ἐπι·χειροτονέω-ῶ :
      1 mettre aux voix, m. à m. à main levée (une proposition), acc., d’ord. en parl. du peuple, DÉM. 48, 17 ; LUC. Nec. 20 ; rar. en parl. du conseil (βουλή) DÉM. 261, 17 ;
      2 faire voter à main levée pour l’élection d’un magistrat, ou, sel. d’autres, admettre en fonction un magistrat nouvellement élu, DÉM. 612, 25 (loi) ; postér. faire voter à main levée : τῷ Μαρίῳ τὴν στρατηγίαν, PLUT. Mar. 35, la préture pour Marius.

sanction or confirm by vote, of the Assembly, ἐπειδὰν ἐπιχειροτονῆτε τὰς γνώμας D. 4.30 ; ἡ εἰρήνη ἡ ἐπιχειροτονηθεῖσα Decr. ap. eund. 18.29 ; incorrectly, ἐπεχειροτόνησεν ἡ βουλὴ καὶ ὁ δῆμος Decr. ib. 105.
confirm in office, τὰς ἀρχάς Arist. Ath. 43.4, cf. 37.1 ; τοὺς προέδρους τονεῖν the π. shall confirm the appointment, Lex ap. D. 24.39 ; hence, of a Roman Tribune, ἐπεχειροτόνησε τῷ Μαρίῳ τὴν στρατηγίαν got the Praetorship for him, Plu. Mar. 35.

durch Stimmenmehrheit, indem man die Hand ausstreckt, beschließen, bestätigen, vom Volke, τὰς γνώμας Dem. 4.30 ; ἡ εἰρήνη ἡ ἐπιχειροτονηθεῖσα ἐν τῇ πρώτῃ ἐκκλησίᾳ 18.29, im Psephisma ; übh. bestätigen, Sp. Im Gesetz bei Dem. 24.39 = ἐπιψηφίζειν, von den πρόεδροι gesagt. Nach Poll. 8.95 Ggstz von ἀποχειροτονέω. S. ἐπιχειροτονία.