ἐπι·στομίζω :
   I fermer la bouche à, d’où :
      1 museler, brider (un cheval) acc. PHILSTR. 841 ; fig. AR. Eq. 845 ; DÉM. 85, 5 ; ESCHN. 42, 29 ; joint à χαλινοῦν, PLUT. M. 967 b ;
      2 voiler sa bouche avec la φορϐειά, PLUT. M. 713 d ; d’où obstruer, en gén. PLUT. Alc. 2 ; LUC. M. cond. 7 ;
   II faire que qqe ch. tombe sur la bouche ou sur le nez de qqn, LUC. Im. 10, Cal. 12.

Étym. ἐπί, στόμα.

Att. fut. -ιῶ D. 7.33; (< στόμα): — bridle, curb, ἵππον cj. in Ph. 1.85; [δελφῖνας] Philostr. Im. 2.18; metaph, curb, bridle, τοὺς ἐχθρούς Ar. Eq. 845, cf. D. 7.33, Aeschin. 2.110, Ep. Tit. 1.11; τὴν Ἰουδαίων νεωτεροποιΐαν J. AJ 17.10.1; silence a speaker, Philostr. VS 2.30, cf. Ph. 2.191; οἷον ἐ. καὶ χαλινοῦντες τὸ φιλόφωνον Plu. 2.967b; — Pass., ἐπεστομίσθη Pl. Grg. 482e.
of flute-players, ἐ. ἑαυτὸν φορβειᾷ καὶ αὐλοῖς put on the mouthpiece and flutes, Plu. 2.713d; but ὁ αὐλὸς ἐ. Id. Alc. 2; hence, gag, Luc. Merc. Cond. 7.
throw on his face, τινά Id. Pr. Im. 10, Cal. 12.

1) ein Pferd mit dem Gebiß bändigen u. lenken, übertr. Einen zum Schweigen bringen, ihm das Maul stopfen, τοὺς ἐχθρούς Ar. Eq. 845 ; τοὺς τὴν εἰρήνην ἐκκλείοντας Aesch. 2.110 ; ἐπιστομιεῖν ἔφη τοὺς ἀντιλέγοντας Dem. 7.33 ; ἐπεστομίσθη Plat. Gorg. 482e ; Sp., wie Luc. Iov. Trag. 35 ; NT.
2) Luc. imag. 10 μηδὲ ὑπὲρ τὸν πόδα ἔστω τὸ ὑπόδημα, μὴ καὶ ἐπιστομίσῃ με, machen, daß man aufs Gesicht fällt, od. hindern ; vgl. Calumn. 12.
3) φορβειᾷ καὶ αὐλοῖς ἑαυτόν, den Mund damit versehen, Plut. Symp. 7.8.4.

ἐπι-στομίζω
(< στόμα),
to bridle; metaph., to stop the mouth, to silence: Tit.1:11.†
(AS)