ἐπι·τίθημι (f. ἐπιθήσω, etc.) :
A poser sur :
   I au propre : κεφαλῇ ἐπ. καλύπτρην, OD. 5, 232, poser un voile sur sa tête ; τῷ ἰσχυροτέρῳ πλεῖον βάρος ἐπ. XÉN. Œc. 17, 9, charger le plus fort d’un plus lourd fardeau ; cf. THC. 7, 36 ; EUR. I.T. 702 ; avec le gén. ἐπ. λεχέων, IL. 24, 589, placer (qqn) sur un lit ; avec une prép. ἀσκοὺς ἐπ. ἐπὶ τῶν ὄνων, HDT. 2, 121, placer des outres sur les ânes ; ἐπὶ πυρᾶς ἐπ. νεκρόν, THC. 2, 52, placer un mort sur un bûcher ; avec un seul rég. ἐπ. εἴδατα, OD. 1, 140, placer des mets sur une table ; λιϐανωτόν, AR. Nub. 425 (cf. ANT. 1, 18 Baiter-Sauppe) placer de l’encens sur l’autel ; φάρμακα, IL. 4, 190, appliquer des onguents ; στήλην, HDT. 7, 183, poser une stèle ;
   II fig. :
      1 appliquer : φρένα τινί, IL. 10, 46, son esprit à qqe ch. ;
      2 attribuer : ὄνομα, HDT. 5, 68 ; PLAT. Conv. 205 b, donner un nom (à qqn) ; πίστιν, DÉM. 165, 2, accorder sa confiance, ajouter foi ;
      3 procurer, en b. part : μισθόν τινι, POL. 5, 18, 8, accorder une récompense ou donner un salaire à qqn ; κράτος τινί, IL. 1, 509 ; κῦδός τινι, IL. 23, 400, procurer de la puissance, de la gloire à qqn ;
      4 imposer, infliger : ἐπ. πληγάς, NT. Luc. 10, 30, donner des coups (à qqn) ; p. anal. ἐπ. ἄλγεά τινι, IL. 2, 39, infliger des douleurs à qqn ; fig. τινὶ δίκην ἐπ. HDT. 1, 120 ; EUR. Or. 576 ; PLAT. Ap. 28 e ; PLUT. Fab. 9, infliger un châtiment à qqn ; τιμωρίαν ὑπέρ τινος ἐπ. DÉM. 1392, 9, tirer vengeance de qqe ch. ; ζημίαν τινὶ ἐπ. HDT. 4, 43 ; XÉN. Cyr. 1, 2, 2, infliger une amende à qqn ; τίμημα ἐπ. ESCHN. 30, 4, imposer une amende ; θάνατον δίκην ἐπ. τινί, PLAT. Leg. 838 c, infliger comme peine à qqn la mort ; ἀνάγκην ἐπ. avec l’inf. imposer l’obligation de, XÉN. Lac. 10, 7 ; avec μή et l’inf. ἐπ. μὴ τυγχάνειν, XÉN. Lac. 3, 3, imposer comme peine de ne pas, etc. ;
      5 faire reposer sur, mettre à la charge de : ἐπιστολήν τινι, DÉM. 915, 17, confier une lettre à qqn ; ἐπ. τι ἐς Αἴγυπτον, HDT. 3, 42, confier à qqn un message pour l’Égypte ; ἐς Μυτιλήνην, HDT. 5, 95, pour Mytilène ;
      6 poser par-dessus ou en sus, ajouter : ἄλλα, IL. 7, 364, etc. ; OD. 22, 62, d’autres choses ; ἐτέων μάλα πολλά, HÉS. O. 694, beaucoup d’années encore ; abs. ajouter à une chose ce qui l’achève : τέλος μύθῳ ou μύθοις, IL. 19, 107 ; 20, 369, etc. mettre fin à des paroles ; κολοφῶνα τῇ σοφίᾳ, PLAT. Euthyd. 301 e, mettre le comble à la sagesse ;
B poser par devant : λίθον θύρῃσιν, OD. 13, 370, placer une pierre devant la porte ; νέφος ἐπιθεῖναι, IL. 5, 751 ; 8, 395, voiler le ciel d’un nuage ;

Moy. :
   I tr.
