ἐπι·θειάζω :
      1 prendre les dieux à témoin, jurer au nom des dieux : τι, THC. 2, 75, qqe ch. ; avec μή et l’inf. THC. 8, 53, de ne pas, etc. ;
      2 être inspiré des dieux, prophétiser, DH. 1, 31 ; JOS. A.J. 4, 6, 5 ;
      3 donner un air ou un caractère divin : λόγῳ, PLUT. Them. 28, à un discours ; πράξεις, PLUT. M. 579 f, à des actions ; d’où inspirer, dat. PLUT. M. 580 d, 589 d.

call upon in the name of the gods, adjure, conjure, τοσαῦτα ἐπιθειάσας Th. 2.75; ἐ. μὴ κατάγειν Id. 8.53; τῷ λόγῳ Plu. Them. 28.
inspire, τινί Id. 2.580d, 589d, Max.Tyr. 37.5.
abs., to be inspired, prophesy, D.H. 1.31;. acc. cogn., τοιαῦτα J. AJ 4.6.5.
ascribe to divine influence, τὰς πράξεις Plu. 2.579f, cf. Philostr. VS 1.10; treat with reverence, Arr. Epict. 4.1.108, Porph. Chr. 39.

1) die Götter anrufen, beschwören ; Thuc. 2.75, wo es dem voranstehenden ἐς ἐπιμαρτυρίαν θεῶν κατέστη entspricht ; ἐπιθειαζόντων μὴ κατάγειν, bei den Göttern schwörend, daß sie ihn nicht zurückrufen würden, 8.53 ; vgl. Plut. Cam. 18 ; a.Sp.
2) göttliches Ansehen geben ; ταῦτ' εἰπὼν Θεμιστοκλῆς ἐπεθείασε τῷ λόγῳ διελθὼν τὴν ὄψιν Plut. Them. 28 ; τὸ δαιμόνιον ἐπιθειάζον ταῖς αὐτοῦ προαιρέσεσι Plut. gen.Socr. 10 ; οἱ δὲ ὡς θεοφιλεῖς εἶναι δοκοῖεν, ἐπιθειάζουσι τὰς πράξεις, ὀνείρατα καὶ φάσματα προϊστάμενοι ib. 9, mit göttlichem Glanze umgeben ; οἱ δὲ πολλοὶ καταδαρθοῦσιν οἴονται τὸ δαιμόνιον ἀνθρώποις ἐπιθειάζειν, eingeben, ib. 20 ; – τόπος ἐπιτεθειασμένος, ein geweihter Ort, Poll. 1.15, wie ἀνήρ, 1.20. – Auch = in göttlicher Begeisterung ausrufen, prophezeien, ὡς ἡ Θέμις αὐτοῖς ἐπιθειάζουσα ἔφραζεν Dion.Hal. 1.31, a.Sp.; – ἐπιτεθειασμένως, Poll. 1.16.