ἐπι·ρρίπτω :
      1 tr. jeter sur : τινί τι, PLUT. Ant. 22, lancer qqe ch. à qqn ; στεφάνους, POL. 18, 29, 12, jeter des couronnes à qqn ; avec idée de violence ; τινὶ δοῦρα, OD. 5, 310, lancer des javelines contre qqn ; ἑαυτόν, ARSTT. H.A. 9, 44, 4, s’élancer, en parl. d’un lion ; fig. πλάνας τινί, ESCHL. Pr. 738, condamner qqn à (litt. jeter qqn dans) des courses errantes ;
      2 intr. se jeter sur ou dans ; fig. περί τινος, ARSTT. Metaph. 1, 5, 8, se lancer à disserter sur un sujet.

Étym. ἐπί, ῥίπτω.

(ἐπιρίπτω AP 5.128 (Autom.)), cast at, ὅτε μοι χαλκήρεα δοῦρα Τρῶες ἐπέρριψαν Od. 5.310; διώκων ἐ. ἑαυτόν throws himself upon his prey, Arist. HA 629b20; Βρούτῳ τὴν αὑτοῦ φοινικίδα ἐ. Plu. Ant. 22; χεῖρα ἐ., Lat. manum injecit, AP 9.84 (Antiphan.); metaph, ἐ. πλάνας τινί A. Pr. 738; ψευδεῖς αἰτίας ἐ. D.S. 14.12; τὴν μέριμναν ἐπὶ [θεόν] 1 Ep. Pet. 5.7; inflict, πολλὰ σκληρὰ… ἐπιρριφήσεται, c. dat., Nech. in Cat.Cod.Astr. 7.146.
2. apply a plaster or fomentation, Sor. 1.50 (Pass.), 69; σκεπάσματα Dsc. 5.88.
3. Pass., ἐπιρριπτόμενα σκιρρώματα spreading over the surface, Id. 1.42.
4. requisition, ἔργα PTeb. 5.249 (ii BC); ἱερεῖα τρέφειν ib. 183.
5. metaph in Pass., to be imminent, οὐ βραχὺς ἐπέρριπτο κίνδυνος Ph. 2.594.
6. throw out opinions, ἀδιορίστως ἐπέρριψε περὶ τῶν λοιπῶν, v.l. for ἀπέρριψε, Arist. Metaph. 986a34.

zuwerfen, gegen Einen werfen, δοῦρά μοι ἐπέρριψαν, sie warfen Speere gegen mich, Od. 5.310 ; τῇδε θεὸς τάσδ' ἐπέρριψε πλάνας Aesch. Prom. 740, verhängte über sie ; ὁ λέων ἐπιρρίπτει ἑαυτὸν ὅταν ᾖ πλησίον, stürzt sich darauf, Arist. H.A. 9.44 ; χεῖρα δ' ἐπέρριψεν, legte Hand an, Antiphan. 6 (IX.84), u. öfter bei Sp.; auch übertr., ψευδεῖς αἰτίας ἐπιρρίπτων DS. 14.12. – Bei Arist. met. 1.5 ist οὕτως ἀδιορίστως ἐπέρριψε περὶ τῶν λοιπῶν nachlässig so hinwerfen, vom Schreiben.

ἐπι-ρίπτω
(Rec. -ρρίπτω, as in cl.), [in LXX chiefly for שָׁלַךְ hi. ;]
__1. to cast at.
__2. to cast or place upon: with accusative before ἐπί, with accusative, Luk.19:35; metaph., τ. μέριμναν, 1Pe.5:7 (LXX).†
(AS)