ή, όν, qui aime la dispute, particul. la discussion, la controverse, PLAT. Lys. 211 b ; ἡ ἐριστικὴ τέχνη, PLAT. Soph. 231 e, etc. ; τὸ ἐριστικόν, PLAT. Soph. 225 c ; τὰ ἐριστικά, ARSTT. Rhet. 2, 24, 10, l’art ou la science ou les habitudes de la controverse ; οἱ ἐριστικοὶ φιλόσοφοι, DL. 2, 106, ou abs. οἱ ἐριστικοί, les controversistes ou philosophes de l’école de Mégare, LUC. Pisc. 106.

• Cp. -ώτερος, LUC. Pisc. 43.

Étym. ἐριστός.

ή, όν, eager for strife or battle, Sch. E. IA 588.
involving a contest (or perh.
debate), παιδιαί Arist. Rh. 1371a1. esp.
fond of wrangling or arguing, captious, Pl. Ly. 211b, etc. ; ὁ ἐ. ἐστί πως οὕτως ἔχων πρὸς τὸν διαλεκτικὸν ὡς ὁ ψευδογράφος πρὸς τὸν γεωμετρικόν Arist. SE 171b35 ; οἱ Ἀκαδημιακοὶ τῶν ἄλλων ἐριστικώτεροι Luc. Pisc. 43 ; Sup. -ώτατος D.L. 2.134 ; Ἐριστικοί, οἱ, nickname of the Megarian school, ib. 106 ; ἡ ἐριστική τέχνη sophistry, Pl. Sph. 231e, al. ; τὸ ἐριστικόν, defined as τὸ ἔντεχνον καὶ περὶ δικαίων… καὶ ἀδίκων ἀμφισβητοῦν ib. 225c ; τὰ ἐ. Arist. Rh. 1402a3 ; ἐ. συλλογισμός, λόγος, sophism, fallacy, Id. Top. 100b23, Metaph. 1012a19 (pl.); τέχνη ἐριστικῶν, a work of Protagoras, D.L. 9.55. Adv. -κῶς Pl. R. 454b, Arist. Ph. 186a6.

zum Streit geneigt, streitsüchtig, zänkisch, Plat. Lys. 211b ; τέχνη, σοφία, die Kunst zu disputieren, Soph. 226a, Euthyd. 272b ; auch τὸ ἐριστικόν, was Soph. 225c erkl. wird τὸ ἔντεχνον καὶ περὶ δικαίων αὐτῶν καὶ ἀδίκων ἀμφισβητοῦν ; λόγος, eine Streitrede, eine verfängliche, Streit erregende Rede, Men. 81a ; Isocr. 2.51 ; Arist. rhet. 3.14, vgl. Metaph. 3.7. – Οἱ Ἐριστικοί hießen die Philosophen der megarischen Schule, die sich bes. mit dem Disputieren, mit der Dialektik befaßten.