ή, όν [ᾰ]
      1 aimable, agréable, en parl. de pays, de villes, de lieux en gén. IL. 2, 532, etc. ; OD. 7, 79 ; HH. Merc. 72 ; en parl. de choses (repas, amitié, etc.) IL. 6, 156, etc. ; OD. 8, 61, etc. ; PD. O. 6, 85 ; I. 4, 59 ; rar. en parl. de pers. OD. 4, 13 ; HH. Cer. 423 ;
      2 souhaité, désiré, bienvenu, OD. 9, 230.

Étym. ἐρατός.

ή, όν, lovely, in Hom. mostly of places, Il. 2.532, 5.210, al. ; also of things, ἠνορέη, φιλότης, 6.156, Od. 23.300 ; ὕδωρ Pi. O. 6.85 ; εὐναί Id. Fr. 122.7 ; rarely of persons, and then mostly of women, ἐγείνατο παῖδ’ ἐρατεινήν Od. 4.13, cf. h.Cer. 423, Hes. Th. 136, 909 ; ὁμηλικίη ἐ. her lovely companions, Il. 3.175 ; of Polyphemus, οὐδ’ ἀρ’ ἔμελλ’ ἑτάροισι φανεὶς ἐ. ἔσεσθαι a welcome, glad sight to my comrades, Od. 9.230. — Ep. and Lyr. word ; epith. of ὕδατα, Hp. Aër. 5.

lieblich, anmutig, bei Hom. am gewöhnlichsten von Ländern u. Städten ; ἠνορέη, δαίς, φιλότης, ἀμβροσίη h.Apoll. 124 ; ἄθυρμα h.Merc. 40 ; selten von Menschen, παῖς Od. 4.13 ; οὐδ' ἄρ' ἔμελλ' ἑτάροισι φανεὶς ἐρατεινὸς ἔσεσθαι, den Gefährten erwünscht, willkommen, 9.230 ; von Göttinnen, Hes. Th. 136, 909 ; ὕδωρ Pind. Ol. 6.85 ; μέλι I. 4.59 ; εὐναί frg. 87. Das Wort ist nur episch u. lyrisch. Bei Plut. Arat. 45 heißt Mantinea so mit Anspielung auf Il. 2.607.