ἐπι·πίπτω :
      1 tomber sur : ἀλλήλοις, THC. 7, 84, les uns sur les autres ; ἐπί τι, XÉN. Œc. 18, 7, sur qqe ch. ; abs. TH. C.P. 5, 4, 5 ; fig. ἐπί τι, ISOCR. 100 a, tomber à l’improviste sur qqe ch. ; avec un suj. de chose, venir à l’esprit, à la pensée : τινί, PLUT. Oth. 9, de qqn ;
      2 avec idée d’hostilité, tomber sur, fondre sur : τινί, HDT. 4, 105, etc. ; THC. 1, 117, etc. ; XÉN. Cyr. 7, 4, 3 ; ἔς τινα, HDT. 7, 10, sur qqn ; avec un suj. de chose, en parl. de vents, ARSTT. Meteor. 2, 16, 17 ; de tempêtes, HDT. 7, 189 ; de maladies, HPC. Aër. 281 ; THC. 3, 87 ; de malheurs, THC. 3, 82 ; EUR. Andr. 1042, etc. ;
      3 venir après, à la suite de, dat. HPC. Aph. 1251.

fall upon or over, ἐπέπιπτον ἀλλήλοις Th. 7.84; ἐπί τι X. Oec. 18.7, cf. Thphr. CP 5.44.5; metaph, ἐπέπεσε μοῖρα Pi. Pae. 2.64; ἐπί τι Isoc. 5.89; διαλογισμοὶ ἐπιπίπτουσί τινι Plu. Oth. 9.
of money, accrue, τὸ μέρος ὃ εὑρίσκομες ἐπιπῖπτον ἐπὶ τὸ χρέος τὸ ὀφειλόμενον SIG 953.66 (Cnidus, ii BC).
fall upon in hostile sense, attack, assail, τινί Hdt. 4.105, Th. 3.112; ἀφυλάκτῳ αὐτῷ ἐ. Hdt. 9.116; ἀφάρκτῳ τῷ στρατοπέδῳ Th. 1.117; ἀπαρασκεύοις τοῖς ἐναντίοις X. Cyr. 7.4.3; also ἐς τοὺς Ἕλληνας, v.l. for ἐσ-, Hdt. 7.210; of storms, τοῖσι βαρβάροισι ὁ βορῆς ἐπέπεσε ib. 189; χειμὼν ἐπιπεσών Pl. Prt. 344d; of winds meeting one another, Arist. Mete. 364b3; of diseases, Hp. Aër. 3; ἡ νόσος ἐ. τοῖς Ἀθηναίοις Th. 3.87; so of grief, misfortunes, etc., οὐχὶ σοὶ μόνᾳ ἐπέπεσον λῦπαι E. Andr. 1043 (lyr.), etc. ; ἐπέπεσε πολλὰ καὶ χαλεπὰ κατὰ στάσιν ταῖς πόλεσι Th. 3.82, etc.
come on after, ἐ. ῥῖγος πυρετῷ Hp. Aph. 4.46.
accumulate, πλήθη σίτου ἐπιπεπτωκέναι PPetr. 2 p. 62 (iii BC).

(πίπτω), darauffallen ; εἰκὸς ἐπιπίπτειν τὰ ἄχυρα ἐπὶ τὸν σῖτον Xen. Oec. 18.7 ; τὰ ἐπιπίπτοντα ἐκ τοῦ τείχους, das von der Mauer auf sie Fallende oder Herabgeworfene, App. B.C. 4.111 ; bes. feindlich anfallen, angreifen, τινί, Her. 9.116 ; Thuc. 3.112 ; ἐπιπεσὼν ἀπαρασκεύοις τοῖς ἐναντίοις Xen. Cyr. 7.4.3 ; Folgde : εἴς τινα, Her. 7.207. So auch von unangenehmen Dingen, die eintreten, Einen befallen, πόνων ἐπιπιπτόντων Plat. Legg. V.732c ; χειμὼν ἐπιπεσών Prot. 344d, wie Her. ὁ βορῆς 7.189 ; σήματα Plat. Rep. III.405c ; ἀνάγκη Legg. VI.762c ; vgl. Eur. οὐχὶ σοὶ μόνᾳ ἐπέπεσον λύπαι Andr. 1044 ; ἐπέπεσε πολλὰ καὶ χαλεπὰ κατὰ στάσιν ταῖς πόλεσι Thuc. 3.82 ; νόσος 87 ; – ἐπὶ ταύτην τὴν παράκλησιν, darauf kommen, verfallen, Isocr. 5.89 ; wie unser »einfallen«, ἐπιπίπτειν τοιούτους λογισμοὺς τοῖς γνησίοις τῶν στρατιωτῶν Plut. Oth. 9.

ἐπι-πίπτω
[in LXX chiefly for נָפַל ;]
to fall upon (Field, Notes, 25): with dative of person(s), Mrk.3:10 (see Swete, in l), Act.20:10; before ἐπὶ τ. τράχηλον (as Gen.46:29, Tob.11:8, 3Ma.5:49, al.), Luk.15:20, Act.20:37. Metaph., φόβος, Luk.1:12, Act.19:17, Rev.11:11; ὀνειδισμοί, Rom.15:3 (LXX); of the Holy Spirit: before ἐπί, with dative, Act.8:16; ἐπί, with accusative, Act.10:44 11:15; absol., Act.23:7.†
(AS)