ἐπι·σείω :
   I tr.
      1 secouer sur ou contre (pour effrayer), agiter, brandir : τὴν αἰγίδα, IL. 4, 167 ; 15, 230 ; τὰ δόρατα, HDN 2, 13, 8, brandir l’égide, les lances ; τινί τι, EUR. Or. 255, qqe ch. contre qqn ; fig. τοὺς Πέρσας ἐπ. PLUT. Them. 4, agiter comme un épouvantail le nom des Perses ;
      2 soulever contre : πόλιν τινί, EUR. Or. 613, une ville contre qqn ; πόλεμον τῇ πατρίδι, JOS. B.J. 2, 17, 3, soulever une guerre contre sa patrie ;
      3 en b. part, agiter en frappant : χεῖρα, LUC. Scyth. 11, etc. battre des mains, applaudir ;
   II intr. se jeter sur, s’élancer contre, dat. DS. 13, 94.

➳ Épq. ἐπισσ. IL. l. c. ; ANTH. 9, 755.

Ep. ἐπισσείω (as always in Hom.), shake at or against, τί τινι, esp. with the view of scaring, ὅτ’ ἂν… Ζεὺς… αὐτὸς ἐπισσείῃσιν ἐρεμνὴν αἰγίδα πᾶσι Il. 4.167, cf. 15.230; ἐπισείουσα τὸν λόφον ἐκπλήττει με Luc. DDeor. 19.1, cf. 2.2, etc. ; τὰ δόρατα Hdn. 2.13.4; ἐ. πόλεμον τῇ πατρίδι stir up…, J. BJ 2.17.3; Πέρσας ἐ.
hold them out as a threat, Plu. Them. 4; but ἐ. τὴν χεῖρα, in token of assent or applause, Luc. Pr. Im. 4, Bis Acc. 28; ἐπὶ δ’ ἔσεισεν κόμαν E. IT 1276 (lyr.); abs., τόσσον ἐπισσείει so she seems to threaten, of a statue, AP 9.755; — Pass., κόμαι ἐ. τοῖς κροτάφοις Lib. Decl. 12.27; metaph, τὸν ἐπισεισθέντα τῶν παθῶν σκηπτόν Ph. 1.210.
urge on, [ἵππον] S. Fr. 147; ἐ. τινὶ τὰς δρακοντώδεις κόρας set them upon one, E. Or. 255; ἐ. πόλιν σοί ib. 613; μὴ ΄πίσειέ μοι τὸν Μισγόλαν Alex. 3; hurl at, τινὶ πέτρον Parth. 14.4.
intr., assault, τοῖς τείχεσι D.S. 13.94 codd.
shake so as to touch, Callistr. Stat. 6, cf. Poll. 4.147.

(σείω), ep. ἐπισσείω, entgegenschütteln, schwingen ; Ζεὺς ἐπισσείῃσιν ἐρεμνὴν αἰγίδα πᾶσιν, gegen Alle schwinge Zeus seine Aegis, Il. 4.167, vgl. 15.230 ; μὴ 'πίσειέ μοι τὰς αἱματωποὺς καὶ δρακοντώδεις κόμας, rege nicht gegen mich auf, Eur. Or. 249, parodiert von Alexis bei Ath. VIII.339c ; τὰ δόρατα Hdn. 2.13.8 ; τὸ ξίφος Luc. u. ä. a.Sp.; – τοὺς κρότους, in die Hände klatschen, Alciphr. 3.71 ; τὴν χεῖρα, die Hand schütteln, Luc. Scyth. 11 ; übertr., πόλεμον, Krieg erregen, Jos.; τὸν δῆμον, aufregen, Dion.Hal.; pass., ἡ αἰγὶς ἐπεσείετο Luc. Tim. 3 ; übertr., φόβον τινί, Einem Furcht einjagen, Liban.; ähnl. τοὺς Πέρσας, mit den Persern drohen, diese drohend entgegenhalten, Plut. Them. 4. – Intr., ἄχρι ἂν οἱ πολέμιοι τοῖς τείχεσιν ἐπισείωσι DS. 13.94, angreifen.

1. to shake at or against , with the view of scaring, τί τινι (Iliad by Homer); Πέρσας ἐπ. to hold them out as a threat , (Plutarch); but, ἐπ. τὴν χεῖρα, in token of assent, (Lucian)
2. to set upon one, with dative, (Euripides) (ML)