I être, rester ou venir à la surface, d’où :
      1 surnager, XÉN. Œc. 16, 14 ; ARSTT. H.A. 8, 2, 17 ; avec le dat. ὕδατι, ARSTT. Cæl. 4, 4, 2 ; ou ἐν τῷ ὕδατι, ARSTT. Meteor. 4, 7, 2, rester à la surface de l’eau, en parl. de l’huile ; particul. rester sur (l’estomac) en parl. d’aliments qui se digèrent mal, HPC. 359, 25 ; ARSTT. An. post. 2, 11, 5 ;
      2 fig. devenir prépondérant, en parl. de pers. DÉM. 117, 16 ; ISOCR. 95 a, 181 b ; POL. 30, 10, 2 ; en parl. de choses (opinions, usages, manières d’être, etc.) prévaloir, devenir habituel, XÉN. Lac. 3, 3 ; PLAT. Ax. 369 d ; ARSTT. Nic. 1, 4, 4 ; POL. 13, 3, 1 ; 18, 17, 7 ; p. suite, être en abondance, en parl. d’un suc, d’un liquide, HPC. Epid. 1, 952 ; d’animaux qui pullulent, ARSTT. H.A. 6, 38, 2 ;
      3 en mauv. part, être insolent, DH. 11, 6 ; APP. Civ. 3, 76 ; Mithr. 75 ; τινί, PLUT. M. 634 c, à l’égard de qqn ;
   II p. suite, s’élever, d’où :
      1 se soulever, déborder, en parl. de la mer, LUC. As. 34 ; d’où inonder, submerger, acc. HLD. 2, 75 ;
      2 se tourner vers ou sur, s’appliquer à : τῇ ῥητορικῇ, LUC. Rh. præc. 26, à la rhétorique.

Étym. ἐπιπολή.

[πολ], fut. -άσω Isoc. 5.64; pf. ἐπιπεπόλακα Ph. 1.365; (ἐπιπολή) : — to be at the top, come to the surface, float on the surface, ὕλη ἐ. X. Oec. 16.14; αἱ ἐγχέλεις οὐκ ἐ. Arist. HA 592a10, cf. 547b22; ἡ ἀτμὶς ἐ. Id. Mete. 341b11; τὸ ἐπιπολάζον, opp. τὸ ὑφιστάμενον, Id. Cael. 312a6; c. dat., ὕδατι ἐ. ib. 311a28; [τὸ ἔλαιον] ἐν τῷ ὕδατι ἐ. Id. Mete. 383b25; of birds, hover over, Theopomp.Hist. 76; of food, remain crude in the stomach, Hp. Vict. 2.54, Arist. APo. 94b13, Gal. 6.433, 15.63.
metaph, have the upper hand, prevail, [Epich.] 282; Φίλιππος ἐπιπολάζει D. 9.25, cf. Isoc. 5.64, 8.107; ἐ. ἐν πᾶσι τοῖς πολιτεύμασιν Plb. 30.13.2.
to be prevalent, fashionable, current, τοῖς τηλικούτοις… ὕβρις ἐ. X. Lac. 3.2; ἐκ τῆς ἐπιπολαζούσης τὰ νῦν λεσχηνείας Pl. Ax. 369d; αἱ μάλιστα ἐπιπολάζουσαι [δόξαι] Arist. EN 1095a30; ἐπιπολάζοντος τοῦ γελοίου ib. 1128a12.
to be common, abound, ὁ χυμὸς ἐπεπόλασεν Hp. Epid. 1.15; οἱ ἐπιπολάζοντες μύες Arist. HA 580b14; τὴν… ἄνοιαν ἐ. Alex. 45.7 (with play on 1); of habits, Plb. 13.3.1, etc. ; of poems, Sch. Ar. Th. 169; γένος ἐπιπολάζον τῷ βίῳ abounding in the world, Luc. Icar. 29.
to be `uppish΄ or insolent, D.H. 11.6, App. Mith. 75; ἐ. ὑπεροψίᾳ Id. BC 3.76; c. dat. pers., behave insolently to, Plu. 2.634c.
wander over, τὴν Αἴγυπτον Hld. 2.25, cf. 8.8.
overflow, of the sea, Luc. Asin. 34.
ἐ. τῇ ῥητορικῇ to be engaged upon it, Id. Rh. Pr. 26.

sich auf der Oberfläche befinden, obenauf schwimmen, ἀποθανοῦσαι αἱ ἐγχέλεις οὐκ ἐπιπολάζουσι Arist. H.A. 8.2, öfter ; auf der Oberfläche bleiben, Xen. Oec. 16.14 ; Ggstz von κάτω φέρεσθαι, Plut. Symp. 7.3.2 ; sich worauf befinden, Sp.; c. acc., Heliod. 2.25, 8.8. – In die Höhe, emporkommen, die Oberhand gewinnen, Oberwasser haben, Φίλιππος ἐπιπολάζει Dem. 9.25 ; Isocr. stellt gegenüber τὰς μὲν ἀτιμωθήσεσθαι, τὰς δὲ ἐπιπολάσειν τῶν Ἑλληνίδων πόλεων 5.64 und vrbdt damit κύριον γίγνεσθαι τῶν τῆς σωτηρίας 8.107 ; sich übermütig, frech erheben, Dion.Hal. 11.6 ; ὑπεροψία App. B.Civ. 3.76 ; φορτικῶς καὶ σοβαρῶς τινι Plut. Symp. 2.1.12, sich frech gegen Einen erheben ; von Sitten u. Gewohnheiten, Ansichten, Lastern, aufkommen, häufig werden, Ueberhand nehmen, ἐκ τῆς ἐπιπολαζούσης τὰ νῦν λεσχηνείας, das Modegeschwätz, Plat. Ax. 369a ; δόξαι μάλιστα ἐπιπολάζουσαι Arist. Eth. 1.4 ; κακοπραγμοσύνη, δωροδοκία, Pol. 13.3.1, 18.17.7 ; oft bei Sp.; ὕβρις ἐπιπολάζουσα Xen. Lac. 3.3 ; im Gange sein, verbreitet sein, τὰ Ἀλκαίου οὐκ ἐπεπόλαζε διὰ τὴν διάλεκτον Schol. Ar. Th. 162, vgl. Schol. Pax 725. – Auch wie versari, sich womit beschäftigen, τῇ ῥητορικῇ Luc. rhet.praec. 26. – Vom Wein, die Oberhand bekommen, berauschen, ἐπιπολάσαντος αὐτῷ τοῦ ποτοῦ Ath. X.438a. – Von Speisen, unverdaulich im Magen liegen, Galen. u. a.Sp.; vgl. Arist. Anal. post. 2.11 ; – sich herumtreiben, herumschwärmen, App. Mithrid. 75 ; – Poll. 1.97 führt auch das med. an, ἐπιπολαζόμενος, ὑπονηχόμενος.

1. to come to the surface, float , (Xenophon Historicus)
2. to be uppermost, to be prevalent , (Xenophon Historicus)
3. to be forward; with dative pers. to behave insolently to , (Lucian)
4. to be engaged upon a thing, with dative, (Lucian) (ML)