*ἐπι·πέλομαι (seul. part. sync. ἐπιπλόμενος) :
      1 s’avancer, s’approcher, en parl. du temps, OD. 7, 261 ; 14, 287 ; ἐπιπλομένων ἐνιαυτῶν, HÉS. Sc. 87, comme les années approchaient ; en parl. du jour, de la nuit, A.RH. 2, 1231, etc. ;
      2 s’avancer sur, s’avancer contre, avec le dat. A.RH. 1, 465, etc. ; abs. SOPH. O.R. 1314.

come to or upon, οὐδέ τις ἄλλη νοῦσος ἐπὶ στυγερὴ πέλεται… βροτοῖσι Od. 15.408, cf. 13.60; elsewh. only in Ep. aor.2 part. ἐπιπλόμενος rolling on, approaching, ἀλλ’ ὅτε δὴ ὄγδοόν μοι ἐπιπλόμενον ἔτος ἦλθεν when the eighth revolving year had come, 7.261; ἐπιπλομένων ἐνιαυτῶν Hes. Sc. 87, Th. 493 (v. ἐνιαυτός)· ἐπιπλ. νυκτί, ἐπιπλ. ἠοῦς A.R. 2.1231, 4.670, etc. ; of persons, Id. 3.25, 127; in hostile sense, attacking, assaulting, Id. 1.465; so of a storm, νέφος… ἐπιπλ. ἄφατον S. OT 1314 (lyr.). (Cf. περιτέλλομαι, ἐπιτέλλω 2.)

(πέλομαι), herankommen ; bei Hom. außer den Stellen, die man als Tmesis hierherrechnet, wie οὐδέ τις ἄλλη νοῦσος ἐπὶ στυγερὴ πέλεται βροτοῖσιν Od. 15.408, vgl. 13.60, nur im sync. aor. ἐπιπλόμενος ; ἀλλ' ὅτε δὴ ὄγδοόν μοι ἐπιπλόμενον ἔτος ἦλθεν, als herankommend das achte Jahr genaht war, 7.261, 14.287 ; ähnlich ἐπιπλομένου ἐνιαυτοῦ Hes. Th. 493, wie Sc. 87 τάχα ἄμμες ἐπιπλομένων ἐνιαυτῶν γεινόμεθα, nach Verlauf der Zeiten (vgl. περιπέλομαι;) Sp., wie Ap.Rh. ἤματι ἄλλῳ νυκτί τ' ἐπιπλομένη 2.1001. – Im feindlichen Sinne nahen, νέφος ἐμὸν ἐπιπλόμενον ἄφατον, vom Unglück, Soph. O.R. 1314, wie τάρβος Ap.Rh. 4.465 ; auch ἐπιπλόμεναι δέ μιν, zu ihr gekommen, 3.205.