ἐρωτάω-ῶ (impf. ἠρώτων, f. ἐρωτήσω, ao. ἠρώτησα, pf. ἠρώτηκα) :
      1 demander, interroger : τινα, OD. 5, 97 ; XÉN. An. 3, 1, 7 ; Mem. 1, 3, 1, qqn ; en ce sens, dans une inscr. att. CIA. 2, 601, 7 (après 300 av. J.C. ; v. Meisterh. p. 146, 5) ; τινα ἀμφί τινος, EUR. Ion 236, interroger qqn sur qqe ch. ; τι, OD. 4, 347, etc. ; ESCHL. Pr. 226 ; PLAT. Rsp. 508 a, demander qqe ch. ; ἐρ. ἐρώτημα, PLAT. Rsp. 487 e, faire une question ; ἐρ. τι περί τινος, PLAT. Theæt. 185 c, demander une chose au sujet d’une autre ; ἐρ. τινά τι, OD. 4, 347 ; 17, 138 ; SOPH. O.R. 1122, etc. ; EUR. I.A. 1129 ; PLAT. Rsp. 337 a, etc. demander qqe ch. à qqn ; avec un relat. : ἐρ. ὅπου, XÉN. Cyr. 2, 4, 30, demander où, etc. ; εἰρώτα τίς εἴη καὶ πόθεν ἔλθοι, OD. 15, 423, il demandait qui elle était et d’où elle venait ; ἐρωτᾶν τίνες εἶεν, EN. TACT. demander qui ils étaient, crier « qui vive ! » ; avec une conj. ἐρ. εἰ, XÉN. Cyr. 2, 4, 30 ; ἐρ. ἤν, HPC. 682, 46 ; ATT. demander si, etc. ; au pass. τὸ ἐρωτώμενον, XÉN. Mem. 4, 2, 23, la question posée ; τὸ ἐρωτηθέν, THC. 3, 61, la question qui avait été posée ; τὰ ἠρωτημένα, PLAT. Leg. 662 d, les questions qui ont été posées ;
      2 t. de dialect. poser une question, ARR. Epict. 2, 18, 18 ; 2, 19, 1, SEXT. 10, 13 ; 113, 23 ; 144, 9 et 23 Bkk. ; DL. 2, 108 ; 9, 23 ; particul. poser une question à l’adversaire pour l’amener à une conclusion, d’où argumenter, raisonner sous forme d’interrogation, p. opp. à l’argumentation par syllogisme direct, ARSTT. An. pr. 1, 1, 3 ; LUC. H. conscr. 17 ;
      3 postér. prier, demander avec prière : τινά τι, SPT. 1Reg. 30, 21, qqe ch. à qqn ; ἐρ. τινα avec l’inf. NT. 8, 37 ; ἐρ. τινα et le sbj. NT. Marc. 7, 26 ; Luc. 7, 36 ; ἐρ. τινα ὅπως, NT. Luc. 7, 3, prier que, demander de, etc.

➳ Prés. impér. dor. ἐρώτη, AR. Ach. 800 ; impf. 3 sg. ion. ἠρώτη, THCR. Idyl. 5, 74. Épq. et ion. εἰρωτάω, OD. 17, 138 ; HDT. 3, 14 ; impf. 3 sg. εἰρώτα, OD. 15, 423 ; HDT. 1, 88 ; 3 pl. εἰρώτεον, HDT. 4, 145, ou εἰρώτευν, HDT. 1, 158 ; postér. ἠρώτουν. NT. Ap. 1, 6 (var.).

Étym. apparenté à *ἔρομαι.

