(ἐρεύξομαι, ao. ἠρευξάμην, ao.2 ἤρυγον [ῠ]) faire un bruit ronflant, d’où :
   I (seul. ao.2 ἤρυγον [ῡ]) en parl. de taureaux, mugir, IL. 20, 403 ; en parl. de lions, rugir, SPT. Hos. 11, 10 ; 1 Macc. 3, 4 ; d’où crier du plus profond de la poitrine, THCR. Idyl. 13, 58 ;
   II rejeter avec bruit, d’où :
      1 roter, OD. 9, 374 ; HPC. 485, 29 ; ARSTT. Probl. 10, 37 ;
      2 vomir avec bruit, vomir (du sang, du poison) IL. 16, 162 ; NIC. Th. 232 ; p. anal. abs. en parl. d’un volcan, PD. P. 1, 40 ; de la mer qui vomit son écume ou se brise sur le rivage, IL. 17, 265 ; OD. 5, 403, 438 ; avec un rég. ἀφρόν, ὕδατος ἄχνην, DP. 539, etc. vomir de l’écume ; fig. χρυσόν, ANTH. 5, 2, avoir toujours son or à la bouche, vanter sa fortune ;
      3 p. ext. parler d’une voix forte, crier, SPT. Ps. 18, 2 ; 118, 171 ; 144, 7 ; NT. Matth. 13, 55.

➳ Impf. poét. 3 sg. ἐρεύγετο, OD. 9, 374.

Étym. R. indo-europ. *h₁reug-, roter ; cf. lat. ē-rūgō, rūgiō.

aor.2 Act. ἤρυγον, bellow, roar, ἤρυγεν, ὡς ὅτε ταῦρος ἤρυγεν Il. 20.403 ; τόν γ’ ἐρυγόντα λίπε… θυμός ib. 406 ; ὅσον βαθὺς ἤρυγε λαιμός roared to the full depth of his throat or voice, Theoc. 13.58 ; of the sea, ἀμφὶ δέ τ’ ἄκραι ἠϊόνες βοόωσιν ἐρευγομένης ἁλὸς ἔξω the headlands echo to the roar of the sea, Il. 17.265 ; κῦμα… δεινὸν ἐρευγόμενον Od. 5.403 ; ἐρεύγεται ἤπειρόνδε ib. 438 (cf. βοάω 1.2); — so in later Gr., λέων ἐρεύξεται LXX Ho. 11.10, Am. 3.8 ; σκύμνος ἐρευγόμενος ib. 1 Ma. 3.4 ; with v.l. ὠρύομαι, ib. Ez. 22.25 ; cf. προσερεύγομαι. (Cf. Lat. rūgio ΄roar΄.)

also ἐρυγγάνω, fut. ἐρεύξομαι Hp. Mul. 1.41 ; aor.1 ἠρευξάμην Procop. Goth. 2.4 ; aor.2 ἤρυγον Arist. Pr. 895b22, Nic. Al. 111: — belch out, disgorge, c. acc., ἐρευγόμενοι φόνον αἵματος Il. 16.162 ; ἰόν Nic. Th. 232 ; abs., belch, ἐρεύγετο οἰνοβαρείων Od. 9.374, cf. Hp. Morb. 2.69, Arist. Pr. 895b12. metaph, of volcanoes, ἐρεύγονται πυρὸς παγαί Pi. P. 1.21, cf. Procop. Goth. 4.35 ; of a river, discharge itself, ἐς τὴν θάλασσαν App. Mith. 103, cf. Alc. Supp. 11.3 ; c. acc. cogn., ἐρεύγονται σκότον… νυκτὸς ποταμοί, of the rivers of hell, Pi. Fr. 130.8 ; κόλπος ἀφρὸν ἐρευγόμενος D.P. 539, cf. LXX Le. 11.10 ; ἵππος ἐρεύγεται ἄνδρα, as the description of a Centaur, APl. 4.115.
blurt out (cf. ἐξερυγγάνω), belch forth, utter, ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα LXX Ps. 18 (19).2 ; ἐρεύξομαι κεκρυμμένα Ev. Matt. 13.35. (Cf. Lat. ērūgěre, Lith. riáugèti ΄belch΄.)

(vgl. ructare, ἐρυγγάνω, s. Lobeck Phryn. 63), durch Aufstoßen, Rülpsen, Erbrechen von sich geben, ausbrechen, ἐρεύγετο οἰνοβαρείων, der Kyklop erbrach sich vom Wein berauscht, Od. 9.374 ; φόνον αἵματος, Blut ausspeien, Il. 16.162 ; Hippocr.; ἐρύγῃσι, conj. aor., Nic. Al. 111 (vgl. ἐρεύγω). Vom Meere, ἠϊόνες βοόωσιν ἐρευγομένης ἁλὸς ἔξω, die Ufer erdröhnen, da das Meer ausspeit, sich an ihnen bricht, Il. 17.265 ; mit Brausen emporspritzen, κῦμα ποτὶ ξερὸν ἠπείροιο δεινὸν ἐρευγόμενον Od. 5.403 ; κύματα ἐρεύγεται ἤπειρονδε 438 ; ähnl. Pind. τᾶς ἐρεύγονται μὲν ἀπλάτου πυρὸς ἁγνόταται ἐκ μυχῶν παγαί P. 1.21, vom Ausbruch des Aetna, vgl. frg. 95. Von Flüssen, sich ergießen, Dion.Per. u. a.Sp., wie App. Mithrid. 103. – Komisch ἵππος ἐρεύγεται ἄνδρα, vom Kentauren, das Pferd geht vorn, oben, in einen Mann aus, Ep.adesp. 276 (Plan. 115).

ἐρεύγομαι
[in LXX chiefly for שָׁאַג, Hos.11:10, Amo.3:4, 8 al.; also for נָבַע, Psa.19:2, etc. ;]
__1. to spit or spue out.
__2. Prop., of oxen (Hom.), to bellow, roar; whence, as in LXX, to speak aloud, utter: Mat.13:35 (LXX). (For other examples of softened force of words in late Gk., cf. σκύλλω, τρώγω, χορτάζω.) †
(AS)