ἐπι·ρράσσω :
   I tr.
      1 repousser avec force (une porte) acc. DH. 8, 18 ;
      2 lancer avec force sur ou contre : τινὶ τὴν ἵππον, DH. 3, 25, la cavalerie contre l’ennemi ;
   II intr.
      1 fondre sur, en parl. de la foudre, d’une tempête, SOPH. O.C. 1503 ; cf. APP. Civ. 2, 59 ;
      2 s’élancer contre, attaquer : τοῖς πολεμίοις, DS. 15, 84, l’ennemi ; cf. DS. 11, 8 ; 16, 12 ; DH. 8, 67.

Étym. ἐπί, ῥάσσω ; cf. ἐπιρρήσσω.

Ep. ἐπιρρήσσω, dash to, shut violently, slam to, θύρην δ’ ἔχε… ἐπιβλὴς…, τὸν τρεῖς μὲν ἐπιρρήσσεσκον Ἀχαιοί, τρεῖς δ’ ἀναοίγεσκον Il. 24.454, cf. 456; πύλας ἐπιρράξασ’ ἔσω (with v.l. ἐπιρρήξασ΄) S. OT 1244; τὸ πῶμα prob. in Plu. 2.356c; λίθον (at the door of a cave) Id. Phil. 19; — Pass., to be dashed to, of gates, D.H. 8.18.
dash against, ἐ. αὐτοῖς τὴν ἵππον throw the cavalry upon them, Id. 3.25; ἴχνος κολώναις Nonn. D. 11.195; strike, πέδον ὁπλῇ ib. 41.189.
intr., beat upon one, of a storm, μή τις Διὸς κεραυνὸς ἤ τις ὀμβρία χάλαζ’ ἐπιρράξασα ; S. OC 1503; of winds, Arat. 292, Oppian. H. 1.634, App. BC 2.59, Ph. 1.507; ἐ. τισί attack them, D.S. 15.84, cf. D.H. 8.67, Ph. 2.173, etc.

att. = ἐπιρρήσσω, mit Gewalt zuschlagen, verschließen, πρὶν ἐπιρραχθῆναι τὰς πύλας Dion.Hal. 8.18 ; τὸν λίθον, davor wälzen, Plut. Pelop. 19 ; αὐτοῖς τὴν ἵππον, die Reiterei auf sie werfen, Dion.Hal. 3.25. – Intr., eindringen, mit Gewalt hereinbrechen, ἤ τις ὀμβρία χάλαζ' ἐπιρράξασα Soph. O.C. 1499 ; τινί, einen Angriff auf Einen machen, DS. 15.84 u. öfter, wie Dion.Hal. 8.67 u. a.Sp.; ἄνεμος ἐπέρραξεν App. B.C. 2.59.