ἐπι·τρέχω (f. ἐπιδραμοῦμαι, ao.2 ἐπέδραμον, pf. ἐπιδέδρομα) :
   I courir sur, càd. :
      1 courir vers ou contre (pour attaquer) IL. 4, 524, etc. ; en parl. de chiens, OD. 14, 30 ; τινί, THC. 4, 32 ; XÉN. Cyn. 9, 6 ; ἐπί τινα, XÉN. Hell. 5, 4, 51, se jeter sur qqn ; χώρην, HDT. 8, 32 ; κώμας, HDT. 8, 23, se jeter sur un pays, sur des villages, y faire des incursions ;
      2 courir sur, se jeter sur (pour saisir avidement) HDT. 3, 135 ; avec le dat. être empressé pour, avide de, APP. Lib. 94 ; au part. ἐπιδραμών, PLAT. Leg. 799 c, avec empressement ;
      3 courir sur, le long de, à travers ; abs. s’élancer à travers l’espace, en parl. de chevaux, IL. 23, 433 ; avec un acc. parcourir, SOPH. Ant. 589 ; ἐπ. χώραν, ARSTT. Mir. 105, 5, parcourir un pays, en parl. de lave ; ἐπ. τοῖς χείλεσι τοὺς καλάμους, LGS 1, 19 (cf. ALCIPHR. 3, 12) parcourir la flûte de ses lèvres ; τῷ πλήκτρῳ τὰς χορδάς, ATH. 139 e, parcourir les cordes avec le plectre ; fig. Ῥώμην, PLUT. Æmil. 25, courir à travers Rome, en parl. d’un bruit ; λόγῳ, XÉN. Œc. 15, 6, parcourir (un sujet) en peu de mots, d’où abs. μικρὰ περί τινος, DÉM. 217, 7 (cf. ISOCR. Ep. 9, 6) parler rapidement en peu de mots de qqn ou de qqe ch. ;
      4 p. ext. se répandre sur : οἱ ἔρευθος ἐπιτρέχει, ARAT. 834, la rougeur se répand sur son visage ; ἐξανθήματα ἐπιτρέχει τοῖς σώμασιν, PLUT. M. 671 a, des efflorescences se répandent sur les corps ; abs. en parl. de la lumière, des ténèbres, OD. 6, 45 ; 20, 357 ; en parl. d’un pays, s’étendre, ἐπί et l’acc. DP. 809 ;
   II courir à la suite de : ἵπποις, IL. 23, 504, à la suite des chevaux, en parl. de chars ; τὰ ἴχνη, XÉN. Cyn. 3, 6, courir en suivant la piste ; avec le dat. ARAT. 316 ; PLUT. M. 965 e.

➳ Ao.1 poét. part. ἐπιθρέξαντος, IL. 13, 409 ; pf.1 ἐπιδεδράμηκα, XÉN. Œc. 15, 4.

fut. -δραμοῦμαι X. Cyn. 9.6, D. 17.19 ; aor.2 -έδραμον Il. 4.524, al. (rarely aor.1 -έθρεξα 13.409) ; pf. -δεδράμηκα X. Oec. 15.6 ; poet. -δέδρομα Od., etc. (v. infr. II. 2); — Pass., pf. -δεδράμημαι X. Oec. 15.1 :
run upon or at, mostly for the purpose of attack, abs., ὁ δ’ ἐπέδραμεν Il. 4.524, cf. 18.527 ; of dogs, οἱ μὲν κεκλήγοντες ἐπέδραμον Od. 14.30 ; make an assault upon, τινί Th. 4.32, X. Cyn. 9.6, ἐπί τινα Id. HG 5.44.51.
approach, εἰς ἃς (sc. μοίρας) ἐπιτρέχει ἡΣελήνη, τούτοις συνάπτει Serapio in Cat.Cod.Astr. 8(4).228.
run after, be eager or greedy, οὔτι ἐπιδραμὼν πάντα τὰ διδόμενα ἐδέκετο Hdt. 3.135 ; συγχωρεῖν ἐπιδραμών in haste, Pl. Lg. 799c ; οὐκ ἂν ἡγεῖσθε αὐτὸν κἂν ἐπιδραμεῖν ὥστε γενέσθαι D. 27.56 ; c. dat., to be greedy for, App. Pun. 94.