      1 placer sur soi ou pour soi sur (qqe ch.) : ἐπ. σῖτον ἐπὶ τὴν τράπεζαν, XÉN. Cyr. 8, 2, 3, servir des mets sur la table ; fig. imposer : θανάτου ζημίαν, THC. 2, 24, la peine de mort ; φόϐον τινί, XÉN. Cyr. 4, 5, 41, inspirer de la crainte à qqn ;
      2 faire reposer sur, mettre à la charge de : τί τινι, HDT. 1, 111, confier qqe ch. à qqn, charger qqn de qqe ch. ; τινι ποιεῖν τι, ATH. 465 d, confier à qqn le soin de faire qqe ch. ;
      3 placer devant : πύλας τοῖς ὠσί, PLAT. Conv. 218 b, litt. mettre des portes devant ses oreilles, se boucher les oreilles ;
      4 placer au delà, d’où remettre, différer, HPC. 7, 18 ;
   II intr. s’attacher à, d’où :
      1 s’appliquer à : ναυτιλίῃσι, HDT. 1, 1, s’adonner la navigation ; τοῖς πολιτικοῖς, PLAT. Gorg. 527 d, aux affaires de l’État ; avec l’inf. γράφειν τι, ISOCR. 82 a, s’appliquer à écrire qqe ch. ;
      2 p. suite, s’efforcer de, tâcher de, essayer de, inf. PLAT. Soph. 242 b ; ISOCR. 82 a ;
      3 avec idée de tendance : ἐπ. τῇ ἀρχῇ, PLUT. M. 772 d ; HDN 6, 2, 17 ; τῇ τυραννίδι, LYCURG. 165, 27, aspirer à l’empire, à la tyrannie ;
      4 avec idée d’hostilité, s’attaquer à, dat. HDT. 1, 26, 178 ; 3, 145 ; 5, 31, etc. ; THC. 3, 39, 72 ; 6, 61 ; XÉN. Cyr. 7, 1, 22 ; Ath. 3, 12.

Pass. mostly furnished by ἐπίκειμαι ; Act., lay, put or place upon, of offerings laid on the altar, ἐπὶ μηρία θέντες Ἀπόλλωνι Od. 21.267, cf. 3.179 ; λιβανωτόν Ar. Nu. 426, V. 96, Antipho 1.18 ; set meats on the table, εἴδατα πόλλ’ ἐπιθεῖσα Od. 1.140, cf. 10.355 ; πάντ’ ἐπιθεῖτε on the car, Il. 24.264 ; [νέκυας] ἐπὶ νηυσὶ τιθέντες Od. 24.419 ; τινὶ κύρτον καὶ κώπαν, as a grave-monument, AP 7.505 (= Sappho 120) ; Constr. mostly ἐ. τινί τι, τῷ ἰσχυροτέρῳ πλέον βάρος X. Oec. 17.9, etc. ; but also c. gen., ἐ. λεχέων τινά Il. 24.589 ; ἐ. τι ἐπί τινος Hdt. 2.121. δ’ ; κεφαλὴν ἐπὶ στέρνα τινός X. Cyr. 7.3.14; c. acc. only, put upon, set up, ἐ. φάρμακα apply salves, Il. 4.190 ; δέελον δ’ ἐπὶ σῆμά τ’ ἔθηκε 10.466 ; στήλην λίθου Hdt. 7.183 ; φάκελον ξύλων E. Cyc. 243 ; ἐ. μνημεῖά τινι to him, Id. IT 702, cf. IG 14.446 (Tauromenium), 12.1068.
set upon, turn towards, Ἑκτορέοις ἐπὶ φρένα θῆχ’ ἱεροῖσιν Il. 10.46 ; but τῇ δ’ ἄρ’ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε c. inf., put it into her mind to…, Od. 21.1.
put on a covering or lid, ὡς εἴ τε φαρέτρῃ πῶμ’ ἐπιθείη 9.314 ; κεφαλῇ ἐπέθηκε (as v.l. for ἐφύπερθε) καλύπτρην 5.232 ; λίθον δ’ ἐπέθηκε θύρῃσι, i.e.
put a stone as a door to the cave, put it before the door, 13.370 ; also, put a door to, κολλητὰς ἐπέθηκα θύρας 23.194 ; θύρας ἐπέθηκε φαεινάς 21.45 ; θυρεὸν μέγαν 9.240 (v. infr. B. II).
