ἐπ·ονομάζω :
      1 appliquer un nom à : τινὶ ὄνομα, PLAT. Pol. 263 c, ou avec double acc. τινὰ ὄνομα, PLAT. Crat. 406 a, désigner qqn ou qqe ch. par un nom, donner un nom à qqn ou à qqe ch. d’après une circonstance, par suite de qqe ch. ; pléon. avec εἶναι : εἶναι ἕκαστα ἐπονομαζόμεθα, PLAT. Parm. 133 d, nous sommes appelés chacun d’un nom particulier ; au pass. ἐπονομάζεσθαι ἀπό τινος, THC. 6, 2 ; PLAT. Crat. 404 b, 419 c, ou τινος, EUR. H.f. 1329 ; PLAT. Leg. 738 b, être appelé d’un nom par suite de qqe particularité ;
      2 appeler par son nom : τὸ ὄνομά τινος, HDT. 4, 35, prononcer le nom de qqn ; τινὰ πατρόθεν, PLAT. Lys. 204 e ; THC. 7, 69, appeler qqn par le nom de son père ;
      3 donner un nom en outre, surnommer, THC. 2, 29 ; τῆς ἐπωνυμίας ἐπονομάζεσθαι, PLAT. Leg. 626 d, être appelé par surnom.

➳ Ion. ἐπουν. HDT. l. c. etc.

apply a word (accus.) as a name to a thing (dat.), ᾧ γένει κέραμον ἐπωνομάκαμεν to which sort we have given the name pottery, Pl. Ti. 60d ; ᾧ τὸ 'ἔστιν' ἐπονομάζεις Id. Tht. 185c ; πᾶσι ταὐτὸν ἐ. ὄνομα Id. Plt. 263c (reversely, τίς Ἀλεξάνδρῳ τὸν ἑαυτοῦ βίον ἐπονομάζει καθάπερ Πλάτωνι ; who dedicates his life to A., calls himself an Alexandrist? Them. Or. 31.354b); — Pass., τῇ ἀρχῇ ὕβρις ἐπωνομάσθη the name insolence was given to this rule, Pl. Phdr. 238a, cf. Cra. 404b.
call by a name, ἀπὸ τοῦ θεῖν θεοὺς αὐτοὺς ἐπονομάσαι [φαίνονται] ib. 397d ; τὰς Μούσας ἀπὸ τοῦ μῶσθαι τὸ ὄνομα τοῦτο ἐ.
called the Muses by this name (viz. Muses), ib. 406a ; ἐ. αὐτὰ τῇ ἐκείνων ἐπωνυμίᾳ Id. Phd. 103b ; with εἶναι pleon., Id. Prm. 133d; — Pass., to be named, ἀπό τινος after one, Th. 6.2, etc. ; also τινος, to be named the temple of…, E. HF 1329, Pl. Lg. 738b (but in 626d the gen. depends on ἄξιος) ; πατρόθεν ἐ. Id. Ly. 204e ; πατρὸς… δαῖτ’ ἐπωνομασμένην, i.e.
called after Agamemnon (cf. ἐπώνυμος), S. El. 284 ; esp.
to be surnamed, Th. 2.29 ; Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃ Ep. Rom. 2.17. generally, name, call so and so, ἀφνειὸν ἐ. τὸ χωρίον Th. 1.13 ; σοφιστὴν ἐ. σεαυτόν Pl. Prt. 349a, cf. Phd. 113b, al. ; παρακαταθήκην ἐ. D. 28.15.
pronounce a name, ἐ. τὰ οὐνόματα ἐν τῷ ὕμνῳ Hdt. 4.35, cf. 7.117 ; ἐπονομάζων τινά uttering his name as he throws the cottabus, Cratin. 273, cf. Clearch.Com. 1.

davon, danach benennen, ὃν ἐπονομάζομεν Πυριφλεγέθοντα Plat. Phaedr. 113b, öfter ; vollständiger ἀπὸ ταύτης τῆς φύσεως τῆς τοῦ θεῖν θεοὺς αὐτοὺς ἐπονομάσαι Crat. 397e ; τὰς δὲ μούσας ἀπὸ τοῦ μῶσθαι τὸ ὄνομα τοῦτο ἐπωνόμασαν 406a ; pass., τό γε ὄνομα ὁ ᾍδης πολλοῦ δεῖ ἀπὸ τοῦ ἀειδοῦς ἐπωνομάσθαι 404b ; πολλοῖς τῶν ποιητῶν ἐν ἀηδόνος μνήμῃ Δαυλιὰς ἡ ὄρνις ἐπωνόμασται Thuc. 2.29 ; 6.2 ; mit pleon. εἶναι, Plat. ὧν ἡμεῖς μετέχοντες εἶναι ἕκαστα ἐπονομαζόμεθαParm. 133d ; τινί τι, Einem einen Namen od. Beinamen geben, ᾧ γένει κέραμον ἐπωνομάκαμεν Tim. 60d, vgl. Phil. 18c, Legg. XII.963d ; pass., τῇ ἀρχῇ ὕβρις ἐπωνομάσθη, es wurde ihr der Name ὕβρις beigelegt, Phaedr. 238a ; Sp., wie App. B.C. 3.84. Auch ἐπονομάζεσθαί τινος, nach Etwas benannt werden, ἐπικωκύω πατρὸς τὴν δυστάλαιναν δαῖτ' ἐπωνομασμένην Soph. El. 277 ; Eur. Herc.Fur. 1329 ; εἴπερ τοῦ τοιούτου τὴν πόλιν ἔδει ἐπονομάζεσθαι Plat. Legg. IV.713a ; so wohl ταῖν θεαῖν ἐπωνόμασαν τὴν τριήρη Plut. Timol. 8. – Her. vrbdt τὸ ὄνομά τινος ἐπονομάζειν, Jemandes Namen anrufen, 4.35, 7.117 ; ἕνα ἕκαστον ἀνεκάλει πατρόθεν τε ἐπονομάζων καὶ αὐτοὺς ὀνομαστὶ καὶ φυλήν Thuc. 7.69 ; vgl. Plat. Lys. 204e.

ἐπ-ονομάζω
[in LXX chiefly for קָרָא ;]
to name, call by a name, surname: pass., Rom.2:17.†
(AS)