ἐρημόω-ῶ (impf. ἠρήμουν, f. ἐρημώσω, ao. ἠρήμωσα, pf. inus. ; pass. ao. ἠρημώθην, pf. ἠρήμωμαι) :
      1 rendre désert, dévaster, dépeupler (un pays, une ville, etc.) acc. THC. 3, 58 ; AND. 26, 10 ; au pass. HDT. 7, 171 ; THC. 1, 23 ;
      2 priver de, gén. : ἀνδρῶν ἐρ. ἑστίαν, PD. I. 3, 35, dépeupler un foyer d’hommes ; ἐρ. ναυϐατῶν ἐρετμά, EUR. Hel. 1610, laisser les rames sans rameurs ; au pass. être dépeuplé, dépouillé ou privé : ἀνδρῶν, HDT. 1, 164 ; συμμάχων, HDT. 7, 174, être privé d’hommes, d’alliés ; avec deux acc. : ἐρημοῦν τινά τι, PD. P. 3, 97, priver qqn de qqe ch. ; en b. part, affranchir, délivrer : τινά ou τί τινος, EUR. H.f. 360 ; PLUT. Cim. 12, qqn ou qqe ch. (d’un fléau, d’un danger) ;
      3 déserter, abandonner, acc. PD. P. 4, 479 ; ESCHL. Pers. 298 ; EUR. Andr. 314 ; THC. 5, 4 ; d’où au pass. être isolé : τοῦ ὁμίλου, HDT. 4, 135, être séparé de la foule ; ὑπό τινος, DH. 11, 9, être abandonné par qqn.

➳ Act. ao. poét. ἐρήμωσα, PD. I. 3, 35 ; P. 3, 97 ; pass. pl.q.pf. 3 sg. ion. ἐρήμωτο, HDT. 6, 22.

Étym. ἔρημος.

strip bare, desolate, lay waste, ἱερὰ θεῶν Th. 3.58 ; τὴν χώραν And. 3.21 ; πλοῦτον LXX Si. 21.4 ; ὁ κτίζων καὶ ἐρημῶν θεός POsl. 1.105; — Pass., ἐρημωθείσης Κρήτης Hdt. 7.171 ; πόλεις ἠρημώθησαν Th. 1.23 ; μιᾷ ὥρᾳ ἠρημώθη ὁτοσοῦτος πλοῦτος Apoc. 18.17.
bereave one of a thing, c. dupl. acc., ἐ. τινὰ εὐφροσύνας μέρος Pi. P. 3.97 ; c. acc. et gen., ἀνδρῶν ἐ. ἑστίαν Id. I. 4 (3).17 ; ἐ. ναυβατῶν ἐρετμά to leave the oars without men, E. Hel. 1609 ; ἑαυτὸν ἐρημοῖς (sc. φίλων) Pl. Alc. 39; — Pass., to be bereft of, ἀνδρῶν Hdt. 1.164 ; συμμάχων Id. 7.174 ; Μίλητος Μιλησίων ἠρήμωτο Id. 6.22 ; ἄρσενος θρόνου A. Ag. 260 ; πατρός E. Andr. 805 ; τὰ ἐρημούμενα φυλακῆς left without, X. Eq. Mag. 4.18.
set free, deliver from, Διὸς ἄλσος ἠρήμωσε λέοντος E. HF 360 (lyr.); Ἀσίαν Περσικῶν ὅπλων Plu. Cim. 12; — Pass., πνεῦμα ὀσμῶν ἐρημωθέν being free from…, Pl. Ti. 66e.
abandon, desert, ἑὸν χῶρον Pi. P. 4.269 ; τάξιν ἠρήμου θανών A. Pers. 298, cf. E. Andr. 314, Pl. Lg. 865e ; ἐ. Συρακούσας to evacuate it, Th. 5.4 ; τόνδ’ ἐρημώσασ’ ὄχον having left it empty, by stepping out of it, A. Ag. 1070; — Pass., [πόλιν] ἐρημοῦσθαι ὑπὸ τῶν πατρικίων D.H. 11.9.
leave alone, keep isolated, A. Supp. 516, E. Med. 90; — Pass., ὄνοι ἐρημωθέντες τοῦ ὁμίλου being isolated from…, Hdt. 4.135.

einsam, öde, leer machen, τινός, von Etwas, ἀνδρῶν ἐρήμωσεν ἑστίαν Pind. I. 3.35 ; ἑὸν ἐρημώσαισα χῶρον, vom gefällten Baume, der den Platz, wo er stand, verlassen hat, P. 4.269 ; u. ä. ὄχον, τάξιν, Aesch. Ag. 1040, Pers. 290, verlassen, räumen ; εἰ μὴ τόδ' ἐκλιποῦσ' ἐρημώσεις πέδον Eur. Andr. 314 ; Διὸς ἄλσος ἠρήμωσε λέοντος, er befreite ihn davon, Herc.Fur. 360 ; Hel. 1610 ; pass., πατρὸς ἐρημωθεῖσα, beraubt, Andr. 805 ; Aesch. Ag. 260 ἐρημωθέντος ἄρσενος θρόνου, wenn der Thron verwaist worden vom Manne ; Θεσσαλοὶ ἐρημωθέντες ξυμμάχων, entblößt von Bundesgenossen, Her. 7.174, vgl. 4.135, 6.22 ; τὸ πνεῦματῶν ὀσμῶν ἐρημωθέν, frei von Geruch, Plat. Tim. 66e ; Sp.; auch ὑπό τινος, Dion.Hal. 11.9. – Einen Ort verwüsten, veröden, verlassen, τόπους Plat. Legg. IX.865e ; ἱερά Thuc. 3.58. – Pass., πόλεις ληφθεῖσαι ἠρημώθησαν Thuc. 1.23 ; aber Συρακούσας ἐρημώσαντες heißt »verlassen habend«, 5.4 ; – σεαυτὸν ἐρημοῖς, du beraubst dich, Plut. Alex. 39. – Mit einem doppelten acc. vrbdt das Wort, wie ἀφαιρεῖσθαί τινά τι, Pind. P. 3.97, τὸν μὲν ὀξείαισι θύγατρες ἐρήμωσαν πάθαις εὐφροσύνας μέρος.

ἐρημόω, -ῶ
(< ἔρημος), [in LXX for חָרַב hi., שָׁמֵם ni., etc. ;]
to desolate, lay waste: Mat.12:25, Luk.11:17, Rev.17:16 18:16, 19.†
(AS)