set a seal on, BGU 361 iii 22 (ii AD) ; apply a pessary, Hp. Steril. 214 (Pass.) ; a cupping instrument, Sor. 2.11 (Pass.).
put to, add, grant or give besides, ὅσσα τε νῦν ὔμμ’ ἐστὶ καὶ εἴ ποθεν ἄλλ’ ἐπιθεῖτε Od. 22.62, cf. Il. 7.364, etc. ; κράτος, κῦδός τινι, 1.509 (tm.), 23.400 (tm.), 406 (tm.) ; ἡμιτάλαντον χρυσοῦ ib. 796. of Time, add, bring on, ἕβδομον ἦμαρ ἐπὶ Ζεὺς θῆκε Od. 12.399 ; μάλα πολλὰ [ἔτεα] Hes. Op. 697.
put on as a finish, χρυσέην ἐπέθηκε κορώνην Il. 4.111 ; περόνην Od. 19.256 ; metaph, οὐδὲ τέλος μύθῳ ἐπιθήσεις add fulfilment, Il. 19.107, cf. 20.369 ; so later ἐ. κεφάλαι ἐφ’ ἅπασι D. 21.18 ; κολοφῶνα ἐ. τῇ σοφίᾳ Pl. Euthd. 301e ; τέλος ἐπιτεθήκατον ib. 272a ; πέρας ἐ. τῇ γενέσει Arist. GA 776a4 ; πίστιν ἐ. D. 12.22, 49.42 ; ὁ δὲ μισθωσάμενος πίστιν ἐπιθήσει πρὸς τοὺς νεωποίας SIG 963.34 (Arcesine, iv BC) ; πέρας ἐ. τῷ πράγματι PGiss. 25.7 (ii AD), etc. ; ὅρον ἐ. τῷ πράγματι Mitteis Chr. 87.2 (ii AD).
impose, inflict a penalty, σοὶ δέ, γέρον, θωὴν ἐπιθήσομεν Od. 2.192 ; δίκην, ζημίην, ἄποινα ἐ. τινί, Hdt. 1.120, 144, 9.120, etc. ; θάνατον δίκην ἐ. τινί Pl. Lg. 838c ; δίκην τὴν πρέπουσαν Id. Criti. 106b ; ἔργων ἀντ’ ἀδίκων χαλεπὴν ἐ. ἀμοιβήν Hes. Op. 334 ; τιμωρίαν ὑπέρ τινος D. 60.11 (cf. infr. B. IV) ; so of burdens, grievances, etc., θήσειν… ἐπ’ ἄλγεα Τρωσί Il. 2.39 ; οἷσιν ἐπὶ Ζεὺς θῆκε κακὸν μόρον 6.357 ; [ἄτην] οἱ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε… Ἐρινύς Od. 15.234 ; ἀνάγκην ἐ. c. inf., X. Lac. 10.7 ; ἐ.… μὴ τυγχάνειν imposing as a penalty not to…, ib. 3.3 (v. infr. B. IV).
dispatch a letter, ἐ. τι ἐς Αἴγυπτον, ἐς Μυτιλήνην, Hdt. 3.42, 5.95 ; ἐ. [ἐπιστολάς] D. 34.28.
give a name, Hdt. 5.68, Pl. Smp. 205b, etc.
contribute (capital) to a venture, ἐς πεῖραν Leg. Gort. 9.44. Med., with pf. Pass. ἐπιτέθειμαι Plu. 2.975d, also aor. Pass., Inscr.Prien. (v. infr.), etc. : — put on oneself or for oneself, ἐπὶ στεφάνην κεφαλῆφιν… θήκατο placed a helmet on his head, Il. 10.30 ; κρατὶ δ’ ἐπὶ… κυνέην θέτο 5.743, cf. E. Ba. 702 (tm.), etc. ; χεῖρας ἐπ’ ἀνδροφόνους θέμενος στήθεσσι laying one΄s hands upon…, Il. 18.317 ; κτύπημα χειρὸς κάρᾳ on one΄s head, E. Andr. 1210 (lyr.).
put on or to, as a door, πύλας τοῖς ὠσὶν ἐπίθεσθε Pl. Smp. 218b ; θύρας Orph. Fr. 245, al., etc. (v. supr. A. II).
