ος, ον :
      1 aimable, gracieux, charmant, SIM. AM. Iamb. fr. 7, 52 ; XÉN. Conv. 8, 36 ; adv. ἐράσμιον, ANTH. 7, 219, gracieusement ;
      2 aimé, désiré par, dat. ESCHL. Ag. 605 ; MOSCH. 3, 20 ; Sup. -ώτατος, XÉN. Mem. 3, 10, 3 ; PLAT. Rsp. 402 d, Tim. 87 d.

➳ Fém. -ία, ANACR. 18.

Étym. ἐράω.

ον, also η, ον Anacr. 20: — lovely, pleasant, Semon. 7.52 ; τὴν ψυχὴν ἐ. X. Smp. 8.36 ; Comp., Them. Or. 17.216a; Sup. -ώτατον, ψυχῆς ἦθος X. Mem. 3.10.3 ; τὸ ἐ. Plot. 1.3.2 ; beloved, desired, πόλει A. Ag. 605 ; ταῖς ἀγέλαισιν Mosch. 3.20 ; ἐ. ἄγειν τινά treat affectionately, J. AJ 19.6.1 ; neut. as Adv., ἐράσμιον ἀνθήσασα AP 7.219 (Pomp.Jun.).

ον, auch dreier Endungen, ἐρασμίη πέλεια Anacr. 14.1 ; lieblich, anmutig, angenehm, von Personen und Sachen, ἥκειν ἐράσμιον πόλει, ersehnt, Aesch. Ag. 591 ; τὸ ἐρασμιώτατον τῆς ψυχῆς ἦθος Xen. Mem. 3.10.3 ; Sp., wie Plut. Pomp. 2 Luc. D.D. 30.15.