run over a space, τόσσον ἐπεδραμέτην, of horses, Il. 23.433, cf. 418, 447 ; run over or graze the surface, ἀσπὶς ἐπιθρέξαντος ἄϋσεν ἔγχεος 13.409 ; c. dat., ἀσταχύεσσιν Call. Aet. 3.1.46.
to be spread over, λευκὴ δ’ ἐπιδέδρομεν αἴγλη Od. 6.45 ; κακὴ δ’ ἐπιδέδρομεν ἀχλύς 20.357 ; c. dat., τῷ… ἐπιδέδρομεν ὀδμή Hermipp. 82.3 (hex.); ἐπιδέδρομε νυκτὶ φέγγος A.R. 2.670; οἱ ἔρευθος ἐπιτρέχει Arat. 834, cf. Opp. C. 3.94; ἐξανθήματα ἐ. τοῖς σώμασιν Plu. 2.671a ; ὄρεσι… ἀφ’ ἡλίου μορφαὶ ἐ. ib. 934f ; σημείων τῷ νεκρῷ μοχθηρῶν ἐπιδραμ. Id. TG 13, etc. ; c. acc., οἶδμα ὅταν ἔρεβος ὕφαλον ἐπιδράμῃ when the billow runs over the darkness of the deep, S. Ant. 588 (lyr.); τὴν χώραν, of lava, Arist. Mir. 840a5; ψυχὴν ἐπιδέδρομε λήθη A.R. 1.645 ; Ῥώμην ἐπέδραμε λόγος c. acc. et inf., Plu. Aem. 25. of a musician, run over, play upon, ἐ. καλάμους χείλεσι Longus 1.24 ; τὴν σύριγγα τῇ γλώττῃ Alciphr. 3.12 ; τῷ πλήκτρῳ τὰς χορδάς Ath. 4.139e.
overrun, as an army does a country, ἐ. πεδίον πᾶν Hdt. 1.161 ; τὰς κώμας πάσας Id. 8.23 ; τὴν χώρην πᾶσαν ib. 32 ; τὰ ἔξω Th. 4.104.
run over, treat lightly or summarily of, X. Oec. 25.1 (Pass.) ; τῷ λόγῳ ib. 6 ; εὐπόρως ἐ. περί τινος Isoc. Ep. 9.6 ; μικρὰ περὶ αὐτῶν D. 17.19 ; τὰς ἀπορίας ἐ. Arist. Pol. 1286a7 ; Ηροδότου… ἡλέξις… ῥᾳδίως ἐπιτρέχουσα τοῖς πράγμασιν Plu. 2.854e ; ἐ. διὰ βραχυτάτων ib. 119e ; τὸ ἐπιτρέχον σχῆμα Hermog. Id. 1.11. of a country, spread, extend, ἐπὶ… D.P. 809 ; μέσην ἐ. νῆσον ib. 1092. τῷ τῆς κώμης ἐπιτρέχοντι inspector, PFay. 107.7 (ii AD) ; pl., ἐπιτρέχοντες POxy. 2121.22 (iii AD).
run close after, ἅρματα… ἵπποις ὠκυπόδεσσιν ἐπέδραμον Il. 23.504 ; ἐ. τὰ ἴχνη, of hounds, X. Cyn. 3.6 ; c. dat., follow, Arat. 316 ; ἐ. τοῖς θήλεσιν, of the male, Plu. 2.965e.