apply oneself to, employ oneself on or in, c. dat., ναυτιλίῃσι μακρῇσι Hdt. 1.1 ; τῇ πείρᾳ, τοῖς ἔργοις, Th. 7.42, X. Mem. 2.8.3, etc. ; τοῖς πολιτικοῖς Pl. Grg. 527d ; c. inf., attempt to…, φιλοσοφεῖν ἐπέθετο Alex. 36.3 ; γράφειν Isoc. 5.1, cf. Pl. Sph. 242b; — Pass., ἐπετέθη πρὸς τὸν πόλεμον Inscr.Prien. 17.38 (iii BC).
make an attempt upon, attack, τῇ Εὐβοίῃ Hdt. 5.31 ; Ἐφεσίοισι Id. 1.26, cf. 102, 8.27 ; τῷ δήμῳ Th. 6.61 ; τῇ δημοκρατίᾳ X. Ath. 3.12 ; ἐ. τῇ τοῦ δήμου καταλύσει attempt it, Aeschin. 3.235 ; τυραννίδι Lycurg. 125 ; ἀρχῇ Plu. 2.772d ; ἐ. ταῖς ἁμαρτίαις or τοῖς ἀτυχήμασί τινος take advantage of them, Isoc. 2.3, D. 23.70 ; abs., make an attack, κατ’ ἀμφότερα Th. 7.42, cf. Arist. Pol. 1302b25. abs., δικαιοσύνην ἐπιθέμενος ἤσκεε he practised justice with assiduity, Hdt. 1.96, cf. 6.60.
bring on oneself, ἐπέθου θύος δημοθρόους τ’ ἀράς A. Ag. 1409.
cause a penalty to be imposed, θάνατον ζημίαν ἐπιθέσθαι Th. 2.24 ; φόβον τινί X. Cyr. 4.5.41.
lay commands on, τί τινι Hdt. 1.111, cf. OGI 669.61 (Egypt, i AD); also c. inf., Hdt. 3.63, v.l. in Ath. 11.465d.
give a name, τινί Od. 8.554 (tm.), cf. Arist. Po. 1451b10.
contribute, πολλοὶ ἐπέθεντο τὰς ἐπιδόσεις εἰς τὴν παρασκευὴν τοῦ πολέμου prob. in SIG 346.29 (iv BC).

(τίθημι),
1) daraufsetzen, -legen, -stellen, κρατὶ κυνέην, ἐπιθήσει φάρμακα, wird Heilmittel auflegen, Il. 4.190, κεφαλῇ δ' ἐπέθηκε καλύπτρην, einen Schleier auf den Kopf, Od. 5.232 ; τύμβον τε χῶσον κἀπίθες μνημεῖά μοι Eur. I.T. 702 ; στήλην λίθου ἐπέθηκαν Her. 7.183 ; ὀϊστόν, einen Pfeil auflegen, 5.105 ; öfter τινί τι, Thuc. 7.36 ; Xen. Oec. 17.9 ; ζυγά τινι Cyr. 3.1.27 ; mit der Präposition, ἐπὶ πυρᾶς ἐπιθέντες τὸν νεκρόν Thuc. 2.52 ; ἀσκοὺς ἐπὶ τῶν ὄνων Her. 2.121.4 ; – c. gen., τινὰ λεχέων, Jem. auf das Lager legen, Il. 24.589 ; – ἐπὶ τὰ στέρνα τὴν κεφαλήν, Xen.; – bes.
   a) Speisen aufsetzen, auftragen, εἴδατα πόλλ' ἐπιθεῖσα, oder richtiger : hinzusetzend, noch dazu auftragend, Od. 1.140, vgl. ἐπὶ δέ σφι τίθει χρύσεια κάνεια 10.355. vom Opfer, ἐπὶ μηρία θέντες Ἀπόλλωνι κλυτοτόξῳ, eigtl. auf den Altar legen, opfern, 21.267 ; οὐδ' ἂν θύσαιμ' οὐδ' ἂν σπείσαιμ' οὐδ' ἐπιθείην λιβανωτόν Ar. Nub. 425 ; λιβανωτὸν ἐπιτιθείς Vesp. 96 ; Antiph. 1.18.
   b) ὄνομα, einen Namen beilegen, geben, Plat. Symp. 205b, Crat. 424d.
