ἐπι·σπεύδω :
      1 tr. hâter, pousser, acc. : τινά, XÉN. Hell. 5, 1, 33 ; THCR. Idyl. 16, 93, presser qqn ; τι, HDT. 7, 18 ; SOPH. El. 467 ; ISOCR. 69 a, etc. hâter qqe ch. ;
      2 intr. se hâter vers, s’empresser vers, EUR. Tr. 1275 ; πρός τινα, XÉN. Vect. 3, 4, vers qqn ; εἴς τι, XÉN. Conv. 7, 4, tendre avec ardeur vers qqe ch. ; abs. ἐπισπεύδων, A.RH. 3, 1389, en hâte ; particul. venir au secours de, dat. PLAT. Leg. 810 b.

urge on, further or promote an object, opp. ἀποσπεύδω, Hdt. 7.18; ἐ. τὸ δρᾶν S. El. 467; τὴν στρατείαν Isoc. 4.138, etc. ; of persons, urge on, hasten, X. HG 5.1.33; ὁδίταν Theoc. 16.93; metaph, οἷς (attracted for οὓς) μὴ φύσις ἐπέσπευσεν whom Nature has not matured quickly, Pl. Lg. 810b… intr., hasten onward, E. Tr. 1275; πρός τινα X. Vect. 3.4; ἐ. εἰς ταὐτόν τινι Id. Smp. 7.4; part. ἐπισπεύδων in haste, A.R. 3.1389; τὸ σπεῦδον τῆς πορείας Hld. 8.17.

beschleunigen, τὸ δρᾶν Soph. El. 459 ; λόγον Plat. Polit. 262b ; antreiben, fördern, Ggstz ἀποσπεύδω, Her. 7.18 ; οὐκ ἀποτρέπειν, ἀλλ' ἐπισπεύδειν τὴν στρατείαν Isocr. 4.138 ; Xen. Hell. 5.1.33 ; ὁδίταν Theocr. 15.23. – Intr., herzu-, herbeieilen, ὦ γεραιὲ ποὺς ἐπίσπευσον Eur. Tr. 1275 ; πρὸς φίλους Xen. Vect. 3.4 ; Sp., wie Opp. Hal. 1.613 πολλὸν ἐπισπεύδουσι νέεσθαι ; – zu Hilfe kommen, οἷς μὴ φύσις ἐπέσπευσεν Plat. Legg. VII.810b.

1. to urge on, further or promote an object, (Herdotus Historicus): of persons, to urge on , (Xenophon Historicus)
2. intransitive to hasten onward , (Euripides); ἐπισπ. εἴς τι to be zealous for, aim at an object, (Xenophon Historicus) (ML)