ἐπιρροθέω-ῶ :
      1 faire du bruit en faveur de, d’où approuver bruyamment, SOPH. fr. 700 ; EUR. Hec. 553 ;
      2 retentir de coups, ESCHL. Ch. 427, d’où éclater en reproches contre, acc. SOPH. Tr. 264 ; abs. répondre à des cris par des cris, ESCHL. Ch. 459.

Étym. ἐπίρροθος.

shout in answer or in approval, στάσις πάγκοινος ἅδ’ ἐπιρροθεῖ A. Ch. 458 (lyr.); χορὸς… ἰχθύων ἐπερρόθει S. Fr. 762, cf. E. Hec. 553; ἐ. ὡς… Id. Or. 901; ἐ. κτύπῳ answer to, ring with the sound, A. Ch. 427 (lyr.); applaud, D.H. 6.83.
c. acc., λόγοις ἐπιρροθεῖν τινα rage against, abuse him, S. Tr. 264.

dazu rauschen, eigtl. von den Wellen, übertr., von verworrenem Geschrei, Getöse, στάσις δὲ πάγκοινος ὧδ' ἐπιρροθεῖ Aesch. Ch. 451, Schol. ἐπιβοᾷ ; κτύπῳ δ' ἐπιρροθεῖ κροτητὸν ἁμὸν κάρα ib. 421 ; λαοὶ θ' ἐπερρόθησαν, riefen beifällig zu, Eur. Hec. 553 ; mit dem Zusatz ὡς καλῶς λέγοι Or. 901, wie Phoen. 1238 ; Soph. frg. 700 ; aber πολλὰ μὲν λόγοις ἐπερρόθησε, Tr. 263, ist schmähen, verspotten, Schol. σφοδρῶς ὕβρισε. Auch Sp. in der Bdtg Beifall zu erkennen geben, Dion.Hal. 6.83 ; Orph. Arg. 292. – Ἐπιρρόθητα, nach Hesych. ἐπίψογα.