[ῡ devant σ et devant une syll. longue ; ῠ devant une syll. brève] verbe poét. sans augment (impf. ἐρήτυον, f. ἐρητύσω, ao. ἐρήτυσα) :
      1 retenir, contenir, tenir à distance : λαόν, IL. 18, 503 ; φάλαγγας, IL. 11, 567 ; ἐπέεσσίν τινα, IL. 2, 164, contenir la masse des soldats, les lignes de combattants, qqn par ses paroles ;
      2 p. suite, écarter de, empêcher de, gén. EUR. Ph. 1260 ; THCR. Idyl. 25, 75 ; au pass. être empêché de, avec l’inf. A.RH. 2, 835 ;

Moy. :
   I intr.
      1 se retenir, se contenir, IL. 9, 462 ;
      2 p. suite, se tenir à distance, en arrière, IL. 2, 99 ; 8, 345 ;
   II tr. retenir, contenir, acc. IL. 15, 723.

➳ Prés. opt. 3 sg. dor. ἐρατύοι [ᾱ] SOPH. O.C. 164. Impf. itér. ἐρητύεσκον, A.RH. 1, 1301 ; Q. SM. 12, 370. Ao. itér. 3 sg. ἐρητύσασκε [ῡ] IL. 2, 189 ; 11, 567 ; THCR. Idyl. 25, 75. Ao. pass. 3 pl. ἐρήτυθεν [ῡ] p. ἐρητύθησαν, IL. 2, 211.

Dor. ἐρατύω, impf. ἐρήτυον (without augm.) Il. 18.503, Ion. -ύεσκον A.R. 1.1301, Q.S. 11.341 ; fut. -ύσω A.R. 1.296, (κατ-) S. Ph. 1416 (anap.); aor.1 opt. ἐρητύσειε Il. 1.192, imper. ἐρήτυσον E. Ph. 1260, Iterat. ἐρητύσασκε Il. 2.189, 11.567, Theoc. 25.75; — Pass. (v. infr.).
[υ before a vowel, unless it be a long syll., as ἐρητυοντο μένοντες Il. 8.345 (exc. ἐρατύει [υ] S. OC 164 (lyr.)); long before ς, and in 3 pl. aor.1 Pass. ἐρήτυθεν.]:
Ep. Verb (used twice in Trag.), restrain, check, κήρυκες δ’ ἄρα λαὸν ἐρήτυον Il. 18.503 ; ἐρητύσασκε φάλαγγας 11.567 ; ἐπέεσσιν ἐρήτυε φῶτα ἕκαστον 2.164, cf. Od. 9.493 ; ἐρητύσειέ τε θυμόν Il. 1.192 ; πολλὰ κέλευθος ἐρατύει a long road parts us, S. OC l.c. (ἐρατύοι Musgr.); — Med., ἐρητύοντό τε λαόν Il. 15.723 ; — Pass., παρὰ νηυσὶν ἐρητύοντο μένοντες 8.345 ; ἐρητύετ’ ἐν φρεσὶ θυμός 9.462 ; ἐρήτυθεν (3 pl.) δὲ καθ’ ἕδρας 2.99, 211. later c. gen., to keep away from, τέκνα δεινῆς ἁμίλλης E. Ph. 1260 ; [κύνας] ὑλαγμοῦ Theoc. 25.75 ; τινὰ κακότητος A.R. 1.296; — Pass., c. inf., ναυτιλίης… ἐρητύοντο μέλεσθαι Id. 2.835. c. inf., prevent, ἐ. τινὰ μίμνειν Nonn. D. 14.63.

(vgl. ἐρύω, ἐρύκω), zurück-, abhalten, hemmen, hindern, κήρυκες δ' ἄρα λαὸν ἐρήτυον Il. 18.503 ; σοῖς ἀγανοῖς ἐπέεσσιν ἐρήτυε φῶτα ἕκαστον, an der Flucht hindern, 2.164 ; vgl. Od. 9.493 ; ἐρητύσασκε Il. 11.567 ; ἠὲ χόλον παύσειεν, ἐρητύσειέ τε θυμόν, beschwichtigen, besänftigen, Il. 1.192. – Pass., οὐδέ οἱ ἀτρέμας ἧσθαι ἐρητύετ' ἐν φρεσὶ θυμός Il. 13.280, vgl. 9.264, ich konnte es nicht übers Herz bringen ; – übh. sich zurückhalten, zurückbleiben, ἐρήτυθεν (d.i. ἐρητύθησαν) καθ' ἕδρας Il. 2.99, 211 ; ἐρητύοντο μένοντες 8.345 ; – πολλὰ κέλευθος ἐρᾶτύει Soph. O.C. 611 im ch., d.i. viel des Weges ist dazwischen ; ἐρήτυσον τέκνα δεινῆς ἁμίλλης, halte sie vom Kampfe zurück, Eur. Phoen. 1260 ; sp.D., ἐρητύσασκε δ' ὑλαγμοῦ (κύνας) Theocr. 25.75 ; oft Ap.Rh., μηδ' αὐτοὶ ἐρητύεσθε κελεύθου 2.331.
Med. = act., Hom. ἐρητύοντό τε λαόν Il. 15.723.
[υ, im praes. u. impf. kurz, wird des Verses wegen in ἐρητύειν u. ἐρητύοντο lang.]