ἐπι·ρρέπω :
      1 intr. pencher sur ou vers, IL. 14, 99 ; p. suite, échoir en partage, ESCHL. Ag. 1042 ; avec un inf. ESCHL. Ag. 707 ;
      2 tr. faire pencher : τάλαντον, THGN. 157, le plateau de la balance ; d’où faire échoir, attribuer en partage, ESCHL. Ag. 250.

Étym. ἐπί, ῥέπω.

lean towards, ὄφρα… ἡμῖν δ’ αἰπὺς ὄλεθρος ἐπιρρέπῃ, metaph from the balance, Il. 14.99; hence, generally, fall to one΄s lot, [ὑμέναιος] ἐ. γαμβροῖσιν ἀείδειν A. Ag. 707 (lyr.); abs., ib. 1042.
metaph, incline, πρὸς ἔλεον Ph. 2.582.
trans., ἐ. τάλαντον force down one scale, Thgn. 157.
weigh out to one, allot, esp. of ill fortune, ἐ. μῆνιν πόλει A. Eu. 888; Δίκα τοῖς παθοῦσι μαθεῖν ἐπιρρέπει Id. Ag. 251 (lyr.).

1) sich wohin neigen, ὄφρ' ἡμῖν αἰπὺς ὄλεθρος ἐπιρρέπῃ Il. 14.99, daß sich das Verderben auf unsere Seite neige, eigtl. von der Wagschale hergenommen ; ὑμέναιον, ὅς ποτ' ἐπέρρεπεν γαμβροῖσιν ἀείδειν, d.i. zu Teil werden, Aesch. Ag. 690, wie εἰ δ' οὖν ἀνάγκη τῆσδ' ἐπιρρέποι τύχης, wenn des Schicksals Zwang darauf lastet, 1012 ; δάκος αἰνὸν ἐπιρρέπει, es drückt, Opp. H. 2.520.
2) trans., eigtl. τὸ τάλαντον ἄλλοτε ἄλλως, die Wagschale bald dahin, bald dorthin sich neigen lassen, Theogn. 157 ; übh. zuwägen, zuteilen, bes. von bösem Geschick, οὔτ' ἂν δικαίως τῇδ' ἐπιρρέποις πόλει μῆνίν τινα Aesch. Eum. 888 ; Δίκα δὲ τοῖς μὲν παθοῦσι μαθεῖν ἐπιρρέπει τὸ μέλλον Ag. 242.