[ῐ] (seul. impf. et ao.) :
      1 être en querelle ou en lutte : τινί, IL. 16, 765, avec qqn ; μετά τινι, OD. 21, 310 ; ἀντία τινός, OD. 1, 79, tenir tête à qqn ; τι, CALL. Dian. 262 ; ἕνεκά τινος, IL. 1, 574 ; OD. 2, 206, au sujet de qqn ou de qqe ch. ;
      2 particul. lutter, combattre sur le terrain, A.RH. 2, 986 ;

Moy. (seul. part. prés. Q. SM. 5, 105, et inf. ao.) m. sign. : ποσσὶν ἐριδήσασθαί (τινι), IL. 23, 92, lutter de vitesse avec (qqn).

➳ [ῑ] IL. 23, 792. Prés. inf. épq. -δαινέμεν, OD. 1, 79. —Impf. poét. ἐρίδαινον, HH. Merc. 313.— Mot épq. ; en prose seul. D. BYZ. (ATH. 452 d) ; LUC. Pisc. 6, d’après A.RH. 1, 89.

Étym. ἔρις.

impf. ἠρίδαινον Babr. 68.3 ; Ep. aor.1 ἐρίδηνα A.R. 1.89 ; — Med., Q.S. 5.105 ; Ep. aor.1 inf. ἐριδήσασθαι Il. 23.792 (with vv. ll., dub.) ; elsewh. Hom. uses only pres. ; (< ἐρίζω): — wrangle, quarrel, μετ’ ἀνδράσι Od. 21.310; αὔτως γάρ ῥ’ ἐπέεσσ’ ἐριδαίνομεν Il. 2.342 ; νῦν δὲ περὶ πτωχῶν ἐ. Od. 18.403 ; εἰ δὴ σφὼ ἕνεκα θνητῶν ἐ. Il. 1.574 ; εἵνεκα τῆς ἀρετῆς ἐ. we strive (as for a prize) for her excellence, Od. 2.206 ; c. dat., Εὖρός τε Νότος τ’ ἐριδαίνετον ἀλλήλοιϊν… πελεμιζέμεν Il. 16.765, cf. A.R. 1.89 ; also ἀντία πάντων… ἐριδαινέμεν οἶος Od. 1.79 ; τι in a thing, Call. Dian. 262 ; of war, first in A.R. 2.986, etc. ; — Med., ποσσὶν ἐριδήσασθαι compete in the foot-race, Il. 23.792. — Ep. word ; also c. acc., τεθυμωμένον ἄνδρα μὴ ἐριδαίνειν (fort. ἐριδμαίνειν) Demetr.Byz. ap. Ath. 10.452d ; Luc. Pisc. 6 may be a reminiscence of A.R. 1.89.

(ἔρις), aor. ἐρίδηνα, Ap.Rh., u. ἐριδήσασθαι, Il. 23.792, streiten, zanken, Il. 1.574 ; περὶ πτωχῶν Od. 18.403 ; ἐπέεσσι 2.342 ; ὡς δ' Εὖρός τε Νότος τ' ἐριδαίνετον ἀλλήλοιϊν, mit einander, Il. 16.765 ; auch ἀντία πάντων, gegen alle, Od. 1.79, u. μετ' ἀνδράσι, 21.310 ; wetteifern, wettkämpfen, εἵνεκα τῆς ἀρετῆς ἐριδαίνομεν 2.206 ; ποσσὶν ἐρῑδήσασθαι Ἀχαιοῖς, an Schnellfüßigkeit mit den Achäern wetteifern, Il. 23.792 ; μηδ' ἐλαφηβολίην μηδ' εὐστοχίην ἐριδαίνειν Callim. Dian. 262, im Schießen. – Bei sp.D. auch feindlich, kämpfen, Ap.Rh., Orph.; τινά, reizen, wie ἐρεθίζω, Ath. X.452d.
[in ἐριδήσασθαι wird ι durch die Vershebung lang, weshalb Einige ἐριδδήσασθαι haben schreiben wollen, auch die v.l. ἐριζήσασθαι sich findet].