ἐπι·καλέω-ῶ [ᾰ]
   I appeler à soi, d’où :
      1 invoquer : θεόν, HDT. 2, 39, etc., un dieu ; en gén. faire appel à, acc. DÉM. 269, 24 ;
      2 appeler en témoignage : μάρτυρα ἐπ. τινα, ANT. 114, 34, invoquer le témoignage de qqn ;
   II surnommer, HDT. 8, 44 ; XÉN. Mem. 1, 4, 2 ;
   III accuser : τινί τι, THC. 1, 139 ; DC. 37, 6, porter une accusation contre qqn ; τινι, PLAT. Leg. 766 e, faire un reproche à qqn ; τινι avec l’inf. ANT. 121, 1 ; THC. 2, 27, accuser qqn de ; τι, AR. Pax 663 ; PLAT. Leg. 657 b, reprocher qqe ch., accuser de qqe ch. ; τὰ ἐπικαλούμενα, HDT. 2, 118 ; ISOCR. 234 e, ce dont on accuse, ce qu’on reproche ;

Moy. :
      1 invoquer, acc. HDT. 1, 87 ; XÉN. Hell. 2, 3, 23 ; en gén. appeler à son secours : τινα, HDT. 5, 63, etc. ; THC. 1, 101, etc. ; avec un acc. attribut : ἐπ. τινας συμμάχους, HDT. 8, 64, appeler à son secours comme alliés, etc. ; τινα μάρτυρα, PLAT. Leg. 664 c ; τινα βοηθόν, PLAT. Euthyd. 297 c, invoquer le témoignage, le secours de qqn ; avec un inf. supplier ou conjurer de, XÉN. Hell. 2, 3, 55 ;
      2 citer à comparaître, assigner, HDT. 5, 39 ;
      3 en appeler à, PLUT. Marc. 2 ; NT. Ap. 25, 11 ;
      4 provoquer, HDT. 5, 1.

➳ Part. prés. pass. ion. ἐπικαλεύμενα, HDT. 2, 118.

summon a god to a sacrifice or as witness to an oath, etc., invoke, θεόν Hdt. 2.39, 3.8, al. ; ἐπὶ δὲ κάλεσον Ἄρτεμιν Ar. Lys. 1280, cf. Act. Ap. 7.59, etc. ; ἐ. θεόν τινι invoke a god over one, to be gracious to him, Hdt. 1.199; or, watch over his good faith, Id. 3.65; — Med., Id. 1.87, al., X. HG 2.3.55, al. ; ἐπικαλεσάμενος τὸν θεόν OGI 194.18 (Egypt, i BC).
pray for, πρὸ καιροῦ τὸν θάνατον PLond. 5.1676.24 (vi AD).
invite, γέροντας ἐπὶ πλέονας καλέσαντες Od. 7.189; — Med., Hdt. 1.187, al. Med., call in as a helper or ally, ἐπικαλεῖσθαί τινα σύμμαχον Id. 8.64, cf. Th. 1.101; c. inf., Hdt. 1.87; ἐ. τοὺς κεκμηκότας μὴ γενέσθαι Th. 3.59; ἐ. ἐκ Θεσσαλίης ἐπικουρίην Hdt. 5.63.
call in as witness, μάρτυρας ἐ. τινάς Antipho 1.30, cf. Pl. Lg. 664c; c. inf., ἐ. θεοὺς… καθορᾶν τὰ γιγνόμενα X. HG 2.3.55; with neut. Adj., ταῦτα ἐ. Hdt. 9.62.
appeal to, σύνεσιν καὶ παιδείαν D. 18.127 (hence, = Lat. appello, provoco, Plu. Marc.. 2; τὸν δῆμον ἀπὸ τῶν δικαστῶν Id. TG 16; Καίσαρα Act. Ap. 25.11).
call before one, summon, of the Ephors, Hdt. 5.39.
challenge, ib. 1.
call by surname, Δίων ὃν ἐπεκάλουν Χρυσόστομον Eun. VS p. 454 B. ; — more freq. Pass., to be called by surname, ἐπεκλήθησαν Κεκροπίδαι Hdt. 8.44; to be nicknamed, Ἀριστόδημον τὸν μικρὸν ἐπικαλούμενον X. Mem. 1.4.2, cf. HG 2.3.31; also τὸ ὄνομα ἐπικέκληταί σοι LXX De. 28.10; ἐπικληθήσεται ἐν αὐτοῖς τὸ ὄνομάμου ib. Ge. 48.16.
bring as an accusation against, τινί τι Th. 1.139, 4.133, cf. Isoc. 12.9; ἐ. τινί, c. inf., accuse one of doing, Th. 2.27, cf. Antipho 3.1.1; ἐ. τὴν ἀπόστασιν ὅτι… ἐποιήσαντο Th. 3.36; ἐ. τινὶ πάντα ὅσα ἠδίκητο D.C. 37.6; ταῦτ’ ἐπικαλεῖς ; is this your charge ? Ar. Pax 663; ἐ. ἀρχαιότητα objecting to its obsoleteness, Pl. Lg. 657b; abs., ἐπικαλείτω let him bring his action, SIG 45.17 (Halic., v BC); ὁ ἐπικαλῶν the plaintiff, PHal. 1.216 (iii BC); — Pass., τὰ ἐπικαλεύμενα χρήματα the money imputed to him, i.e.
which he was charged with having, Hdt. 2.118 (but τὰ ἐπικαλούμενα the sums claimed, PPetr. 2 p. 108 (iii BC), and so in Act. λείαν ἐ. ib. 3 p. 185); περὶ δανείου PGrenf. 2.31.15 (ii BC).
c. dat. pers. only, ἐπικαλεῖν τινί quarrel, dispute with, ἀλλήλοις Pl. Lg. 766e.