   c) Strafe u. ä. auflegen, σοὶ δὲ θωὴν ἐπιθήσομεν Od. 2.192 ; χαλεπὴν ἀμοιβήν Hes. O. 332 ; αἵματος δίκην Eur. Or. 500 ; δίκην, ζημίαν τινί, ἄποινα, Her. 1.144, 4.43, 9.120 ; Xen. Cyr. 1.2.2 u. A.; δίκην Plat. Critia. 106b u. öfter ; ἐπὶ πᾶσι τάξεις καὶ ζημίας Legg. VII.823c ; τιμωρίαν ὑπὲρ ὧν τοὺς ἄλλους ἠδικουν ἐπέθηκαν Dem. 60.11 ; Sp., wie Plut. Fab. 9 u. öfter ; μισθόν τινι Pol. 5.18.8. – So Unglück, Schmerzen auferlegen, zu Teil werden lassen, in tmesi, θήσειν γὰρ ἔτ' ἔμελλεν ἐπ' ἄλγεά τε στοναχάς τε Τρωσί Il. 2.39 ; οἷσιν ἐπὶ Ζεὺς θῆκε κακὸν μόρον, über die er verhängte, 6.357 ; ἀνάγκην Xen. Lac. 10.7.
   d) τέλος μύθῳ ἐπιθήσεις, der Erzählung ein Ziel setzen, sie in Erfüllung gehen lassen, Il. 19.107, 20.369, wie Isocr. 6.77 ; übh. ein Ende machen, beendigen, τῷ μύθῳ τέλος οὐκ ἐπέθεμεν, Plat. Polit. 277b, Prot. 348a ; ἤδη κολοφῶνα ἐπιτίθης τῇ σοφίᾳ, gleichsam den Schlußstein daraufsetzen, Euthyd. 301e (vgl. κολοφών) ähnl. Dem. 21.18 δύο ταῦτα ὡσπερεὶ κεφάλαια ἐφ' ἅπασι τοῖς ἑαυτῷ νενεανιευμένοις ἐπέθηκεν, er setzte seinen Torheiten gleichsam die Krone auf ; – πίστιν ἐπιθεῖναι, einen Schwur darauf setzen, beschwören, Dem. 29.33, 49.42 ; – λίθον ἐπέθηκε θύρῃσιν, er setzte einen Stein vor die Tür, Od. 13.370, 9.243, mit dem Nebenbegriff des Verschließens ; θύρας ἐπέθηκε φαεινάς 21.45, wie ὡσεί τε φαρέτρῃ πῶμ' ἐπιθείη 9.314, den Deckel auf den Köcher legen, ihn verschließen ; νέφος ἐπιθεῖναι, Ggstz ἀνακλίνειν, vorschieben, d.i. den Himmel schließen, von dem Horen, Il. 5.751, 8.395 λόχον, vom trojanischen Pferde, Od. 11.25 (vgl. ἐπίκειμαι). – Uebertr., φρένα, nur in tmesi, den Geist auf Etwas hinrichten, auf Etwas achten, Hom.; – auftragen, zur Besorgung übergeben, βιβλίον ἐς Αἴγυπτον ἐπέθηκε Her. 3.42 ; Ἀλκαῖος ἐν μέλει ποιήσας ἐπιτιθεῖ εἰς μιτυλήνην, 5.95 ; ἐπιστολήν Dem. 34.28, was Harp. durch παρέδωκε erkl. Vgl. med. 3).
2) hinzusetzen, hinzufügen, κτήματα δ' ὅσσ' ἀγόμην – πάντ' ἐθέλω δόμεναι καὶ οἴκοθεν ἄλλ' ἐπιθεῖναι, u. noch andere von meinem eigenen Besitztume hinzufügen, Il. 7.751.23.796 ; Od. 22.62, μήτε τριηκόντων ἐτέων μάλα πόλλ' ἀπολείπων μήτ' ἐπιθεὶς μάλα πολλά Hes. O. 695, weder viel unter. noch über dreißig Jahre ; Sp. – Als Epitheton brauchen, Schol. Ap.Rh. 2.118.
