ἐπι·ζέω (f. -ζέσω, ao. ἐπέζεσα, pf. inus.) :
   I intr.
      1 bouillonner sur ou à la surface, PLUT. M. 399 d ;
      2 déborder en bouillonnant, en parl. des brûlures que produit la tunique de Nessus, SOPH. Tr. 836 ; fig. en parl. de l’ardeur de la jeunesse, HDT. 7, 13 ; de la bile, AR. Th. 468 ; avec le dat. δεῖνόν τι πῆμα Πριαμίδαις ἐπέξεσεν θεῶν ἀναγκαῖον τόδε, EUR. Hec. 583, la fatalité divine s’est débordée ici en un affreux malheur pour les descendants de Priam ;
   II tr. faire bouillir sur, acc. EUR. Cycl. 392.

➳ Poét. ἐπιζείω, ORPH. Arg. 457.

boil over, πυρὸς καὶ κλύδωνος ἐπιζέσαντος Plu. 2.399d; bubble up, πομφόλυγες ζέουσαι Arr. in Stob. App. p. 9G. ; effervesce, Dsc. 5.74; metaph, ἀκούσαντί μοι ἡ νεότης ἐπέζεσε my youthful spirit boiled over when I heard, Hdt. 7.13; οὐ θαυμάσιον ἐπιζεῖν τὴν χολήν Ar. Th. 468; θυμάλωψ ἐπέζεσεν (as if he had said θυμός) Id. Ach. 321; κέντρ’ ἐπιζέσαντα of the poison working out of the skin, S. Tr. 840 (lyr.); c. dat., δεινόν τι πῆμα Πριαμίδαις ἐπέζεσεν E. Hec. 583. Act., cause to boil, heat, c. acc., ἐπιζεῖν λέβητα πυρί Id. Cyc. 392; me taph., δεινή τις ὀργὴ δαιμόνων ἐπέζεσε τὸ Ταντάλειον σπέρμα Id. IT 987.

(s. ζέω), poet. ἐπιζείω, darauf, darüber kochen, sieden, intr., ἐκ βυθοῦ νῆσον ἀναδῦναι μετὰ πυρὸς πολλοῦ καὶ κλύδωνος ἐπιζέσαντος Plut. Pyth. or. 11. – Uebertr., ἄμμιγά νιν αἰκίζει κέντρ' ἐπιζέσαντα Soph. Tr. 837, die durch das Gift veranlaßten brennenden Schmerzen ; δεινόν τι πῆμα Πριαμίδαις ἐπέζεσε Eur. Hec. 583 ; ἡ νεότης ἐπέζεσε, der jugendliche Mut brauste auf, Her. 7.13 ; ἡ χολὴ ἐπιζεῖ, die Galle läuft über, Ar. Th. 468 ; θυμάλωψ ἐπέζεσεν Ach. 321 ; ἐπιζέσαντος τοῦ πάθους Luc. Abdic. 16 ; so auch δεινή τις ὀργὴ δαιμόνων ἐπέζεσε Eur. I.T. 987, wo das folgende σπέρμα nicht davon abhängt. – Activ. heiß machen, kochen lassen, λέβητ' ἐπέζεσεν πυρί Eur. Cycl. 391, zweifelhaft.