ἐπι·κέλλω (f. -κέλσω, ao. ἐπέκελσα) :
      1 faire aborder : νῆας, OD. 9, 148, des navires ; d’où amener à terre (un poisson) NUMÉN. (ATH. 321 b) ;
      2 intr. en appar. (s.-e. νῆα) aborder : χέρσῳ, A.RH. 3, 575 ; γῆν, A.RH. 2, 352, sur la terre ferme, à terre, en parl. d’un navire ; ἠπείρῳ, OD. 13, 114, toucher la terre.

aor.1 ἐπέκελσα, also ἐπέκειλα Act. Ap. 27.41; fut. part. acc. ἐπικέλσοντα Numen. (v. infr.): — bring ships to shore, νῆας ἐπικέλσαι Od. 9.148, cf. Act. Ap. l. c… abs., run ashore, Od. 9.138; χέρσῳ ἐ. ἐρετμοῖς A.R. 3.575; c. acc., γῆν ἐ. Id. 2.352; also of the ship itself, ἡ μὲν ἔπειτα ἠπείρῳ ἐπέκελσεν Od. 13.114; of a fish, rush into the net, Numen. ap. Ath. 7.321b (cj. for ἐπιτέλσωντα).

(κέλλω), hinantreiben, bes. vom Schiffe, aus Land rudern, appellere navem, πρὶν νῆας ἐπικέλσαι Od. 9.148 ; auch vom Schiffe selbst, ἡ μὲν – ἠπείρῳ ἐπέκελσεν 13.113 ; mit Auslassung des acc. scheinbar intransitiv, landen, 9.138 ; ἐπικέλσετε νήσῳ Ap.Rh. 2.382 ; χέρσῳ ἐρετμοῖς 3.575 ; γῆν 2.352.