*ἐπι·λανθάνω ou ἐπι·λήθω (f. ἐπιλήσω, ao. ἐπέλησα, pf. ἐπιλέληθα ; pass. ao. ἐπελήσθην) :
      1 tr. aux temps suiv. (prés. fut. et ao.1) faire oublier : τινὰ ἐπ. τινός, ARÉT. Caus. m. diut. 2, 12, faire oublier que ch. à qqn ; ἐπ. ἁπάντων, OD. 20, 85, amener l’oubli de toutes choses, en parl. du sommeil ;
      2 intr. (au pf.) oublier : τι, HDT. 3, 46, qqe ch. ; ἐπιλέλαθα [ᾱθ] (dor.) ὀφείλων, PD. O. 11, 4, j’ai oublié que je devais ;

Moy. (f. ἐπιλήσομαι, ao.2 ἐπελαθόμην, pf. ἐπιλέλησμαι) oublier, omettre : τινος, OD. 1, 57, etc. qqe ch. ; avec un gén. de pers. γονέων ἐπ. SOPH. El. 146, oublier ses parents ; avec l’acc. ἐπ. τι, HDT. 3, 46 ; EUR. Hel. 265, oublier qqe ch. ; ἐπ. περί τινος, AND. 19, 16 ; PLAT. Prot. 334 d, 336 d, commettre un oubli au sujet de qqe ch. ; avec ὅτι et l’ind. XÉN. Cyr. 1, 3, 9 ; avec un inf. AR. Vesp. 853 ; PLAT. Rsp. 563 b ; particul. au pf. avoir oublié, ne plus se souvenir : ἐπιλελήσμεθα γέροντες ὄντες, EUR. Bacch. 188, nous oublions que nous sommes vieux.

➳ Act. pf. dor. ἐπιλέλαθα [ᾱθ] PD. l. c. ; pass. fut. réc. ἐπιλησθήσομαι au sens pass. SPT. Sap. 2, 4 ; ao. part. dor. neutre ἐπιλασθέν, PD. fr. 86 ; pf. ἐπιλέλησμαι, d’ord. au sens moy. EUR. Bacch. 188 ; AR. Nub. 631 ; PLAT. Phæd. 75 d, etc. ; mais au sens pass. SPT. Esaï. 23, 16 ; NT. Luc. 12, 6. Moy. prés. dor. ἐπιλάθομαι [ᾱ] SOPH. El. 146 ; ao. 3 sg. ἐπελήσατο, NONN. D. 48, 968 ; sbj. 3 sg. épq. ἐπιλήσεται (p. -ηται) OD. 1, 57.

v. ἐπιλήθω.

(s. λανθάνω, u. vgl. auch ἐπιλήθω), vergessen lassen, aor. ὕπνος ἐπέλησεν ἁπάντων, der Schlaf ließ Alles vergessen, Od. 20.85. – Gew. im med. vergessen, ὅπως Ἰθάκης ἐπιλήσεται Od. 1.57 ; Il. 22.387 ; ἐπιλελήσμεθ' ἡδέων Eur. Bacch. 188 ; häufig in Prosa, καὶ ἐμαυτοῦ ἐπιλέλησμαι Plat. Phaedr. 228a ; Apol. 17a, ich dachte nicht an mich ; τοῦ φθόνου ἐπελέληστο Xen. Cyr. 8.3.8 ; ἐπιλελησμένος ἑαυτοῦ ὅτι γέγονε Dem. 18.182 ; μὴ περὶ τῶν πεπραγμένων ἐπιλάθησθε Andoc. 1.148 ; – ὅτι ἦσθα Xen. Cyr. 1.3.10 ; c. inf., Ar. Vesp. 853 ; Plat. Rep. VIII.563b ; c. partic., s. Pind. unten ; – selten c. acc., meist der Pronomina, τὸ τοιοῦτον Plat. Rep. III.413c ; αὐτὸ τοῦτο Phaed. 75d u. öfter ; τὰς τύχας Eur. Hel. 265 ; τοῦτο Ar. Nub. 631 ; so auch perf. act., τὰ μὲν πρῶτα λεχθέντα ἐπιλεληθέναι, vergessen haben, Her. 3.46, als v.l. ἐπιλελῆσθαι ; ἐπιλέλαθα ὀφείλων Pind. Ol. 11.3 ; ἐπιλελάθαμες Plut. apophth. – Bei Sp., wie im NT, ist ἐπιλέλησμαι auch pass., wie ἔργον ἐπιλασθέν Pind. fr. 86, nach EM. für σιγαθέν od. ἐπιταθέν bei Dion.Hal. Dem. 26 ; – den aor. ἐπελησάμην hat Nonn. D. 48.969.

ἐπι-λανθάνομαι
(alternative mid, form of ἐπιλήθω, to cause to forget) [in LXX chiefly for שָׁכַח ;]
to forget, neglect: with inf., Mat.16:5, Mrk.8:14; with genitive, Heb.6:10 13:2, 16; with accusative (as occasionally in cl.; MM, Exp., xiv), Php.3:13; ὁποῖος ἦν, Jas.1:24; pass. ptcp. (cf. Isa.23:16, Sir.3:14 23:14, Wis.2:4), Luk.12:6.†
(AS)