα μυθησαίμην Hes. Op. 10; τοῦτ’ ἀγόρευσον ἐτήτυμον tell me this true, Od. 1.174; τοῦτ’ ἐ. ; c. inf., is this true, that… ? A. Pers. 737 (troch.); εἰ λέγεις ἐτήτυμα S. Ph. 1290; τὸ δ’ ἐ. but the truth is…, Ar. Pax 119. of persons, truthful, οὐ ψευδόμαντις…, ἀλλ’ ἐ. E. Or. 1667; ἐ. στόμα Id. IT 1085.
genuine, real, κείνῳ δ’ οὐκέτι νόστος ἐ. for him there remains no true, real return, Od. 3.241; ἀλάθεια, κλέος, Pi. O. 10 (11).54, N. 7.63; ἐ. Διὸς κόρα A. Ch. 948; παῖς ἐ. γεγώς S. Tr. 1064; χρυσός Theoc. 12.37; in late Prose, Them. Or. 22.279d. as Adv., in neut. ἐτήτυμον, truly, really, Od. 4.157, Il. 13.111, 18.128, Archil. 62 ; regul. Adv. -μως A. Ag. 167 (lyr.), 682 (lyr.); ὡς ἐ. S. El. 1452.

ον (ἐτός, ἐτεός), wahr, wahrhaft, ἄγγελος Il. 22.438 ; μῦθος Od. 23.62 ; ἐτήτυμον, adverbial, 4.152, wirklich, in der Tat ; Il. 16.128 u. öfter, wie Ap.Rh. 4.835 u. öfter ; ἀλήθεια, κλέος, Pind. Ol. 11.56, N. 7.63 ; ἐτ. Διὸς κόρα Aesch. Ch. 396 ; τοῦτ' ἐτήτυμον Pers. 723 ; εἰ λέγεις ἐτήτυμα Soph. Phil. 1274 ; γενοῦ μοι παῖς ἐτ. γεγώς, echt, Trach. 1053, wie χρυσός Theocr.; τὸ δ' ἐτήτυμον Ar. Pax 119 ; οὐ ψευδόμαντις, ἀλλ' ἐτήτυμος Eur. Or. 1667 ; ἐτήτυμον στόμα, Wahrheit redend, I.T. 1085 ; sp.D.; in Prosa erst Themist.
• Adv. ἐτητύμως, wahr, der Wahrheit gemäß, wirklich, Tragg., bes. Aesch. oft ; ἤγγειλαν ὡς ἐτ. Soph. El. 1444.