(τρέχω), aor. ἐπέδραμον, selten ἐπέθρεξα, Il. 13.409, perf. ἐπιδεδράμηκα, p. ἐπιδέδρομα (s. unten),
1) herzu-, herbeilaufen, sowohl zur Hilfe, als zum Angriff, Il. 4.524, 18.527 u. öfter ; ἐπιδραμὼν πάντα τὰ διδόμενα ἐδέκετο Her. 3.135, hastig zugreifend, begierig ; ἐπιδραμὼν οὕτως εὐθύς Plat. Legg. VII.799c ; vgl. Dem. 27.56, 29, 48, hastig Etwas zu erlangen suchend ; φύλακας, οἷς ἐπέδραμον, διέφθειραν, auf welche sie stießen, Thuc. 4.32 ; ἐπὶ τὰ ἔξω 104. – Dah. χώρην, χώρας, durchstreifen u. plündern, Her. 8.23, 32 ; Pol. u. a.Sp. Auch = ergreifen, befallen, ψυχὴν ἐπιδέδρομε λήθη Ap.Rh. 1.645. So kann man auch Soph. Ant. 585 erkl., ὅταν Θρῄσσαισιν ἔρεβος ὕφαλον ἐπιδράμῃ πνοαῖς, Schol. ἀντὶ τοῦ ἐκ βάθους κινήσῃ τὴν θάλατταν, das Meeresdunkel durchstürmt. – Bei Homer unterschied Aristarch ἐπιτρέχειν und διώκειν, wo von Verfolgung die Rede ist ; διώκειν heiße Jemanden verfolgen, welcher sich verfolgt weiß, ἐπιτρέχειν dagegen Jemanden, der nicht weiß, daß er verfolgt werde, s. Scholl. Aristonic. Il. 10.354, 359, Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 127.
2) nachlaufen, nachrollen, ἅρματα ἵπποις ἐπέτρεχον Il. 23.504.
3) darüber hinlaufen, streifen, ἀσπὶς ἐπιθρέξαντος ἄυσεν ἔγχεος Il. 13.409, sich darüber hin verbreiten, λευκὴ ἐπιδέδρομεν αἴγλη Od. 6.45 ; Arat. 80 ; κακὴ ἐπιδέδρομεν ἀχλύς Od. 20.357 ; auch c. dat., λεπτὸν ἐπιδέδρομε νυκτὶ φέγγος Ap.Rh. 2.670 ; εἴ τί οἱ ἔρευθος ἐπιτρέχει Arat. 834 ; überlaufen, τὴν σύριγγα τῇ γλώττῃ Alciphr. 3.12 ; τοῖς χείλεσι τοὺς καλάμους Long. 1.24 ; τῷ πλήκτρῳ τὰς χορδάς Ath. IV.139e ; Sp. = sich an einem Gegenstande zeigen, ἰταμοῦ ἤθους σημεῖα τοῖς εἴδεσι τῶν γυναικῶν ἐπιτρέχει Plut.; körperlich, μείοσι μὲν λυγκῶν ἐπιδέδρομε ῥινὸς ἐρευθής, μείζοσι δὲ κροκόεν τε θεείῳ τ' εἴκελον ἄνθος Opp. Cyn. 3.94 ; τῷ δὴ μήλων ἐπιδέδρομεν ὀδμή Hermipp. Ath. I.29e ; von der Rede, ἐπιτρέχουσα τῇ λέξει ἀρρυθμία ib. V.189c ; – τοῖς θήλεσι, sich begatten, Plut. Sol. an. 9. – In der Rede schnell durchlaufen, kurz abhandeln, ἐπιδεδράμηται Xen. Oec. 15.1 ; μικρὰ ἐπιδραμοῦμαι περὶ αὐτῶν Dem. 17.19, περί τινος, wie Isocr.; Sp. auch λόγῳ τι, Luc.

1. to run upon or at , for the purpose of attack, (Iliad by Homer); of dogs, (Odyssey by Homer); so in attic to make an assault upon , τινί (Thucydides)
2. to run after , ἐπιδραμών in haste, eagerly , (Herdotus Historicus)
3. to run over a space, (Iliad by Homer): to run over or graze the surface , (Iliad by Homer)
4. to be spread over , of a mist, (Odyssey by Homer):—;with accusative, οἶδμα ὅταν ἔρεβος ἐπιδράμῃ when the billow runs over the deep, (Sophocles Tragicus)
5. to overrun , as an army does a country, (Herdotus Historicus)
6. to run over, to treat lightly of , Lat. percurrere, (Xenophon Historicus)
7. to run close after , (Iliad by Homer) (ML)