Med., 1) sich aufsetzen, στεφάνην κεφαλῆφιν Il. 10.30 ; ἐπὶ δ' ἔθεντο κισσίνους στεφάνους Eur. Bacch. 701 ; οὑ κἐπιθήσομαι ἐμῷ κάρᾳ κτύπημα χειρὸς ὀλοόν Andr. 1211 ; Sp.; χεῖρας στήθεσσί τινος, seine Hände auflegen, Il. 18.317.
2) sich an Etwas machen, sich auf Etwas legen, angreifen, unternehmen ; absolut, Her. 3.76, δικαιοσύνην ἐπιθέμενος ἤσκεε 1.96. vgl. 6.60 ; gew. c. dat., ναυτιλίῃσι 1.1 ναυκληρίᾳ Lys. 6.19. ἑπιθέσθαι τῇ πείρα ἠπυίγετο Thuc. 7.42, versuchen ; τῷ ἔργῳ Xen. Mem. 2.8.3 ; κυβερνητικῇ Plat. Polit. 299b ; ἐπιθησόμεθα τοῖς πολιτικοῖς Gorg. 527b ; c. inf., ἐλέγχειν τὸν λόγον ἐπιθησόμεθα Soph. 242 ο, wie Isocr. 5.1 ; τῇ καταλύσει τοῦ δήμου, mit der Auflösung der Demokratie umgehen, Aesch. 3.235 ; Sp., von denen DS. 15.80 auch akt. τῷ κινδύνῳ ἐπιθείς sagt ; – bes. im feindlichen Sinne, sich an Etwas machen, angreifen, anfallen, bes. plötzlich, od. aus dem Hinterhalte, unvermutet, τινί, Her. 6.108, 7.125 u. öfter ; auch aor. I.πρώτοισι ἐπεθήκατο 1.26 ; Thuc. u. Folgde ; μέλητός μοι ἐπέθετο, vom gerichtlichen Angriff, Plat. Apol. 23c, τῷ πατρικῷ λόγῳ Soph. 242a.
3) auftragen, befehlen, ἐπιθέμενος ταῦτα ἐμοί Her. 1.111 ; 3.63 ; οὐκ ὤκνησεν ἐπιθέσθαι τοῖς οἰκείοις ἐπιγράψαι τῷ μνήματι τάδε Ath. XI.465d.
4) daran, darauf setzen, wie im act., mit besonderer Beziehung auf das subj., πύλας μεγάλας τοῖς ὠσὶν ἐπίθεσθε Plat. Symp. 218b, eure Ohren verschließet ; λόγον ἐπ' αὐτῇ νόμον ὕστερον ἐπιθώμεθα Legg. XI.918a ; σῖτον τῶν οἰκετῶν ἐπὶ τὴν αὑτοῦ τράπεζαν, sich auftragen lassen, Xen. Cyr. 8.2.3 ; – ἐπέθεντο θάνατον ζημίαν Thuc. 2.24. – So auch Aesch. τόδ' ἐπέθου θύος δημοθρόους τ' ἀράς, du zogest dir zu, Ag. 1383. – Plut. u. a.Sp. brauchen auch den aor. pass. in der Bdtg des med.

ἐπι-τίθημι
[in LXX for נָתַן, שָׁוָה, etc. ;]
__1. to lay, set or place upon: with accusative of thing(s), before ἐπί, with accusative of thing(s), Mat.23:4, Luk.15:5, Jhn.9:6 (WH, txt. Jhn.9:15), Act.15:10 28:3; ἐπί, with genitive of thing(s), Mat.27:29; ἐν, ib.; with dative of person(s), σταυρόν, Luk.23:26; στέφανον, Jhn.19:2; ὄνομα, Mrk.3:16-17; πληγάς, Luk.10:30, Act.16:23; ἐπί with accusative of person(s), Rev.22:18; of the laying on of hands, τ. χεῖρα (-ας), before ἐπί with accusative of person(s), Mat.9:18, Mrk.16:13, Act.8:17 9:17; with dative of person(s), Mat.19:13, 15, Mrk.5:23 6:5 7:32 8:23, Luk.4:40 13:13, Act.6:6 8:19 9:12 13:3 19:6 28:8, 1Ti.5:22. Mid.,
__(a) to provide: Act.28:10 (RV, put on board; cf. Field, Notes, 149);
__(b) to throw oneself upon, attack: with dative of person(s), Act.18:10.
__2. to add to: Rev.22:18 (see supr., and cf. Swete, in l).†
(AS)