ἐπι·πρέπω (seul. prés.) :
      1 se montrer à la surface, être apparent, paraître, OD. 24, 252 ; PD. P. 8, 46 ; THCR. Idyl. 25, 40 ;
      2 être apparent sur, dat. LUC. D. mar. 1, 1 ;
      3 convenir à, dat. XÉN. Cyr. 7, 5, 83 ; PLUT. M. 794 a.

to be conspicuous, οὐδέ τί τοι δούλειον ἐπιπρέπει εἰσοράασθαι εἶδος καὶ μέγεθος Od. 24.252; φυᾷ τὸ γενναῖον ἐπιπρέπει ἐκ πατέρων παισὶ λῆμα Pi. P. 8.44, cf. Theoc. 25.40, D.H. Din. 7; ὁ ὀφθαλμὸς ἐ. τῷ μετώπῳ Luc. DMar. 1.1.
beseem, suit, c. dat., Plu. 2.794a; impers., ἐπιπρέπει it is fitting, c. inf., Xenoph. 26.

an Etwas hervorstechen, in die Augen fallen, sichtbar sein, οὐδέ τί σοι δούλειον ἐπιπρέπει εἰσοράασθαι εἶδος καὶ μέγεθος, nicht Knechtsgestalt zeigt sich an dir, Od. 24.252 ; φυᾷ τὸ γενναῖον ἐπιπρέπει ἐκ πατέρων λῆμα Pind. P. 8.46 ; οἷόν τοι μέγα εἶδος ἐπιπρέπει Theocr. 25.38 ; Sp. in Prosa, z.B. ὁ ὀφθαλμὸς ἐπιπρέπει τῷ μετώπῳ, nimmt sich gut darauf aus, steht dir gut, Luc. D.Mar. 1.1 ; Dion.Hal. Din. 7. – Bei Xen. Cyr. 7.5.83, τῇ εὐδαιμονίᾳ φήσει τις τὴν κακίαν ἐπιπρέπειν, mit der v.l. ἐπιτρέπειν, dazu passen, sich ziemen ; vgl. Plut. an seni 19 u. Jacobs Philostr. p. 337.