Ep. and Ion. εἰρωτάω, contr. in Hom. and best codd. of Hdt., as 3.119, 4.145, al. ; impf. ἠρώτων Hp. Epid. 7.3, (ἐπ-) Th. 7.10, etc. ; εἰρώτα Od. 15.423 ; Ion. εἰρώτευν Hdt. 1.158, part. -τεῦντας v.l. in 3.62 (elsewh. εἰρώτων 3.140); fut. -ήσω Hp. VM 15, Pl. R. 350e, etc. ; aor.1 ἠρώτησα X. Cyr. 4.5.21, S. Tr. 403, etc. ; pf. ἠρώτηκα Pl. Phlb. 18a; — used in Att. to supply the defective tenses of ἔρομαι :
ask, τινά τι something of one, ἅ μ’ εἰρωτᾷς Od. 4.347 ; εἰρωτᾷς μ’ ὄνομα κλυτόν 9.364 ; ὅσ’ ἄν σ’ ἐρωτῶ S. OT 1122 ; οὐ τοῦτ’ ἐρωτῶ σ’ Ar. Nu. 641; — Pass., to be asked, τι Pl. Lg. 895e, X. Cyr. 1.4.3. ἐ. τι ask about a thing, A. Pr. 228, Pl. R. 508a ; τιπερί τινος Id. Tht. 185c ; ἐ. ἐρώτημα to ask a question, Id. R. 487e ; τὰς πύστεις ἐρωτῶντες εἰ.
putting the question, whether…, Th. 1.5; — Pass., τὸ ἐρωτηθέν, τὸ ἐρωτώμενον ἀποκρίνασθαι, to answer the question, Th. 3.61, X. Mem. 4.2.23, etc. ; τὰ ἔμπροσθεν ἠρωτημένα Pl. Lg. 662e; — Pass., also with person as subject, ἐρωτηθεὶς τὸ καλόν asked about beauty, Id. Hp. Ma. 289c. folld. by indirect question, εἰρώτα… τίς εἴη καὶ πόθεν ἔλθοι Od. 15.423 ; ἐ. εἰ… or ἤν.
to ask whether…, Hp. Steril. 230, cf. Th. 8.53 ; ἐ. ἦ… A. Th. 181 ; αἰτίαν καθ’ ἥντινα Id. Pr. 228 ; πότεροι… Ar. Ach. 648 ; τοῦτο πρῶτον ἠρώτα, πότερον… X. An. 3.1.7 ; ἐ. πῶς δεῖ ποιεῖν Id. Mem. 1.3.1.
question a person, εἰρωτᾷς μ’ ἐλθόντα θεὰ θεόν Od. 5.97 ; ἐ. καὶ ἐλέγχειν Antipho 6.23 ; τινα ἀμφί τινος E. Ion 236 (lyr.); — Pass., to be questioned, ἐρωτᾶσθαι θέλω Id. IA 1130. of sentries, challenge, Aen.Tact. 22.12 ; τὸ ἐρωτώμενον the password, Id. 26.9. in Dialectic, opp. demonstration, question an opponent in order to refute him from his answers, Arist. APr. 24a24 ; τι ib. 42a39 ; hence later, submit, set forth, propound an argument, λόγον Gal. 5.257; — Pass., ὁ λόγος… ἠρωτῆσθαι φαίνεται Arr. Epict. 2.19.1 ; ἐρωτηθέντος τοῦ σοφίσματος S.E. P. 2.237. later, = αἰτέω, beg, entreat, ἐ. τινὰ τὰ εἰς εἰρήνην LXX I Ki. 30.21, al. ; ἐρωτᾶτε τὰ εἰς εἰρήνην τὴν Ἱερουσαλήμ ib. Ps. 121 (122).6 ; ἅ σε ἐρωτῶ PMagPar. 1.272 ; ἐ. τινὰ ποιεῖν τι POxy. 292.7 (i AD), Ev. Luc. 8.37, etc. ; ἐ. τινὰ ἵνα. ib. 7.36 ; ὅπως. ib. 7.3, al., PMagLeid. W. 16.13 ; ἐ. τὸν πατέρα περὶ ὑμῶν Ev. Jo. 16.26. (Perh. from ἐρ(Ϝ)ωτάω, cogn. with ἐρ(Ϝ)έσθαι (v. ἔρομαι).)

