ἐπι·κλώθω (ao. ἐπέκλωσα) filer, acc. HERMIPP. (Com. fr. 2, 401) ; fig. en parl. des Parques : ἐπ. τι, OD. 3, 208 ; 4, 208, etc. ; LUC. D. mort. 30, 2, filer le bonheur ou le malheur des hommes ; avec un inf. ESCHL. Eum. 335, etc. ; en parl. du destin : τὰ ἐπικλωσθέντα, PLAT. Rsp. 620 b, etc. ; PLUT. M. 22 b, 114 d, la destinée de chacun ;

Moy. filer le bonheur ou le malheur de qqn, en parl. du destin, OD. 20, 196 ; avec l’inf. IL. 24, 525 ; OD. 1, 17, décider que, en parl. du destin.

spin upon, ῥάμμα Hermipp. 48; elsewh., spin to one, assign, prop. of the Fates who spun the thread of destiny; also of all powers which influence men΄s fortunes, οὔ μοι τοιοῦτον ἐπέκλωσαν θεοὶ ὄλβον Od. 3.208, cf. 4.208, etc. ; ὁππότε κεν Μοῖραι ἐπικλώσωσ’ (sc. θάνατον) Callin. 1.9, cf. Them. Or. 32.356d; — Med., ὁππότε [θεοὶ] βασιλεῦσιν ἐπικλώσωνται ὀϊζύν Od. 20.196, cf. 8.579; sts. c. inf. pro acc., τῷ οἱ ἐπεκλώσαντο θεοὶ οἶκόνδε νέεσθαι 1.17; ὡς γὰρ ἐπεκλώσαντο θεοὶ δειλοῖσι βροτοῖσι, ζώειν ἀχνυμένοις Il. 24.525 (here only in Il.); — so in Act., φιτρὸν τὸν Μοῖρ’ ἐπέκλωσεν ζωᾶς ὅρον ἔμμεν B. 5.143; τοῦτο γὰρ λάχος… Μοῖρ’ ἐπέκλωσεν ἐμπέδως ἔχειν A. Eu. 335 (lyr.); ἐπεὶ τό γε (sc. θανεῖν) Μοῖρ’ ἐ. CIG 3136 (Erythrae), al. — Poet. word, used by Pl. Tht. 169c τὴν… εἱμαρμένην, ἣν <ἂν> σὺ ἐπικλώσῃς, cf. Stoic. 2.319, Luc. Cont. 16, DMort. 30.2, Jul. Or. 7.229c; — Pass., τὰ ἐπικλωσθέντα its destiny, Pl. R. 620e, cf. Lg. 957e, Plu. 2.22b, 114d; ἐξ ἀρχῆς κεκλωσμένην ἀπόβασιν Com.Adesp. 295 (troch.).

zuspinnen, von den Göttern, zunächst den Parzen, die den Sterblichen Glück oder Unglück mit dem Lebensfaden zuspinnen, übh. verhängen, zuteilen ; τὰ μὲν ἄρ που ἐπέκλωσαν θεοὶ αὐτοί, die Götter selbst bestimmten, verhängten es, Od. 11.139 ; ἃς γάρ οἱ ἐπέκλωσεν τά γε δαίμων 16.64 ; auch im med., θεοὶ βασιλεῦσιν ἐπικλώσονται ὀϊζύν 20.196, vgl. 8.579 ; auch c. inf., θεοί οἱ ἐπεκλώσαντο οἶκόνδε νέεσθαι 1.17 ; Il. 24.525 ; τοῦτο γὰρ λάχος μοῖρ' ἐπέκλωσεν ἔχειν Aesch. Eum. 321 ; Eur. Or. 12 u. sp.D., wie Plat. 22 (VII.99); auch in Prosa, Plat. Theaet. 169c ; ἀμετάστροφα τὰ ἐπικλωσθέντα ποιεῖν, das Geschick unveränderlich machen, Rep. X.620e ; Sp., μοῖραι ἑκάστῳ τὸν ἄτρακτον ἐπικλώθουσαι Luc. Char. 16 ; τοῦ ἐπικεκλωσμένου αὐτῷ νήματος Catapl. 3 ; ὁ ἐπικλωσθεὶς τῆς ζωῆς βίος Plut. Cons. Apoll. p. 350, vgl. aud. poet. 4.