ἐπι·φρίσσω, att. -φρίττω :
      1 frissonner ou frémir à la surface, se hérisser, EMPÉD. (PLUT. M. 98 d) ; DP. 443 ; en parl. de l’eau qui se ride, OPP. C. 1, 384 ;
      2 frissonner ou frémir légèrement, en parl. de la brise, ORPH. Arg. 1147.

Att. ἐπιφρίττω, to be rough or bristling on the surface, χαῖται νώτοις ἐπιπεφρίκασιν Emp. 83.2 ; φολίδεσσι D.P. 443 ; Σειληνοὺς πολιῇσιν φρίσσοντας ἐθείραις cj. in Nonn. D. 35.55 ; esp. of water, νέποδες… ἐπιφρίσσουσι γαλήνῃ make a ripple on the calm sea, Opp. C. 1.384, cf. Orph. A. 1149, Poll. 1.106.

att. ἐπιφρίττω, auf der Oberfläche rauh sein, starren, schauern, ἐπιφριττούσης τῆς θαλάττης Poll. 1.106 (vgl. φρίσσω); sp.D., ὁλκὸς ἐπιφρίσσων φολίδεσσι Dion.Per. 443 ; νέποδες ἐπιφρίσσουσι γαλήνῃ Opp. Cyn. 1.384, sie wimmeln auf der ruhigen Oberfläche des Meeres. – Auch vom Zephyr, Orph. Arg. 1147.