'ἐπι·κλάω-ῶ :
      1 briser sur : ἦχος τοῦ ὕδατος ἐπικλώμενον, LUC. Tox. 20, bruit de l’eau qui se brise ; ἐπ' ἀλλήλων ἐπικλωμένων τῶν κυμάτων, ALCIPHR. 1, 1, les flots se brisant les uns sur les autres ;
      2 p. suite, fléchir sur : ἡ δεξιὰ περὶ τὴν κεφαλὴν ἐπικεκλασμένη, LUC. D. deor. 11, 2, la main droite infléchie autour de la tête ; ἐπικεκλασμένος τὸν αὐχένα, LUC. Rh. præc. 11, le cou penché ; fig. ἐπ. τινὰ περὶ τὸν οἶκτον, PLUT. Per. 37 ; εἰς οἶκτον, EL. N.A. 10, 36, incliner qqn vers la pitié ; abs. au pass. ἐπικλασθῆναι, THC. 4, 37, se laisser abattre, perdre courage ; τὸ ἐπικεκλασμένον τῶν μελῶν, LUC. Demon. 12, l’accent efféminé des chants.'

ἐπι·κλάω, v. ἐπικλαίω.

bend, in lit. sense only Pass., bend double, ἡ δεξιὰ περὶ τὴν κεφαλὴν ἐπὶ τὸ ἄνω ἐπικεκλασμένη Luc. DDeor. 11.2; ἐπικεκλ. τὸν αὐχένα Id. Rh. Pr. 11; ὕδωρ ἐπικλώμενον broken water, Id. Tox. 20; ἐπ’ ἀλλήλων κλωμένων τῶν κυμάτων Alciphr. 1.1; also, to be bruised, Paul.Aeg. 6.117.
metaph, move to pity, Plu. Per. 37; ἐ. τινὰ εἰς οἶκτον Ael. NA 10.36; — Pass., Th. 3.67; ἐ. τῇ γνώμῃ ib. 59; ὑπ’ εὐνοίης Hp. Ep. 13; πρὸς οἶκτον Jul. Or. 2.90d.
shake the resolution of, τινά Plu. Oth. 15; — Pass., ἐπικλασθῆναι τῇ γνώμῃ to be broken in spirit, lose courage, Th. 4.37; τὸ ἐπικεκλασμένον τῶν μελῶν effeminate, unmanly music, Luc. Demon. 12.

Att. for ἐπικλαίω.

(κλάω), einbrechen, einbiegen ; ἡ δεξιὰ περὶ τὴν κεφαλὴν ἐς τὸ ἄνω ἐπικεκλασμένη Luc. D.D. 11.2 ; ἐπικεκλασμένος τὸν αὐχένα rhet.praec. 11 ; von den Wellen, ἐπ' ἀλλήλων ἐπικλωμένων κυμάτων Alciphr. 1.1 ; vgl. Luc. Tox. 20. – Gew. übertr., φείσασθαι δὲ καὶ ἐπικλασθῆναι τῇ γνώμῃ οἶκτον λαβόντες, sich rühren, zum Mitleid bewegen lassen, Thuc. 3.59, wie μὴ παλαιὰς ἀρετὰς ἀκούοντες ἐπικλασθῆτε 3.67 ; Sp., ἡ παροῦσα δυστυχία τῷ Περικλεῖ περὶ τὸν οἶκον ἐπέκλασε τοὺς Ἀθηναίους Plut. Pericl. 37 ; Them. 10, Phoc. 15 u. öfter ; εἰς οἶκτον ἐπικλάσαι τοὺς ἀκούοντας Ael. H.A. 10.36 ; εἴ πως ἐπικλασθεῖεν τῇ γνώμῃ τὰ ὅπλα παραδοῦναι, am Mut geknickt werden, den Mut verlieren, Thuc. 4.37 ; so ἐπεκλάσθη allein, Plut. mul.virt. p. 300 ; – τὸ ἐπικεκλασμένον τῶν μελῶν, das Schmelzende, Luc. Demon. 12.

att. = ἐπικλαίω.