ion. u. ep. εἰρωτάω u. εἰρωτέω (vgl. ἌΡΩ), fragen, befragen ; εἰρώτα, τίς εἴη, Od. 15.422 ; τινά, Aesch. Spt. 164 ; Soph. El. 309 u. öfter ; Eur., Ar. u. in Prosa, ἠρώτα ἕνα ἕκαστον –, εἴ τινα ἐλπίδα ἔχει Thuc. 8.53 ; θεόν, den Gott befragen, Xen. Mem. 1.3.2 ; – τί, nach Etwas fragen, forschen, sich darnach erkundigen, ὃ δ' οὖν ἐρωτᾶτε Aesch. Prom. 226 ; ἃ νῦν δὴ ἐρωτῶμεν περὶ αὐτῶν Plat. Theaet. 185c ; ἐρωτᾷς ἐρώτημα Rep. VI.487e ; häufig τινά τι, Einen um Etwas, wonach fragen, ἅ μ' εἰρωτᾷς Od. 4.347, 17.138 ; ὅσ' ἄνσ' ἐρωτῶ Soph. O.R. 1122 ; Tr. 402 ; Eur. I.A. 1129 ; Ar. Nub. 641 ; εἴ τις καὶ ταῦτα ἐρωτῴη ἡμᾶς Plat. Rep. II.378e ; Phil. 18a. – Pass., πῶς δὴ νῦν τοῦτο ἐρωτώμεθα ὑφ' ἡμῶν αὐτῶν Plat. Phil. 44b ; τὸν λόγον ἐρωτώμενοι Legg. X.895e ; ὅσα αὐτὸς ὑπ' ἄλλων ἐρωτῷτο Xen. Cyr. 1.4.3. – Andere Vrbdgn sind παρούσας δ' ἀμφὶ τάδ' ἐρωτᾷς Eur. Ion 236, ἃ νῦν δὴ ἠρωτῶμεν περὶ αὐτῶν Plat. Theaet. 185c. – Bei Luc. u. Sp. = eine Schlußform in Fragen anwenden u. auf solche Weise einen Beweis führen. – Im NT oft = bitten, anflehen, τινά.

ἐρωτάω, -ῶ
[in LXX chiefly for שָׁאַל ;]
__1. to ask, question (cl.): absol., Luk.19:31 22:68, Jhn.8:7 with accusative of person(s), Jhn.9:21 16:19, 30 8:21; before λέγων, Mat.16:13, Luk.23:3, Jhn.1:19, 21 5:12 9:19 16:5; with dupl. accusative (WM, § 32, 4a), Mat.21:24, Mrk.4:10, Luk.20:3, Jhn.16:23 (M, Pr., 66„); with accusative of person(s), before περί, Luk.9:45, Jhn.18:19.
__2. In late Gk. (Milligan, NTD, 51; not, as Cremer, 716, Thayer, see word, a 'Hebraism'), = αἰτέω (which see), to ask, request: with accusative of person(s), Jhn.14:16; before imperat., Luk.14:18-19 Php.4:3; λέγων, Mat.15:23, Jhn.12:21; before ἵνα (M, Pr., 208), Mrk.7:26, Luk.7:36 16:27, Jhn.4:47 17:15 19:31, 38, 1Th.4:1, 2Jn.5; ὅπως, Luk.7:3 11:37, Act.23:20; with inf., Luk.5:3 8:37, Jhn.4:40, Act.3:3 10:48 23:18, 1Th.5:12; with accusative of person(s), before περί, Luk.4:38 Jhn.17:9, 20, 1Jn.5:16; ὑπέρ, 2Th.2:1-2; τὰ (WH, txt., om. τὰ) πρὸς εἰρήνην, Luk.14:32 (cf. δι-, ἐπ-ερωτάω)
SYN.: see: αἰτέω (AS)