(καλέω),
1) herbeirufen ; in tmesi, Hom. γέροντας ἐπὶ πλέονας καλέσαντες, Od. 7.189, wie Ar. Lys. 1280 ἐπὶ δὲ κάλεσον Ἄρτεμιν ; so θεόν, anrufen, Her. 2.39 ; τινί, für Jem., 1.199 u. Sp. Häufiger so im med., Λακεδαιμονίους ἐπεκαλοῦντο καὶ ἐπαμύνειν ἐκέλευον Thuc. 1.101, öfter, wie Her., z.B. ἐπεκαλέοντο αὐτοὺς ἐπὶ γῆς ἀναδασμῷ 4.159 ; βασιλέα ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα 7.6 ; ἐπικαλεόμενοί σφιν βοηθέειν 5.80, τινὰς συμμάχους, zu Bundesgenossen, 8.64, wie τὸν Παιᾶνα μάρτυρα, zum Zeugen anrufen, Plat. Legg. II.664c ; öfter θεοὺς ἐπικαλεῖσθαι, die Götter anrufen, Tim. 27c ; θεοὺς ἐπεκαλεῖτο καθορᾶν τὰ γιγνόμενα Xen. Hell. 2.3.23. – Auch = vorladen, von den Ephoren, Her. 5.39. – An Jemand appellieren, sich auf ihn berufen, τοὺς δημάρχους Plut. Marcell. 2, τὸν δῆμον ἀπὸ τῶν δικαστῶν Tib. Gr. 16.
2) zurufen, bes. benennen, mit einem Beinamen versehen, ἐπεκλήθησαν Κεκροπίδαι Her. 8.44 ; Σαϊτικὸς ἐπικαλούμενος νομός Plat. Tim. 21b ; ὄνομα ὕμνοι ἐπεκαλοῦντο Legg. III.700b ; Xen. u. A. – Dah. τί τινι, Einem Etwas vorwerfen, Ar. Pax 663 ; οὐκ ἐπικαλῶ ἑκόντα ἀποκτεῖναι Antiph. 3 α 1 ; im pass., ibd. β 5 ; ἐπικαλέσαντες τοῦ πολέμου σφίσιν αἰτίους εἶναι Thuc. 2.27 ; τὴν ἀπόστασιν ὅτι ἐποιήσαντο 3.36 ; ὅσα ἂν ἕτερος ἑτέρῳ ἐπικαλῇ Plat. Legg. VI.761e ; öfter bei den Rednern ; – τὰ ἐπικαλούμενα, die Vorwürfe, Isocr. 11.44 ; τὰ ἐπικαλεύμενα χρήματα, die Schätze, wegen deren Einer angeklagt wird, Her. 2.118.

ἐπι-καλέω, -ῶ
[in LXX chiefly for קָרָא ;]
__1. to call, name, surname: with accusative (cl.), Mat.10:25; pass., Act.1:23 4:36 10:5, 18 10:22 11:13 12:12, 25, Heb.11:16; τ. ὄνομα, before ἐπί (denoting possession, as Heb. עַל. . שֻׁם קָרָא), Act.15:17 (LXX), Jas.2:7 (see. CB on Amo.9:12).
__2. Mid. (so also act.; cl., LXX), to call upon, invoke, appeal to (θεόν, θεούς, Hdt., Xen., al.; cf. Deiss., LAE, 426): Καίσαρα (Σεβαστόν, Act.25:25), Act.25:11-12, 21 26:32 28:19; sc. τ. Κύριον Ἰησοῦν, Act.7:59; μάρτυρα (cl.) τ. θεόν, 2Co.1:23; πατέρα, 1Pe.1:17; τ. κύριον, Rom.10:12, 2Ti.2:22; τ. ὄνομα κυρίου (μου, σου; like Heb. יְהוָֹה שֻׁם קָרָא), Act.2:21 (LXX) Act.9:14, 21 22:16, Rom.10:13-14' (LXX) 1Co.1:2 (Cremer, 335, 742).†
(AS)